Volltext Seite (XML)
340 Prĕni list s. japoštoła Pawoła na Thossaloniskicłi, 1. 2. 3. Wopominajcy skutk wašeje wery, a pr<5cy a lubosće, a wutrajnosee nadźije na našeho Knjeza Jĕzusa Khrystusa před Bohom a našim Wćtcom,* 4. Wĕdźicy, wot Boha lubowani bratra, wo wašim wuzwolenju;* 5. Přetož naše evangelium njepřińdźe k wam jeno w rčči, ale tež w moey a w Duchu swjatym a we wulkej polnosći, jakož wčsće, kajcy smy mjez wami byli was dla.* 0. A wy bušće naši a Knjezowi sćč- howarjo, přijawši slowo we wulkej ćčs- nosći z radosću Ducha swjateho* 7. Tak zo bušće přiklad za wšĕch wĕ- riwych w Macedoniji a w Achaji* 8. Přetož wot was wuklinča Knjezowa rčč nic jeno w Macedoniji a w Achaji, ale tež na kćždym mĕsće roznjese so waša wĕra do Boha, tak zo narn njeje trjeba nĕšto prajić;* 9. Přetož woni sami powĕdaju wo nas, kajki přikhad smy k wam mĕli, a kak sće so wobroćili k Bohu wot přibohow, zo byšće služili žiwemu a wĕrnemu Boliu* 10. A wočakowali jeho Syna z njebjes, kotrehož je zbudźil wot mortwych, Jĕ zusa, kotryž je nas wumćžil wot přiehod- neho hnčwa.* STAW II. Pokazuje, z kak eistym zamerora je mjez nnm evaugelium wopowĕdował, a dźakuje so,^ /o su přijate słowo liože piluje wobkłiowali, bař runje mejacliu wjele eerpjeć wot, swojieli krajanow, jakož židowske eyrkwje wot Zidow, kotnz 7, Khrystusom tež wšĕeli weriwyeti přesćĕhaju. Wohswĕdeuje, kak lioren luhosć ma k mm. Přetož sami wesće, bratřa, zo naš při- klutd k wam njebu podarmo, 2. Ale prjedy ćerpjewši a wohanjeni (jakož wčsće) weFilippi,mejachmydowĕru w swojini Bohu, wam evangelium Bože wopowčdować we mnoliej starosćiwosći. Jap. sk. 16, 19. 3. Přetož naše napominanje (njewukha- dźa) aui z bludu, aui z nječistosće, ani w lesći,* 4. Ale jakož snty wuspytani wot Boha, zo by nant evangelium dowĕrjene bylo, tak rččimy, nic zo byehmy člowjekam so spodobali, ale Bohu, kiž přepytuje naše wutroby.* 5. Přetož nihdy njewužiwaehmy ani lišćaceje rĕče, jakož wĕsće, ani přilež- nosće k nahrabnosći (Bćh je swedk),* 3. Japoštoł khwali weru, nadžiju a luhosć wosady; přetož wona je so kruta wopokazała tež w ćerpienjai'li, wopory r.a drulie wosady je rady přinjesła a njepřestawajcy nad/.iju stajała na Klnj- stusa Te p^činki su přez miłosć liožu we wosadźe płodźene a tohodla dźakuje so l awoł za nje Hohu Woteej. — 4. Tćnle dźak wupraji Pawoł z přeswĕdćenjom, zo je wosada wot łtoha samoh powołana k wćrje a zbćžnosći. - 5. t. r. sami sće zlionili, zo hćeli při rozserjenju evangelia mjez wami z wosehitej mocu Božej podpćrany; nic z našej wšĕdnej rćcniwoscu, ałe ze skmkowanjom hohateje hnady Ducha swjateho hu evangelium mjez wami zakorjenjene. - 0. W tom sce mje sćĕhowali, zo evangelium w ćerpjenjaeli přiješće z wjesołosću, kotryz je Duch swja y we was z > dźił. Zo w ćerpjenjacli so zradowašće, z tym sće nic jeno mi, ale tež Knjezej podohni. sće mje sćĕhowali, talc dawaće nĕtlco druhim přikład dobrych poćinkow. - 8. Wot was rozserjese so evangelium, kotrež je Jčzus najprjedy zcrtnje wozjewjał, a kotrež toliodla z prawom so mjemij Knjezowa rĕč, nicjeno po greksldm kraju, ale tež w dalšich krajinacli; _ tuz je z tym wsudze znate, zo sće wot přibćžstwa k wĕrje do Khrystusa so wobroćili, a zo ja njetrjebam wo tom recec. !). Tamni, kotřiž w Macedoniji a w Achaji a druhdźe bydla a přez was k werje do jenoho zrweho Boha so wobroćichu, wozjewjeju, z kajkej mocnej podpĕru Ducha swjateho sym evaugelmm mjez wami rozšřrjał. — 10. Nic jeno žiwemu Boliu nĕtko słužićc, ale wćriće tež do Jezusa Khrystusa, Syna Boželio, z mortwych wstanjenelio, kiž je nas wumožił wot kliostanjow, kotrez na liresmkow přińdu, a woćakujeće z dowĕru a bjez bojosće jeho zasopřikliad. ^ II. 2. t. r. ćerpjenja, kotrež mĕjach dla evangelia w Kilippi wustać, njewottrašichu mje, je dale rozšĕrjeć, ale z dowĕru na Božu pomoc dońdźecli k wam. — 3. t. r. štož sym wuci , \vo tom sym přeswĕdćeny, njehłudźu we wučhje; nimam sehićne, njećiste wotpohladanje a noclicu mko 10 z tym ziebać. — 4. Evangelium jeno tohodla wopowedujemy, dokelž siny wot Bolia k tomu wu- pytani, a tohodla rĕćimy jeno to a tak, štož a kaž so Boliu spodoba, kotryž nic jeno nase skut-i a słowa znaje a sudźi, ale tež naše mysle. — 5. C. Při rozšĕrjenju evangelia njehšc.my so zenje čłowjekam, a ujepytamy ani swojelio wužitka, ani swojeje česće.
