ł- 240 -S- 3f-+- Ty mje witlźiš, hdyž ja płakam, Abo z wjesołosću skakam; A hdyž strach so ke nmi snowa, Twoja prawica mje khowa. Swjaty sy ty, swjaty, swjaty! Spĕwaju ći jandźeljo, A tež čłowjekam sy znaty Jako swjaty, prawy Boh. Ty maš na wšĕm spodobanje, Stož so k twojej česći stanje, Zbĕžnosć lubiš wuswjećenym, Cwilu hrozyš zatwjerdźenym. "Wĕrnosć je, štož ty sy prajił, A tež wĕrnosć wostanje. Štož sy před woči mi stajił, To mje zjebać njebudźe. Štož sy hrozył abo slubił, Njejsy nihdy z mysle zhubił; Njecli je tudy abo druhdźe, Stać so z časom wĕsće budźe. Hdyž so minu moje lĕta, A mi smjerć so přibliža, Chcu ja troštnje z teho swĕta Hić do twojoh’ kralestwa, Hdźež ći lubi, kiž mje znaja, Z liorcosću mje powitaja, St-S *-ł- *