Volltext Seite (XML)
XXXII wĕčnemu sudnikej spodoLał. (4, 1 — 5, 10.) \V6n to njepisa, zo l.y so z tym pola nicłi poručał, ale zo liyeiiu woni tež jelio plećiwo jelio pl'isłodnikam zamołwjeo wčd/.eli, dokolž won je zaliorjeny wot luliosće Khrystusowoje a žada jeniccy, zo hy jicli z Boliom wujednał. (5, 11—21.) Tołiodla njech poskićanu lmadu swćrnje nałožeju, a jemu, kiž telko woporow za nich njese, posłužni wostanu, woschjo pak njech wšoho wohkhada z njcwčriwymi so zdaluja. (G, 1 — 18.) Wohkruća jim, zo jo so na jich nakazanju zwjesclił a zo jc Titus sam so přeswćdčił, zo kliwalłm jim dawanu zasłužeju. (7, 1 1G.) W druhiin dźĕlu (8, 1 — 9, 15) rozestaja s. japoštoł, kak so Korinthskim při- słuSa, zo po přikładźo Macedonijo a po samym Klirystusowym, kiž bu nas dla khudy, nadohnje a wjcsele za Jeruzalemsku wosadu jałmožnu hromadźa, poruča jim Tita a jelio přewodźcrjow, kotřiž su k nim toliodła posłani. Za nadohne dary slułii liołiate žohno- wanje Bože. W třećiin dźćlu (10, 1 — 13, 10) wotpokazuje s. japoStoł jemu wot židowskich přećiwnikow činjeno njesprawno poroki. Napomina swojich přećiwnikow', zo łiycliu : so nakazali, zo njehy trjehał, lidyž sam přińdźe, jicli kliostać, a tak dopokazać, zo može kruty łiyć nic jono w listach, ale tež k wobliču po połnomooy, kotruž ma wot Kliry- sttisa (10, 1—11); njeclico so z tymi mčrić, kotřiž klimaniši być so zdadźa dyžli w6n, mjez tym zo dyrbja tola na njeho njcprawdu powčdać, zo liychu sami po zdaću z naj- mjeńša nčšto liyli; w6n mćže na płody swojeho skutkowanja w Korinthu pokazować, : kotrež su tak zwjeselace, zo smč k nowym krajinam so woliroćić, hdźož jemu njobudźa prajić mćc, zo žnjejc, hdźež su druzy w'usywali. (10, 12—1G.) Jelizo kliwali, kliwali so, zo je jelio Knjcz podpčrał, a zo liy Korintliskich před zawjednikami zakitał a w swčrjo za Khrystusa wołikiućał (10,17 — 11,4), dokelž mćžo zawčsće so runać zo swojimi přećiwnikami po wčdomosći, njesolńčnosći a narodnosći; lčpjo dyžli woni je w ćerpje- njach a wšelakicli přesćĕhanjach so wopokazał jako swĕrny słužownik Khrystusowy; pokazuje na zjewjenja, kotrež je wot Klnystusa dćstał, najradši pak khwali so ze swojcj słabosću, zo by w nim m6c Khrystusowa ćim zjawnišo so poznała, a w'ołižaruje, zo dyihješe selije tak wuzličhować, a swoje japoštołske skutkowanje zamołwjeć, hač ruiije jo mjez nimi z wyššej mocu wuhotowany a cyle njesebičny so wopokazał. We wšiin ma jeno jicłi spomćženje wo wočomaj; skćnčnje prosy jich, zo bycliu selijo samycłi prawje pruliowali, dokelž sam přińdźe, zo by sudźił na mčsće Klirystusowym a piosy Bolia, zo łiycliu złeho nječinili, tak zo liy njotrjebał swoju nićo k jicłi kliostanju, ale k ducliowncmu wužitku nałožeć. (11, 5 — 13, 10.) Z powšitkownym napominanjom a postrowoni kćnči s. japoštoł swćj łist. Tonle list ma so za najrjeńši a najrččniwiši mjez listami s. I’awoła. Z njelio poznawamy jeho liutrnu lułiosć k Boliu a k Jčzusej, kotraž jclio wo wščcli hoij*ich po- koja, a jelio njepřirunajomnu zahorjenosć, z kotrejž za wččno zliožo šwojicli wosadnych skutkuje a njoscłiičnu starosć, zo liy škodny wliw swojicli napřcćiwnikow ]io možnosći wotw'oliroćił, jelio hluboku pionižnosć, kotraž łiohate płody jelio japoštołskełio skutkowanja miłosći Božej přicpčw r a. 4. List na Galatiskich. 1. Křesćanske wosady w Galatiji. Galatija rĕkaše krajina \Iałeje Asije mjez rčkomaj Halysom a Sangariom, wolidata wot Bitłiynije a Baflagonije, Bonta, Kappadocije, Lykaonije, Bisidije a Frygije. Mjeno dćsta wot galliskolio ludu, kotremuž liucliu tu w třećim stotku před Klirystusom sydła připokazane. Bydloše prjedy w nčhdušej Galliji, ćelmješe do Italije, woliroći so do Pannonijo a Illyrije, a pozdźišo přez Greksku a Macedoniju do Małeje Asije, wšudźom njemčr rozščrjejo, liač łiu jomu skćnčnje w 1. 238 wot Porgamskelio krala Attala tainna krajina jako stajno bydło poskićena. Hłowno jnčsta l-čkachu Ancym, Pessinus a Tavium. Galatiscy bčchu poluini, mjez nimi pak