+ 229 -I- f**~ ——•-»-# Tu khwilu, Wćtče, sym ja žiwy A hišde prosyć zamćžu; Duž budź, ach budź nam miłosdiwy A dopjelń prćstwu ponižnu. Praj, Knježe, k uašoj prćstwje hamjeń, My na tebje so spušdamy, AVzmi wot wutroby tyšny kamjeń, Wšak ty naš Bńh a Wddec sy! (Wokolo 1855.) * K Božej nocy. (Pjekař, spĕwy za šule II, 17.) pćjce sem, wĕrjacy, kĕrluš sławny spĕwad, 0 pĕjmy sej wobhladad Bcthlehem, Bože to dźĕdo k zbńžnosći nam date. O pĕjde sem so modlid k tom’ kralej! Pĕj, wĕjsko ty jandźalow, dźensa Knjezej wyskad, Haj khwalce, wy zbĕžni, so zradujde; Bohu budź česć na njebju a na zemi! 0 pĕjde sem so modłid k tom’ kralej! O kralo tej’ česde, ty knježe wĕjska Božoh’, 0 Wĕtče ty wĕčny a mĕra knjez, Rodźeny wĕrny Bĕh sy wot wĕčnosće. O pĕjde sem so modlid k tom’ kralej! 0 tebi, kiž dźensa so narodźił sy za nas, Ci, Jezu, budź khwalba a česć a dźak, T ¥-f