Volltext Seite (XML)
List s. japoStoła Pawoła na Efesskich, 4. 5. 321 25. Tohodla wotpołožiwši łžu, rĕčće wĕr- nosć kćždy ze swojim bližšim, dokelž smy mjez sobu stawy.* 1. Pĕtr. 2, 1; Zach. 8, 16. 26. Hnĕwajće so, anjehrĕšće;* słćnco njezakhadźej na wašim hnĕwje. Ps. 4, 5. 27. Njedawajće mĕsta djabołej.* Jak. 4, 7. 28. Stćž kradnješe, njech wjacy nje- kradnje; bćle pak njech dźĕła, dokonjejo ze swojimaj rukomaj, štož je dobre, zo by mĕł, z ĕohož by nuzu ćerpjacemu sobudźĕlił.* 29. 2ana zła rĕĕ njewukhadźej z wa- šeho rta; ale je-li dobra k natwarjenju wĕry, (wuńdź), zo by hnadu dała po- słuchacym.* 30. A njerudźće Božeho Ducha swja- teho, w kotrymž sće poznamjenjeni za dźeń wumćženja* 31. Wšitka hćřkosć a rozhorjenje, a hnĕw a wołanje a kleće njech je zdalene wot was ze wšitkej złćsću. 32. Ale budźće mjez sobu dobroćiwi, miłosćiwi, wodawajcy jedyn druhemu, jako je tež Bćli w Khrystusu wam wodał.* STAW V. Pawoł napomina, zo byclm Klirystusa sćĕhowali, dźĕleni wot wšoho hrĕeha a wšejo zlćsće, a žas derje wužiwajcy, ducliowne počinki sehi dohy- wali, kotrež mjenujo; chce, zo bychu mandźelske mužam poddate byłe, a zo bychu mužowje swoje mandźelske lubowali, kaž Khrystus cyrkej lubo- waše. Budźće sćĕhowarjo Boži, jakož najlubše dźĕći,* 2. A khodźće w lubosći, jakož je tež Khrystus nas lubował a sebje samolto podał za nas jako dar a wopor Bohu k słćdkej wćni.* 3. Kurwařstwo pak a wšitka njeĕistota abo nahrabnosć njech ani so njemjenuje mjez wami, jakož swjatym so słuša;* 4. Abo njehańbićiwosć abo nabłazne rĕĕe abo tryski, kotrež k wĕcy njesłušeju, ale bćle dźakprajenje.* 5. Přetož to wĕzće a spćznajće, zo žadyn kurwaf abo nječisty abo nahrabny — štož je přibćžstwo —,* nima herbstwa w kra- lestwje Khrystusowym a Božim. 6. Nichtć njech was njezawjedźe z prćzdnymi słowami; přetož tutych (hrĕ- chow) dla přikhadźa hnĕw Boži na dźĕći njewĕry.* Mut. 24, 4; Mark. 13, 5; Luk. 21, 8 2. Thess. 2, 3. 7. Njeĕińće so tohodla jich towařšowje.* stworjeny, ze swjatosćacej hnadu debjeny, tohodla swjaty a sprawny, kaž prĕni čłowjek před zhrĕ- šenjom. Wĕrnosć knježi w nim, a nie wjacy błud, kaž w hrĕšnym pohanskim čłowjeku. — 25. Kře- sćenjo njesmĕdźa łliać, dokelž su mjez sobu kaž stawy jenoho ćčła, kotrež maju so mjez sobu pod- pčrać. — 26. 27. t. r. njehnĕwajće so tak, zo byšće z tym zhrĕšili; wšitkćn hnĕw njeje zakazany, dokelž mćže druhdy k hnĕwej sprawua wina być; lmĕw pak njesmĕ dołho trać, dokelž dołhi hnĕw wužije lohcy djaboł, a zawjedźe łmĕwneho do druhich hrĕchow. — 28. t. r. ĕiń ze swojimaj ruko- maj, štož je bližšemu k wužitku, khudym pak podpĕra, zo by tak swoju prjedyšu njesprawnosć zarunał. — 29. t. r. tajku rĕĕ dajće słyšeć, kotraž druhicłi we wĕrje wobkruća a w posłuchacych hnadu Božu rozmnoža. — 30. Ze złymi rĕĕemi wuhonja so Ducli s. z našeje duše, a dokelž Bćh nas lubuje a našu wĕĕnu zbćžnosć borco žada, rudźi so takrjec jeho Duch, hdyž dyrbi nas wopušćić; wćn je zawdawk našeje zbožnosće, z kotrymž buelimy dźĕći Božo a za dźeń wumćženja, t. r. sudny dźeń woznamjenjeni jako wumćženi Khrystusowi. — 32. Wodajće jedyn druhemu, dokelž a jakož je Boli zasłužbow Khrystusowych dla wam wodał. V. 1. Dźĕći ĕinja najbćle, štož staršich ĕinić widźa; jako dźĕći Bože maju křesćenjo swojich bližšich lubować, kaž Bćh ĕłowjekow lubowaše. — 2. Khrystus wopokaza swoju łubosć k nam z tym, zo so za nas Boliu woprowaše, a tonle wopor spodobaše so Bohu runja słćdkej wćni. Wo woporach starelio zakonja, kotrež so Bołiu spodobaehu, rĕkaše, zo su před nim kaž słćdka w6ń. — 3. Hrĕchi njeĕistoty nimaju křesćenjo ani po mjenje znać, dokelž so wone ze swjatosću žiwjenja njeznjesu. — 4. Dar rĕĕe njesmĕ so nałožeć k njehańbićiwym a tryskowym słowam, ale k dźakprajenju za dobroty Bože. — 5. Jako přibćžnik k wšelakim wĕcam, kaž wobrazam, zwĕrjatam atd. so modli, tak nalirabny k pjenjezam a druhim ĕasnym kubłam. — G. t. r. njewĕřće tym, kotřiž praja, zo su tajke wĕcy dowolcne; runje tajkicli hrĕchow dla je B6h ĕasto khostał njeweriwyeh. — 7. t. r. njemĕjće dźĕl; ua jich hrĕšnych skutkach. 22
