-I~ 197 -I- Tež Boži Duch nas přewodźej A jeho žohnowanje; W(3n našu wĕru přisporjej A wučisd požadanje; Wĕn zahoř nas za modlitwu A polĕž tyšnu wutrobu. Njech wĕra, lubosd, nadźija Swĕt wšĕdnje wozbožuje; Wšo dohre njech so přisporja A naš pud wupyšuje! Tak kdždy derje dokonja, Kiž lĕto z Bohom spočina! « Njesmjertnosć.* (Tydź. Now. 1844, 58.) rjana wĕstosd njesmjertnosde, Ty zahroda we pusdini, Ty ždrło zbćžnej’ wjesełosde A słdnco we tej smjertnej dmi! O wokřewjenje njebjeske, Ja z dźaka sylzu witam de! Do procha střase wožołtnjene Wĕtr nazymski wšĕ lisdička. Te, te su k tładu połožene A žiwjenje wjac’ njewidźa; * Tutdn spĕw bu jako choral do hudźby zestajany wot K. A. Kocora spĕwanskim swjedźenju 1845 w Budyĕinjo spĕwany.