105. Sorna a liška. lĕsu zeleneho dorna Zetka lišku nĕhdy sorna A ju poča fukowaĕ, Kak to mĕže znjesĕ a traĕ: Z tajkej wopušu so nosyĕ, Zo mĕhł kĕrc do njeje wosyĕ. Liška dieše: „„Błazna ĕeta, Podlĕšk, kiž so za mnu mjeta, Je po mćdźe najnowšej, A tež w Serbach hinak njej’, Wjacy kwasa, bĕle kisa: Dlĕše mam a dlĕše wisa. <<<( * * * Połne prawo lišcy dawam, Hdyž do swĕta hladaĕ stawam: Wšelake te klundery, Za tym hač je zamĕžny Nĕchtĕžkuli rady třase A tu klunder-mĕdu pase! (1 j 2 1861) 106. Wosoł a ptaćki w haju. Eo nĕhdy wosoł wuchaty Bĕ pušĕił přez haj zeleny, Hdźež z hrĕnčkom tysacorakim We času rjanym, nalĕtnim *-* — —