Volltext Seite (XML)
XI.II tohodla Nowy Zakoń Stary wo tak wjolo přewySuje, jakož Syn Boži, stworićef, kral a wumužnik wšitkicli, jandźelow přew'yšuje, kotřiž su jeno stworjenja Bože, wuposłane k słužbje čłowjekow. Tohodla maja dospołnišo posłuchać słowje Klirystusowemu, t. j. Nowemu Zakonjej, dyžli słowam jandźelow, t. j. Staremu Zakonju. b) W rj. 3, 1—4, 13 přirunawa srjedźićerjow wobeju Zakonjow. Starelio Zakonja srjedźićef je Mćjzes, drje swĕrny słužownik, ale w cuzym domje, Noweho Zakonja srjedźićef pak je „Khrystus, jako Syn w swojim domje, kolryž dom smy my“ (3, 6), jelizo swĕmi wostanjomy liaĕ do konca. Tohodla dyrbja čitarjo kedźbni być, zo bychu wot křesćanskeje wĕry njewotpadnyli a zo bychu runja njowĕriwym Israelitam wot zastupa do jelio mĕra wotpokazani njebyli. c) W rj. 4, 14 — 10, 18 přirunawa wyššeho mĕšnika Noweho Zakonja z wyš- šimi mĕšnikami Starelio Zakonja. Jĕzus je mĕšnik po Melchisedechowym rjedźe, kotryž ma wšitke samotnosće mĕšnika za ĕłowjekow postajeneho. Wo tom jedna spis wob- šĕrnišo, dokelž je wĕc ćežko wujasnjomna a ĕitarjo słabi k słyšenju (5, 11); tohodla napomina, hrozy, prosy, zo bychu wutrali na nastupjenym dobrym puću a Abrahama sćĕliowali, kotryž je we dowĕrje na Bolia slubjenje docpĕł. K wĕcy so wrććiwši (0, 20) rozestaja, zo je Khrystus mĕšnik po rjedźo Melcliisedechowym, dopokazujo, zo jo ton po mjenje, zastojnstwje, spłahu atd. předznamjo Khrystusowe. Zo by prĕdnosć Melclii- sedechow'eho mĕšnistwa před starozakońskim wujasnił, přirunawa w'osoby a woporne dary mjoz sobu. «) Melchisedech přewyšujo Abrahama a starozakońskich mĕšnikow, kotřiž w swojim wotcu Abraliamje dźesatki Melcliisedecliej podachu, potajkim jelio prĕd- nosć z tym připoznachu; starozakońscy mĕšnicy dyrbjacłiu přestać, mĕšnik po rjedźo Melchisedechowym pak jo wĕĕny; starozakońscy mĕšnicy su łijez přisahi, mĕšnik po Melchisedechowym rjedźe pak je přez přisaliu postajony; levitiskich mĕšnikow, dokelž su smjertni, je wjele, a tući dyrbja najprjedy za swoje hrĕchi woprować; mĕšnik po Melchi- scdecliowym rjedźo pak je jeniĕki a to najswjećiši a wopruje sebje jćnu jako dospołny wopor. ft) Přirunawa mjez sobu woporno dary. Wosobnosć woporneho dara Khrystu- sowelio spoznajeiny z tolio, zo so w njebjeskim stanjo, kotrehož wotsćĕn jeno bĕ stan sluba a templ, wopruje, zo so přez njon wjele lĕpše slubjenja potwjerdźa, a zo wjele wosobniše płody njese, dokelž starozakońske wopory njemćžacliu žanoho ĕłowjeka znutř- kownje wuĕisćić, ale dopomnjachu jelio jeno, zo je lirĕšnik, bĕcliu jono předznamjenja wu- jednacelio wopora Khrystusoweho, kotryž bu jćnu a za zbćžnosć wšitkich woprowany. Dokelž maja so jeno wyššemu mĕšnikej Klirystusej dźakować, zo su wu- jednani z Bohom a zo maja zas přistup k njeinu, toliodla napomina spis w druhim dźĕlu (10, 19 — 13,21) k wšelakitn dobrym poĕinkam, zo bycliu swĕrnje křesćansku wĕru wuznawali a so wobarali, ju zaprĕć; rĕĕi při tutej přiležnosći wo wĕrje, w ĕim wobstoji, a spomina na wulku mnohosć tajkich, kotřiž we wĕrje wutrachu, haĕ runjo jeno w nadźiji to docpĕchu, štož we wĕrje w'opřijachu; zo bychu sćerpni byli w ćĕs- nosćaeh; Bože domapytanja k swojemu polĕpšenju wužiwali; so za pokojoin a swjato- sćenjom prćcowali, lubosć bližšeho spĕchow'ali, hospodłiwosć sebi wopokazowali, ĕistotu wobkliowali, nalirabnosć złožili, předstajenych posłuchali a židowskich wobrjadow so zdalow'ali. Skćnĕnje poruĕa so do jicli prostw'ow', zo by jiin ćim prjedy w'rććeny był, a přeje jim wšo dobre. We wobzamknjonju (13, 22—25) žada sebi Bawoł, zo byclm słowo napomi- nanja znjesli, lubi jim sw'ćj a Timotheowy přikhad, přidawa postrowjenja z Italijo a japoštołske požohnowanjo. D. Katholske listy. Listy, kotrež w Nowym Zakonju po Paw'ołowych listacli sćĕhuja, rĕkaju wot najstaršich ĕasow „Katholske _listy“, t. r. powšitkowne listy, najskerje tohodla, dokelž