ł A hdźež při tym zbćžnym ludu Tebje wĕčnje kbwalić budu. (wokoio i865.) JLtuby Bćb je z njebjes prajił: Šĕsć dnjow, čłowče, sym ĕi stajił, Na tych prćcuj so a dźĕłaj — Sedmy ke mši khodź a spĕwaj; Cesć mćj dźeń a słowo swjate, Twojej duši k zbožu date; Štož sy słyšał njedźelu, Duši kblĕb je w tydźenju. Štćž to njecba, — žohnowanje Najlĕpše sam sebi kranje; Tole, lube dźĕĕatka, Zapišĕe do pomjatka! (ms.) Boh wjele krasniši. (Přećelne zbožopřeće Pĕtrej Młćńkej w Dźiwoćicach k jeho přichodnemu narodnemu dnjej.) (Časopis Mać. Serbsk. 1869, 107.) X Njedźela a swjaty dźeii. (Jordan, čitanka, str. 6.) Mkhodźach z nalĕĕom po zemi Jeho pycbu wobladaĕ, Wukhwalach ju z kĕrlušemi, Chcych so na njej zradowaći IV. 10