Volltext Seite (XML)
L5. ITAtlltJJdj Ci\1. & 1. 21. Wdn pak rjekny jej: Što chceš? Wona praji jcmu: Praj, zo byštaj tutaj j m °j e j s .V |l;l j setlźaloj, jedyn na twojej prawiey, tlruhi na twojej lewicy we twojim kralcstwje. 22. Wotmolwjejo jtak rjekny Jezus: Nje- westaj, wo čo j)rosytaj. Mdžetaj j)ie ke- lucli, kotryž ja pić lmthi? Praještaj jemu: Mdžcmoj. 23. Wdn tlžeše k nimaj: Mdj kcluch drje butlźetaj pid, ale sedźed na mojej prawicy abo lewicy, njeje w mojej mocy wamaj dad, ale kotrymž je přihotowane wot mojeho Wdtca. 24. A wuslyšawši to di dźesaćo, rozhnĕ- wachu so na tlweju bratrow. Mark. 10, 41. 25. Jĕzus pak zwolawši jich k sebi dźeše: Wĕsde, zo wjeřchowje pohanow nad nimi knježa; a kotřiž su wjetši, wo- j)okazuja mdc nad nimi. Luk. 22, 25. 26. Tak njebudź mjez wami; ale štdž- kuli zechce mjez wami wjetši byd, budź waš služownik; 27. A štdž zechce mjez wami prĕni byc, budź waš wotroĕk;* 28. Jako Syn člowjeka njeje přišoł, zo by sebi služid dał, ale zo by słužił a dal swoje žiwjenje k wumdženju za mnoliich. Fil. 2, 7. 29. A Iidyž woni wundźechu z Jericlia, sdĕhowaše jeho wulka ĕrjdda. Mark. 10, 46; Luk. 18, 35. 30. A hlej, dwaj slepaj, při j)udu se- dźacaj, slyšeštaj, zo Jĕzus nimo dźe; a wolaštaj prajicy: Knježe, smil so nad na- maj, syno Davidowy! 31. Črjdda pak jeju poswari, zo byštaj mjelĕaloj. Ale wonaj bdle wołaštaj prajicy: Knjeze, smil so nad namaj, syno J )avidowy! 32. A Jĕzus zasta, a zawoła jeju, a tlźeše: Što chcetaj, zo bycli wamaj sĕinił? 33. Praještaj jemu: Knježe, zo so wote- writej našej woĕi. 35 34. Smiliwši j)ak so nad nimaj, ddtkny so Jĕzus jeju woĕow. A hnydom widźe- štaj, a sćĕhowaštaj jelio. STAW XXI. iTuzus čelmje swjatoenje na woslicy <lo .Teruzalema a wupokaza wikowarjow z templa a wotmołwja farisejam, nad jeiio naldadnosću so lmĕwacym; wučownikam pak nad figowcom, kotryž bč na jelio słowo wusklmył, so dźiwacym rozestaja mćc wćry. Prašenje za połnomocu wotpokazuje z^prašenjom za Janowej křčeńeu a z přiruna- njomaj wo čłowjeku, kiž mĕjele dweju synow, a wo liospodarju, kotreliož winiearjo po druliicli słužownikach tež syna jako lierbu winicy mo- richu. Wĕšći, zo so kralestwo Bože wot Židow k pohanam přeujese. A htlyž so k Jeruzalemej přibližiclm a přiiidźechu do Bethfagc k Wolijowcj horje, tclidy pdsła Jĕzus dweju wuĕow- Ilikow, Mark. 11, 1 ; Luk. 19, 29; Jan. 12, 12—19. 2. Prajo jimaj: Dźitaj do mĕstaĕka, kotrež je před wamaj, a hnydom nama- kataj wdslicu přiwjazanu, a žrĕbjo z njej; wotwjazajtaj a j)řiwjedźtaj jeju ke mni. 3. A jelizo by wamaj štd što rjekł, praj- taj, zo Knjoz jeju potrjebuje, a hnydom jnišći jeju. 4. To pak je so wšitko stało, zo by so dojijełniło, štož bu jirajene j)řez profctu, kiž jiraji: 5. „Prajde dźowcy Sionskej: Hlej, twdj kral dźe k tebi pokorny, sedźacy na wd- slicy a na žrĕlijecu, na młodym jwežneje (wdslicy)." Zach. 9, 9; Is. 62, II; Jan. 12, 15. 6. Wuĕownikaj pak woteńdźeštaj a sĕi- ništaj, jako bĕ jimaj Jĕzus jioruĕił. 7. A přiwjedźeštaj wdslicu a žrĕbjo, a połožištaj na nje swoju drastu, a sadźištaj jeho na nje. 8. Mnohe ĕrjddy pak jiřestrĕchu swoju drastu na pud; druzy pak rubachu halzy ze štomow a sćelechu je na puć.* „ » ' 2 < 7 ' ) V 1 m °, ji “ kr l aleS ‘ wje ’ je w m °J e j c V rkwi ujebudźe podobne knjezowanje, kajkež je swet “y ch kralestwach, ale tam budie předstajeny jakož słužownik swojich poddatych. XXI. 8. Tajku česć wopokazowachu w rańšim kraju ludy swojim kralam.
