89 -'t* f T6n Hawła prosy ze sylzu: 1 „P6j nĕtko ke mni pod třĕchu, j Syń so za blido moje, ! Štož moja ruka zamĕža Hač do mojeho skćnčenja, To budźe sobu twoje. A jeli woči zandźelu Ja prjedy tebje ze smjerdu A skćnču sprćcne lĕta: Ty wobsedźeř sy wšitkeho, Štož je tu moje rĕkało, Tež twoja je ta hĕta!“ * * * Hdyž nuza z durjemi nutř dźe, Rĕj předelow so pominje, Won z woknom zeskakaju — So druhdy pak tež nam’kaju, Hdźež ze swĕčku a z latarnju So žani njepytaju. <a.|s. lsei.) m 71. Nabob. [44.] Mmjez Nabob z mĕšdanskeje hary So sdeže do wsy dichownej’, „Tu njejsu zawidźeřske swary, Tu pokoj mam“, wčn mysli sej, „Jow bohatstwo a žiwjenje Mi słodźid budźe najskerje.“ łt-t-