■»1— 192 —S*- *~f « a Rhryst stanył je! wćn sam je strowi, Te žćnske tam we zahrodźi, Wćn rĕči k nim we lubym słowi A wutroby jim polćži; Tež mi ■ so moja wutroba We zradowanju přeliwa. Dźak, lubosć Khrystej přewinjerjej Njecb smjertni nĕtko wopruja, A balleluja dobyćerjej Njecb wšitke ćĕło zaspĕwa! Wćn swoju mćc nam pokaže, Kak z rowa tež nas powjedźe. Jts Na žujeński dźakny swjedźeri. (Tydź. Now. 1843, 153.) JO^źak tebi, Božo, zaspĕwamy Za žnjowe dary bohate, Z nich twoju lubosć wuhladamy A twoje dźiwy njeskćnčne; Ty z twojej wulkej dobrotu Nam rozwjeseliš wutrobu. Nic nam, nic nam! — je słowo naše - Nĕ, Bobu słuša khwalenje! Wćn našu prćcu žobnowaše A wotwobroći njezbože, Zo polo, łuka, zahroda Nam krasnych darow nadawa. J-ł- 4>* (1843.) ł-*