Volltext Seite (XML)
418 Prĕni list s. japoStoła Jana, 2. 17. A swĕt zańdźe a jeho požadosć. Štdž pak čini wolu Božu, wostawa do wĕenosće.* 18. Dźĕćatka, poslednja hodźina je, a jakož sće słyšeli, zo antikhryst přińdźe, a nĕtko buchu mnozy antikhrystowje, z toho wĕmy, zo je najposledniša ho- dźina.* 19. Z nas wuńdźechu, ale njehĕchu z nas; dokelž lidy bychu z nas byli, bychu wĕsće z nami wostali;* ale (wo- teńdźechu,) zo bychu pokazani byli, zo njejsu wšitcy z nas.** 20. Ale wy maće žałbowanje wot Swja- teho,* a znajeće wšitko. 21. Njenapisach wam jako tajkim, ko- třiž wĕmosće njeznajeće, ale dokelž ju znajeće, a (wĕsće,) zo žana łža z prawdy njeje* 22. Štć je łhař* nic tńn, kotryž prĕje, zo Jĕzus je Khrystus? Tćn je anti- khryst, kiž prĕje Wćtca a Syua.** 23. Kćždy, kotryž prĕje Syna, ani Wćtca uima; kotryž wuznawa Syua, ma tež Wćtca* 24. Wy tohodla, štož sće wot spoĕatka słyšeli, to njecli we was zwostanje; zwostanje-li to we was, štož sće wot spo- ĕatka słyšeli, wostanjeće tež wy w Synu a Wćtcu* 25. A tole je slubjenje, kotrež je nam sam slul)ił, wĕĕne žiwjenje.* 26. To napisach wam wo tycli, kotřiž was zawjeduja.* žadosć wočow, zo so žada wšo, štož so widźi, tež wobsynyć a stajnje nĕšto nowe woliladać, a hordosć žiwjenja, žadosć za pychu a česću, a za wuznamjenjenjom před swĕtom. Tajke zmys- lenje njepřińdźe wot Boha, ale přiwučiš sebi je wot přikładow a wnčbow, kotrež w swĕće widźiš a słyšiš. — 17. Swĕt ze swojej třojej požadosću zahinje a wĕčnje budźe khostany; čłowjek, ko- tryž swĕt zacpĕje a wolu Božu čini, wostanje, z časneho žiwjenja přeńdźe k wĕčnemu. —18. S. ja- poštoł napomina w r. 18—27 čitarjow, zo byelm so błudnych wučerjow liladali. Poslednja hodźina je powšitkownje čas wot Khrystusoweho naroda liač do jełio přikhada k sudej, wosebje pak čas krotko před tutym. Ale čas, w kotrymž so surowy sud Boži nad mĕstom Jerusalemom dokonja, je předznamjo časa přikliada Khrystusoweho; strach a hrozba, kotraž tehdom židowski lud nadpadny, je předznamjo bojosće, kotraž při bliženju poslednjelio suda na wšćn lud přińdźe. A toliodla mćže so čas, w kotrymž Jan pisa, tež posledni čas mjenować, dokelž je ze swojimi zrudnymi po- dawkami předznamjo sudneho dnja. W poslednim času mĕješe antikliryst přińć, t. r. wulki pře- ćiwnik Khrystusowy, kotryž wo sebi praji, zo je Khrystus a tohodla mnohicli zjeba. Zda so, jako by so tonle čas bližił, dokelž nĕtko mnozy antiklirystowje wustupuja, kotřiž po zdaću woprawdźitemu antikhrystej puć přihotuja. — 19. t. r. zwonkownje słušachu křesćanskej wosadźe, znutřkownje t. r. po wĕrje a lubosći pak nic, hewak so njebychu wot nas dźĕlili. ** Boh připušći, zo so dźĕ- lichu, zo by so spoznało, zo woprawdźe k nam njesłušachu a zo z cyła wšitcy, kotřiž su zwon- kownje z nami zjednoćeni, znutřkownje, t. j. z tej samej wĕru a lubosću nam poddaći njejsu. — 20. t. r. wy dćstašće Ducha swjatelio, a to wot Swjatelio, mjenujcy wot Khrystusa, kotryž Duelia swjateho jako swojelio Ducha sćele. — 21. Stož wam wo błudnej wučbje napisach, znajeće tež liižo ze swojeho swĕdomja, kotrež je wot Dnclia swjatelio rozswĕtlene; wĕsće pak, zo łža a błud wot wĕčneje wĕrnosće njewukhadźa, ale wot djaboła, kiž je wćtc łžĕ. Jan. 8, 44. — 22. t. r. anti- khryst. ** S. japoštoł ma tu błudnycli wuĕerjow we wočomaj, kotřiž prĕja, zo je Jĕzus a Kliry- stus tćn samy, wučicy, zo je Jĕzus jeno čłowjek jakož druzy, Khrystus pak je bćžske byće, kotrež je so při křćeńcy z Jĕzusom zjednoćiło, a před křižowanjom jeho zas wopušćiło, mjez tym zo ja- poštołojo wuča: „Słowo bu mjaso“, a zo je Jĕzus tole słowo Bože, Syn Boži, kiž so wočłowječi. Stćž tak Jĕzusa a Khrystusa rozeznawa, prĕje Syna Božclio, kiž druhi njeje, jako Jĕzus, kiž je Khrystus, a prĕje tež Wćtca, dokelž nichto Wćtca njepoznaje, khiba přez Syna; tohodla njemćže to, štož sebi pod Wćtcom předstaja, prawda być; štćž toliodla tole wuči, napřećiwja so wučbje Khrystusowej a je antikhryst. — 23. Kotryž prĕje, zo je Jĕzus Syn Boži, nima podźĕla naWćtcu, kiž pak to wĕri, je w zjednoćenju ze Synom a tež Wćtcom. — 24. Wučbu, kotruž su wam ja- poštołowje wot spočatka wozjewjeli, wosebje, zo je Jĕzus tćn samy jakož Khrystus, wĕřće kruće, a tak wostanjeće zjednoćeni z Wotcom a Synom. — 25. t. r. štćž w tejle wĕrje z W6tcom a Sy- nom zjednoćeny wostanje, tomu je wĕčne žiwjenje slubjene. — 26. Procujće so jeno, zo Duch swjaty, kotreliož wot Khrystusa dostašće, was njewopušći, potom njepřińdźeće do stracha, zo was błudni wučerjo zawjedu, dokelž Duch swjaty was rozswĕtla, a spćznajeće, zo bĕ prawda, štož bĕehu was japoštołowje, wot toho samełio Duclia wjedźeni, wučili; při tom wostańće.
