*t— lt9 Hĕ* ' **t — • • D. Psalmske wothłosy. (Časopis M. S. 1868, 4—6. — 28. febr. ie68.) [Zawćd. Ty, Knježe, činiš dźiwy, Sy pořny dobroty, A spominaš tak miřy, Zo proch a zemja smy.] a) Ranje. (Hdyž rano wocuc'u, rĕču ja wo Tebi.) O’tć, Božo, twoju krasnosd mĕri, Stĕ dostojnje ju wopiše, Kaž po zemi so cyłej šĕri A swĕtło z nocy wuwjedźe? Na zerjach přikhadźeš ty Mĕcny, Dźeń skhadźa z twojej’ powokow, Dźeń přewinje a smĕrk tńn nĕcny So překhowa do žłobinow; Duž ranje zaswita A Tebje pozbĕha! * * * So hory, doły kurja, Swĕj wopor znošuja. Wĕn skřidłany so nurja Do mrĕčnoh’ podnjebja. A tysac ertow w haju, Na wodach, na poli Cesĕ Božu zaspĕwaju We nowej radosĕi. I l *•* 12*