— 11 — Prez wokna z dobom wjes’ie zynki klinca! A zbozowny chcu ja ju wobjimac. — Tarn prikhadza! 6. wustup. Prjedawsi. Herta (z prawymi durjemi). j ur jj ; O luba, zlota Herta! Hlej, slowo dzerzach! Spesnje dokonjai Sym dzelo. Netko chcemoj presepotac Kone rjanoh’ dnja we wjes’lej bjesadze. Sym dzens tak zbozowny, tak radoseiwy, Kaz bych pri naju krasnym kwasnyin dnju. — Sto pak tu widzu? w sylzach ptowas? Herta! Ty places? Bozedla, rec, sto ci je? Herta: Ach, Twoja radosc wutrobu mi iama! — Moj Jurjo! Naju zbozo, nadzej cisn, Kaz holy son, won do howrjacoh’ sweta A wutorhn z krwawjaceje wutroby Wse wopomnjenja casow rjanych, zböznych. Ztorhn z wntroby sej swetly wobraz moj! Snm zhubjena za Tebje na wse easy Twöj bratr je ziwy! Jurij: Jan byi ziwy? Ne! Tön na krwawniscu wudychawsi dusu Je morwy. Hola Iza ce naströza. Herta: Jan pak je ziwy. Juri j: Ne, ci praju! Njej! Herta: Wön dze je tudy, — jeho zona ja! Jurij: Jan tudy? Herta: Haj, wön w tamnej jstwiccy piace Wo njeboh’ nana sylzy dzecace. Jurij: To njeje mözno! — Khora namysliwosc
