Volltext Seite (XML)
wo swojim wosudźc pokoja a ju napomina, zo by so židowskich wucerjow hladała, w přezjednosći a ponižnosći žiwa była. 3. List je wuraz wutrobneje lubosće, kotruž s. japostoł k Filipponskim zaeuwaso, a z kotrejž jich wo sebi a wo swojich wobstojenjach rozwuća a k dobrym poćinkam napomina. Po přećelnym postrowje (1, 1—11) rčei wo swojich ćĕsnosćach w Romje, kotrež su jemu k spomćženju (1, 12—26); napomina, zo liychu jenomyslnje w dobrym wutrajni byli (1, 27 — 2, 18); poruća jim Timothea a Epafrodita (2, 19—30); napomina, zo bychu so židowskich wucerjow liladali (3, 1—21), a zo bychu pokornjc a w swja- tym wjeselu žiwi byli (1, 1—9), a po dźaku za připćsłane dary (4, 10—20) kdnči z postrowjenjemi (4, 21—23). 4. List na Filippenskich je w Romje pisany, a to w lĕće 61 po Khr., lidyž Pawoł tam jako jaty přebywaše, štož list sam dopokazujo. 7. List na Kolossenskich. 1. Kolossenska wosada. Kolossao a Laodicea bčštej susodnej mĕsćo w naj- płodnišim dźĕlu Frygijo w Małej Asiji; mĕsto Kolossao ležeše při rĕcy Lykus, bĕ nĕhdy jara boliate, w japoštołskim casu pak bĕ, kaž so zda, hižo swoju prjedawšu sławu a waž- nosć zhubiło. S. Pawoł njewopyta mĕsto, haĕ runje dwojcy přez Frygiju pućowaše, alo w ĕasu swojeho třilĕtnelio přebywanja w Efesu, w 1. 55—58 (Jap. sk. 19), přiještaj Fi- lemon, kiž w Kolossao bydleše, a Epafras křesćansku wĕru a załožištaj Kolossensku wosadu, kotraž wosebje z prjedawšich pohanow wobstoješe. Bĕcliu drje tam mnozy Židźa, ale jeno mało z nich přistupi křesćanstwu. 2. Zamĕr lista. Epafras, duchowny wjeřch wosady, ju Archippej dowĕriwši, jiućowaše k s. Pawołej do Roma, zo by jemu nabožne wobstojonja mało-asiskicli wosadow rozestajał. Jako w Efesu, tak bĕchu tež w druhich wosadach židowscy zmysleni błudni wuĕerjo křesćansku wĕrnosć z wumyslonymi wuĕbami swojeje mudrosćo wšelako kazyć poĕeli, wudawajcy, zo je B6h za ĕłowjekow njepřistupny, a zo su wšolakori jandźolojo jako srĕdnikojo mjez Bohom a ĕłowjekaini postajeni; wĕriwi maja so prćcować, zo bychu wšelake rjadownje jandźelow derjo spćznali a jicli hćdnje ĕosćili. S. japoštoł clice dal- šemu rozšĕrjenju tohole błuda w Kolossonskej wosadźe zadźĕwać, a tohodla napisa ji list nimale w tomsamym ĕasu, w kotrymž na Efesskicli pisaše; wobaj listaj so na sebje poćahujetaj a po wopřijeću a zamĕrjo so wudospołnjataj. Kolossenscy maja sebi tohodla list na Efesskich, kiž bĕ wokołny, wšitkim mało-asiskim wosadam pisany, wot susodneje Laodicejskeje wosady žadać a jim pćsłany tož druhim k čitanju přepodać. S. japoštoł napomina, zo bychu wĕriwi swoju cyłu dowĕru mĕli k Jĕzusej Khrystusej, kotryž je stajeny nad wšo, tež nad wšitkich jandźelow. 3. List je, jakož tež ton na Efesskich a na Filemona, w 1. 63 w Romje pi- sany, hdźež bĕ s. Pawoł tehdy jaty. 4. Po wopřijeću je list powuĕacy a napominacy. Po postrowjenju, w ko'- trymž Pawoł wuzbĕhuje, zo je ,japoštoł Jĕzusa Khrystusa přez wolu Božu <; , wopisuje w I. a II. stawje duchowne kubła, kotrež su wosadni wot Jĕzusa Khrystusa dostali; maja w nim wumćženje přez jeho krej a wodaće hrĕchow; Jĕzus je stworićeř wšoho, tež wšitkich jandźelow, a tohodla je tež stajeny nad wšitko stworjenja; tež Kolossenscy nadeńdu w nim wujednanjc, jelizo swĕrni wostanu wopowĕdowanemu evangeliju, za kotrež Pawoł wjesele ćeřpi, mjez polianami je rozšĕrjejo, dokolž z tym wĕmosć wob- swĕdĕuje, zo su tež pohanjo wot wĕĕnosće k dokonjanosći w Khrystusu powołani; toliodla njesmĕdźa so zjebać dać z wysokimi rĕčemi ĕłowjeĕoje mudrosće, ale maja žiwi być po wĕrnosćach Khrystusowych, w kotrychž je dopjelnjene, štož bĕ židowstwu slubjene; tež njesmĕdźa jandźelam słužić, ale Khrystusej, kiž je wjeřch wšoho žiweho; tež njecli dale njedźiwaja ĕłowjeskich přikazni, kotrež zakazuja, wĕstych jĕdźi so dotkać a woptawać.
