Mje ziwjenje je dziwje ponurjalo Do bitwow, z krwju mje hrubje macalo. — Wso spowali cas menjacy na rubo — Tu möcny kraj, tu mesta hordostne; A zahubjenja~hrözbny jandzel sebi Na rozwalinach swoj trön twarjese. — Tu wso pak hisce widzu, kaz be tehdy, Hdyz zrudny cehnjech precku do wöjny, Tu bjez'stracha je strasny wichor wöjny, Kiz kralow horde hrody spowröci, Prepuscil nizku trechu nasej’ khözki. — (Wotpoloza plasc.) Wsech swojich lubych mam tu postrowic, Mi swernu mandzelsku a luboh’ nana. — Ja polepseny wundzech z bedzenjow A netko cuju, zo bech kruty, hruby, Zmör pokhmurjeny — tola khutny cas Je surowosc a krutosc we mni znicii. Wsu winu zarunac chcu; luboznosc Chcu we mni podwojic! Ach, jeno krötke Je clowjekam Böh darii ziwjenje, Kiz jenoz wokomik je za jich radosc A wecnosc tola za jich zrudobu. — Hac zeznaja mje? — Tuta bluzna, kiz mi Mjec njeprecelski zrazy, premeni Mi trochu woblico drje stare, znate. — Nö, Herta spöznaje mje wesce zas’. — Bych weril hdy, zo nosu jeje wobraz Tak hluboko we swojej wutrobje? Haj, hdzez smjerc rozsywachu wujo kule, Tarn häkle zacuch, kak ju lubuju. Wo ziwjenje so njebojach; muz khrobly Za lud swoj wjesoly je wopruje.
