Jan: O zo by cert ce pozret! — Zaklaty mordarjo! Möj jenicki poktad! — Sy jenckom bratrej jencku radosc wzai! — Jurij: Mi wona wjacy be hac radosc, poklad, — To bese moja zona! — Jan: Twoja zona?! — Ha! zaiostnosc netk pocnu rozymic! A tnto moridto? Jurij: To be za tebje! Herta: Moj Bozo Knjeze! — Jan: Zadiawa to kriwda! — Jurij: Ach, wosud stupa ze zasaklej zloscu Do nasej’ khezki. Herta! Droha Hertka! (Skhili so na nju.) Jan: Prec! Njewonjecesc jeje celo ty! — Prec, mordarjo! Prec! To je moja zona! Jurij: Bese — — jonu — bese! Netk pak je moja, ja sym sej ju morii! A z mojej dusu sym ju zaplacit. Jan: Prec, zadlawco! Jurij: Na nihdy njendu Wot njewjesty mi w smjerci zwer’wanej. — Ha! siysis rozki? — To je kwasny juskot; Mi cerci su ze swatom! Herta: Boh ci wodaj! Jan: Ty mordarjo! chces z twojlm dychom wbohej ’Sce zajedojcic smjertny wokomik! Prec prec tu z tobu! Jurij: Podarmo! z toh’ mesta Mje ani helske mocy njezamoza hnuc, A dze-li wo ziwjenje moje. Zmejes khrobtosc A. 7a krwju tuton k^scick zemje wotkupic? — l Pokazuje na Hertu.)
