Volltext Seite (XML)
408 Prĕni list s. japoStoła Pčtra, 4. 3. Přctož minjeny čas dosaha k do- konjenju wole pohanow tyrn, kotřiž kho- dźachu w njehańbitosćach, požadosćaeh, pjanosćach, wožrałstwach a wopiłstwacli a w njedowolenym přibožstwje.* 4. Na tom so džiwaju, hdyž wy sobu njebehaće do tolio satneho njejrorjada požadosćow,* was hanicy. 5. Woni zmeja zamołwjenje dawać tomu, kiž je přihotowany, sudźić žiwych a inortwych. 6. Přetož tohodla bu tež mortwym cvangeliutn wopowedowane, zo bychu su- dźeni byli drje po čłowjesku w nrjasu, ale žiwi byli po Bohu w duchu.* 7. Itćnc wšoho pak je so přibližił.* Budźće tohodla rozonmi a kedźbliwi w modlitwacli. 8. Přede wširn pak mčjće nijez sobu wobstajnu lubosć, přetož lubosć přikrywa mnoliosć lirĕchow.* Přisł. 10, 12. 9. Budźće hospodliwi injez sobu bjez morkotanja* k 01 „. 12, 13; Hebr. 13, 2; Fil. 2, 14. 10. Jakož je jedyn kćždy ntiłosć dć- stał, tak sebi mjez sobu z njeju słužće, jakož dobri wudźĕlerjo wšelakoreje nti- łosće Božeje* 11. Kĕči-li štć, [njech rčči] jako słowa Bože;* słuži-li štć, [njeeh słuži] jako z mocy, kotruž Bćlt wudźčluje, zo by we wšini česćeny był Bćlt, přez Jčzusa Khry- stusa, kotremuž je khwała a knježstwo wĕki na wĕki.** Amen. 12. Sřajlubši, njedźiwajće so w horju, kotrež so watn k pruhowanju stawa, jako by so want nčšto noweho stało.* 13. Ale mĕjicy dźčl na ćerpjenjaclt Khrystusowycli so wjeselće, zo byšće tež při zjewjcnju jeho krasnosće zradujcy so wjeselili .* 14. Jelizo ltanjeui bywaće w mjenje Khrystusowym, budźeće zbćžni, dokelž štož je ĕesće, krasnosće a mocy Božeje, a kiž je jelto Duch, wotpoĕujc nad wami.* 15. jSiichtć z was pak njećerj) jako mordař abo paduch, abo złćstnik abo jako cuzych wĕcow žadosćiwy. 3. Jelizo bžehu ći, kotřiž su z ćerpjenjom lirešnej nakliilnosći wotemržli, w prjedawšim času po swojieli wšelakicli žadosćacli žiwi, dosalna to, t. r. je k wobžarowanju, zo je so to stało, a zo je to tak dołho trało, a tohodla ma so nčtko ćim swčrnišo ISohu słužić. — 4. Iłdyž so dale nje- wobdźelićo na lirčšnych skutkacb pohanow, a dokelž sebi tući waše přemčnjene žiwjenje wujasnić njemoža, budźa drje was wusmĕšeć a hanić; tola njebudźa to činić njekliostani, dokelž sudnik, Khrystus, kotryž budźe sudźić žiwych a mortwycli, so hižo přihotuje, zo by scbi wot nich zamoł- wjenje žadał a was wosprawnił, toliodla njedajće so přez lianjenje połianow wot křesćanskeho žiwjenja wottrašić. — (i, Khrystus budźe tež mortwycłi sudźić, a tołiodla wopowedowaše won tež po swojej smjerći wotemrĕtym sprawnym swojc ovangelium, zo bycliu ći, kotřiž drjo bucliu liižo sudźeni po čłowjosku, t. r. kotřiž buchu kłiostani po swojim ćčle, jakož na přikład tannii, kotřiž při potepjenju swĕta zaliinycliu, žiwi byli w dueliu po lloliu, t. r. tak, jakož je łioh žiwy, wĕčnje, abo jakož je wola lioža postajiła, zo maja ducliojo žiwi być, wĕčnje zbožnje. — 7. Cas, kotryž so z Khrystusom započa, je posledni čas swĕta, kalc dołho pak budźe tutćn trać, to lloh njewozjewi, toliodla dyrbja stajnje na njon přihotowani być. — 8. lldyž bližšeho wĕrnje lubujemy, jeho wopačnosće nje- wozjewjamy, nle wot wutroby jemu wodawamy, budźe Iloli tež nam smilny a spušći nam našo hrĕclii. — 9. t. r. z liibosću liospodujće jedyn druheho, a njeskoržće, dokełž sće z tym wobćežo- wani. — 10, t. r. štćžkuli ma dar, z kotrymž može swojemu bližšemu k wužitku być, nałožej jon tak k słužbjo druhich a mĕj so za srĕdnika, přez kotrehož liołi swoje wšelakore miłosće wiidźčla. — 11. Ma-ii št6 dar rĕče, nałožej jon k powučenju druhich wo wĕrnosćacli Božicli; nic swoje, ale wucby Bože rozšĕrjej. ** lidyž nĕchto słužbu zastawa, k př. w hojenju khorych, zastaranju kliu- dyeh, słuž tak, zo by so moc Boža, kotraž bu jeniu data, zjawnje pokazowała. Štož pak dostate dary nałožuje, budźo z nimi česć Božu rozšĕrjeć. — 12. Horjo wšelakorelio domapytanja, kotrež so k wašemu pruhowanju na was dopušća, was njenastrožej, dokelž njeje ničo nowe, znjese so z w r ašim křesćanskim powołanjom, maće z nim podźĕl na ćerpjenju Khrystusowym a mćžeće so toliodla wjeselić,_ dokelž maće w ćerpjenjach zawdak, zo tež dźĕl dćstanjeće na Kłirystusowej kras- nosći. ■— 14. Št6ž w mjenjo Khrystnsowym ćerpi, na tyin wotpočuje Boža česć a sława a jeho duch, a tohodła je tajki čłowjek zbožny.