Volltext Seite (XML)
12 S. Mateja, 8. 4. A .Tĕzus (lźe&e k njenm: Illadaj, zo nikomu njepowĕ.š; ale (lźi, pokaž so mĕš- nikej a wopruj dar, kotryž je Mojzes ])ři- kazal, jim na swĕdĕenje*. o. Ildyž ]>ak bĕ Jĕzus do Katarnau- ma ])ři.šol, přistupi k njeinu stotnik,* ]>ro.šeše jeho (>. A pruji: Knježe, moj słužownik leži doma wieiwy, a ĕeřpi wjele. 7. A Jĕzus dźeše k njemu: -Ja přińdu a wustrowju jeho. 8. A wotmolwjejo rjekny stotnik: Knje- že! njejsym hodny, zo hy nutř šol pod moju třĕehu, ale praj jeno słowo, a nioj služownik budźe wustrowjeny. Lnk. 7, 6. 9. Přetož tež ja sym ĕlowjek, pod wyš- nosĕ stajeny, a mam pod sohu wojukow, a praju-li toniu: I)źi, a won dźe; a drulie- mu: Přińdź, a won přińdźe; a swojemu služownikej: ('iń to, a won ĕini. 10. Jĕzus pak to wusłyšawši so spodźi- wa.še a rjekny tym,kotřiž jelio sĕĕhowadm: Zawĕmo praju wam, tajkeje wĕry njejsym namakał we Israelu. 11. Praju pak wam, zo mnozy wot ra- nja a wjeĕora jiřińdu, a zo hudźa z Ahra- liamom a Isaakom a Jakubom k blidu sedźeĕ w njebjeskim kralestwje*; Mal. 1, 11. 12. Dźĕĕi kralestwa pak budźa wustor- ĕene do wonkowneje ĕmy; tam budźe płaĕ a křipjenje zuhow. 1 ‘5. A Jĕzus rjekny k stotnikej: Dźi, a kaž sy ’wĕril, stań so tehi. A słužownik 1)U wustrowjeny w tej samej liodźinje. 14. A lidyž bĕ Jĕzus do Pĕtroweho domu j)řišoł, widźeše jełio přieliodnu maĕ na zymnieu khoru ležacu. 15. A dĕtkny so jeje ruki, a zymnica ju wopu.šĕi, a wona wstany a služeše jim. 16. Hdyž pak hu wjeĕor, přiwjedźeełiu k njemu mnohieli, kotřiž mĕjaelui cljahli- ska, a wĕn wułionješe duelii ze słowom, a wulioji wšitkich khoryeh; Mark. 1, 32. 17. Zo l>y so dopjelniło, štož hu ])rajene přez profetu Isaiasa, kiž praji: Wĕn wza naše slahosĕe na so a znjese naše khorosĕe. ls. 53, 4; 1. Petr. 2, 24. 18. Hdyž pak Jĕzus wulke ĕrjĕdy wo- kolo sebje widźe.še, poruĕi přez jĕzor přejĕĕ. 19. A jedyn pismawuĕeny přistupiw.ši dźeše k njemu: Mištrje, pĕńdu za tohn, hdźežkuli pĕńdźeš*. 20. A .Tĕzus jiraji jemu: Liški muju ja- my, a ptaki pod njcbjoni linĕzda; Syn ĕłowjeka pak nima, lidźc łiy hlowu po- ložił. Luk. 9, 58. 21. A drulii z jelio wuĕownikow* dźeše k njemu: Knježe, dowol, zo hyeli prjedy šoł a polirjeliał swojełio nana. 22. Jĕzus pak dźeše k njemu: Sĕĕliuj mje, a njeełi mortwi* pohrjehaju swo- jiełi mortwyeh. 23. A hdyž wĕtt do ĕołmika stupi, dźĕeliu jełio wuĕownicy za nim. Mark. 4, 36; Luk. 8, 22. 24. A łilej, wulki wielior nasta na mo- rju, tak zo lm ĕołmik ze zmohami ]>ři- krywany; wĕu pak spaše. 4. Zo byclm wčrili, 7.0 sy wustrowjeny. — 5. Stotnik je wojefski wyšši, kiž sto muži nawje- cluje. l*o I.uk. 7, 5 bĕ w6n poban, ale Židam dobry, bĕ jim synagogu twarić dał. — 11. Weru pobana staja Jĕzus tu židowskemu ludej jako přikład a pokazuje na to, zo Židža sami njejsn jto- wołani, alo wlitke narody clice zbožnik k njebjeskej radosći dowjesć, kotraž so tudy a drulidźe w swjatym pismje jako swjatočna wječeř, jako kwas, kotryž so pola Židow tež wječor swjećeše, předstaja. Kaž čłowjek po dokonjanym dźĕle, po přetratycłi strachacli spokojeny a zwjeseleny prawe wokřewjenje čuje, lidyž so k wječeri synje a mćže netko wotpočnyć, tak maju zbožni po derje dokonjanym a na dobrych skutkach bohatym žiwjenju njezapřijimnu radosć. Swjatočne kwasowanje sta so wječor, při swĕcy, drulidźe bĕ ćma. Swĕtło při kwasnych liosćinach je znamjo wĕčnelio swĕtła w njebjeskim kralestwje, ćma pak, kotraž drulidźe knježi, je znamjo ćmy we wĕčnym zaćisnjenju. — 19. Pismawučeny clicyše Jčzusowy wučownik być, ale nadźiješe so wšelakeho časnelio wužitka. — 21. Stare podawizny powĕdaju, zo je to japoštoł Filip był. — 22. Wučownikowi přećelowje bĕchu mortwi, t. r. duchownje mortwi, dokelž so njestarachu wo duchowne žiwjenje, wo łmadu Požu. K tutym njesmĕdźeše wučownik so wrććić, dokelž by so do stracha podał, swoje duchowne žiwjenje zhubić.
