Volltext Seite (XML)
Prĕni list s. japoStoła Pĕtra, 3. 4. 407 17. Přetož lepje je, zo, chce-li wola Boža, derje činicy ćcrpiće, dyžli zlč činicy* 18. Dokclž tcž Khrystus wunirĕ jćnu za naše hrĕchi, sprawny za njespraw- nycli* zo by nas k Bohu dowjedł, mo- rjeny drje po ćčle, wožiwjeny pak po duchu,** Koui. 5, 6; Hebr. 9, 28. 19. \\ kotrymž tež k tym dueham přitidźe a prĕdowaše, kotřiž bčchu w jastwje, 20. Kotřiž bčchu nĕhdy njewĕriwi, hdyž wočakowachu dolhomyslnosć Božu w Noeowych dnjach, hdyž so archa twa- rješe,* w kotrejž bu mało, to je wćsm duši wumćženych přez wodu, 1. Mojz. 7, 7; Mat. 24, 37; Luk. 17, 26. 21. Koi raž tež was nčtko podobnje wumćža* jako křćeńca, nic wotpołožcnje ćčłneje mazanosće, ale slub dobreho swĕ- domja z Bohom přez wot-mortwych- wstaće Jĕzusa Khrystusa,** 22. Kiž je ua prawicy Božej, pć- žrčwši smjerć, zo byclimy so herbja stali wččnełto źiwjenja, do njebjes spĕ pod- dawši sebi jaudźelow a mocy a sylnosće.* STAW 1Y. Přez Khrystusowu smjerć wumćženych napomina, zo byeliu so dale wot prjedawsich hrĕchow wotwobroćeli, so pilnje modlili a mjez sobu lu- bowali, wšitko poćahujcy na česć Božu a so wjesolili, lidyž dyrbja Khrystusa dla ćerpjeć. lřokelž je po tajkiin Khrystus w ćĕle ćerpjeł, wobrćriće so tež wy z tym sa- mym zmyslenjom, dokelž kiž je na ćĕłe ćerpjeł, je přestał łirĕšić,* 2. Tak zo njcje dale požadosćam čło- wjekow, ałe woli Božej žiwy w čas, kiž jemu w mjasu zwostawa.* Ef. 4, 23. 17. Dobre swedomjo přinjese najwjacy pokoja a sćerpnosće w ćerpjenjach. — 18. Najrjeńši přikład njezasłuženeho ćerpjenja je Khrystus, kiž wnmrĕ, hač runje bĕ njewinowaty, zo by naše hrĕchi ze swojej smjerću znicił; jćnu wumrč, dokelž to dosahaše k nasemu wumćženju. ** Khry- stus može nas k JAohu dowjesć, dokelž drje je jćnu po ćele wumreł, ale zas wožiwił, jeho z bćž- stwom njerozdzelomnje zjednoćeny ducli wožiwi mortwe ćĕło, a tak zamćže žiwy Khrystus zas nas swjatosćić a z Bohom zjednoćić. ■— 20. Z duchoin Božim zjednoćena duša Khrystusowa stupi do předhele, t. r. na tamne mĕstno, hdźež bĕcliu duše wotemrĕtych sprawnych, a přebywaše tam, kaž dołho bĕ jeho raortwe ćĕło w rowje, a prĕdowaše jim, t. r. wopowĕdowaše jim jicli wumćženje; mĕstno, na kotrymž přebywachu, mjenuje so tudy jastwo, dokelž bĕchu tu duše takrjec jate a so same wumćžie njezamćžichu. Khrystus wopowĕdowaše blizke wumćženje tu tež dušam, kotrež bĕchu najprjedy njewĕriwe byłe, před smjerću pak so k Bohu wobroćiłe, swoju njewĕru wobžarujcy. B6I1 spušci jim hišce před smjerću jich hrĕchi, mĕjachu pak hišće za nje pokućić w tamnym swĕće, a tu cakachu w pokutuej nadźiji žadosćiwje na wumćženje přez Jĕzusa Khrystusa. K tutym du- šam słušaehu woscbje tamue, kotrež bĕchu w Noeowym ĕasu žiwe, jelio hrožcnjam so smĕjachu a přewažnje wot Boha smilnosć wocakowacliu; hdyž so hroženja dopjelnjeć pocachu, woda njepře- stawajcy přibĕraše a jim tak wĕsta smjerć hrožeše, možachu so k Bohu wobroćić a wot Boha hnadu dospolneje želnosće sebi wuprosyć a přez dołhu pokutu we wecnosći za njebjesku zbćžnosć so prihotowac. Jim wopoweduje Khrystus wumoženje, kotrež je jim ze swojej smjerću dobył a podawa jim njesmĕrne pohłady Božeje miłosće, kotrež jo sebi w ćerpjenju a wumrĕću zasłužił. —■ 21. Doltelž woda archu njeseše, wumćži tamnych, kotřiž bĕchu w njej, před smjerću ćĕła, a tak skutkowase woda takrjec to, štož w kupjeli křćeńcy skutkuje, hdźež křćenych wumćža ze smjerće duše; woda, kotraž arcliu njesese, je přcdznamjo swj. křćeńcy. ** Woda křćeńcy njemyje ćĕłnu mazanoso, ale duchownu, hrĕchi, dokelž při křćeńcy Bohu lubimy, zo clicemy swoje swĕdomjo čiste dźeržcć před kćždym hrĕcliom. Tule skutkownosć ma křćeńca wot Jĕzusa Klirystusa, kotryž je swoju moc wosebje ze swojim wot-mortwych-wstaćom dopokazał. — 22. Khrystus je smjerć pře- dobył, zničił, zo bychmy ray podźĕl dostali wĕčneho žiwjenja. Mocnje spĕ do njebjes a knježi nĕtko nad wšĕmi jaudźelemi, sedźo na prawicy Božej. Tule mćc a krasnosć w njebjesach, na zemi a w podzemju (Filip. 2, 10) dosta Khrystus jako myto za ćerpjenja, kotrež njewinowaće ćerpješe, a w tom tež nas napomina, zo bychmy rady Boha dla ćerpjeli, a zawĕsća nam za to njebjesku krasnosć. IV. 1. Jakož Khrystus ze swojim ćerpjcnjom po mjasu wumrĕ, mamy tež my z ćerpjenjom mjasej wotemrĕć, štćž pak z ćerpjenjom hrĕcliej poddate mjaso mori, je hrĕŠnu nakhilnosć w sebi přewinył a přestanje hrĕšić. Zo my z Khrystusom ćerpicy hrčšnu nalthilnosć přewinjemy, ma nas w ćerpjenju pokojeć. — 2. lldyž je nĕchtć tak wojujo w sebi hrĕšnu nakhilnosć přewinył, mćže won drje hiŽće nĕkotry čas w mjasu, t. r. tudy na zemi žiwy być, ale njedokonja dale to, štož mjasne žadosće jemu radźa, ale štož wola Boža jomu poruča.
