Volltext Seite (XML)
310 List s. japoStoła Pawoła na Gałatiskich, 4. 5. 26. Tamny Jeruzalem pak, kotryž je łiorjeka, je swobodny, a tdn je naša mać.* 27. I’řetož pisanc je: „Wjesel so, nje- plddna, kotraž njeporodžeš, zraduj so a zwołaj, kotraž porodne łirona nimaš; pře- tož wjele je dźčći wopušćeneje, wjacy dyžli tcje, kotraž ma muža.“* i s . 54, 1. 28. My pak, bratřa, smy po Isaaku dźĕći shibjenja.* Rom. 9, 8. 29. Ale jakož telidy ton, kiž bĕ so po mjasu narodźił, tolio přesćĕhaše, kiž bĕ ]>o duchu, tak tež nĕtko.* 90. Ałe što praji Pismo? „Wustorĕ słužownu a jeje syna; jiřetož herba nje- budźe syn słužowneje ze synom swo- ł)odneje/‘* 1. Mojss. 21, 10. 31. Potajkim, bratřa, njejsmy dźĕći słužowneje, ale swobodneje; po swobodźe, z kotrejž je nas Khrystus wuswobodźił.* STAW V. Kotryž clice so ze zakońshimi skuthami wospraw- uić, nima dźel na płodźe Khrystusowym, w ko- trymž so njelilada ani na wobrĕzanje, ani na njewobrĕzanje, ale na žiwu wĕru. Tohodla na- pomina Pawoł, zo bycliu zawjednikow so hladali a mjez sobu so lubowali. Mjaso, kotrež ducliej stajnje so napřećiwja, wabi k mjasnym skutkam, kotrež k njebjeskemu kralestwu njew'jedu; ducli pak płody njese, z kotrymiž sebi je dobudźemy, ani zo bychmy zakońske skutki dokoujoli. Stojće a njetykajće znowa na seł)je kwa- kulu słužownistwa. 2. Hlej, ja Pawoł praju watn: Daćc-li so wobrĕzać, njebudźe wam Khrystus spomožny.* 3. Zuowa pak wobswĕdĕam koždemu ĕłowjekej, kotryž so wobrĕzać da, zo je winowaty cyły zakoń dźeržeć.* 4. Prćzdni sće Klirystusa, kotřiž we zakonju so wosprawnjeće; z miłosće wu- padnyšće.* 5. Přetož my woĕakujemy we ducltu z wĕry nadźiju sprawnosće* 6. Přetož w Khrystusu Jĕzusu niĕo nje- płaći ani wobrĕzanje, ani njewobrĕzanje, ale wĕra, kotraž přez łubosć skutkuje.* 26. Jako je Ilagar předznamjo nžtčišeho Jeruzalema, tak je Sara předznamjo hornjełio Jeruza- lcma, kotryž je swobodny; tćn horni Jeruzalem je křesćanska cyrkej, kotraž je wot horjeka, z njebjes, a kotraž je naša mać, dokelž wot njeje dostachmy duchowne žiwjenje; křesćanska cyrkej je swobodna, njeje zakońskim postajenjam podćisnjena a płodźi přez wĕru do Khrystusa swobodne dźĕći. — 27. Profeta Isaias wĕšći z tymi słowami, zo budźe židowski lud po babylonskim wuhnanstwje krasnje so rozšĕrjeć; tola te słowa maju tež wyšši wuznam. Jako bĕ Sara wot spočatka prawa inandźelska Abrahamowa, ale njepłćdna, tak wobstoješe wot spočatka Khrystusowa cyrkoj, dokelž dźĕ łioh hnydom po prĕnim hrĕše Wumožnika slnbiwši z čłowjeskim splahom wobkhadźeše; ale tale Khry- stusowa cyrkej bĕ njepłćdna, bĕ wot Boha wopušćena w starym zakonju, runje kaž Sara, dokelž B6h ze židowstwom podobnje wobkhadźeše, jako Abraham z Ilagaru. Khrystus, zakoń ze swojej smjerću na liorje Golgatlia zbĕhnywši, wubudźi a wožiwi płćdnosć cyrkwje, a wot Ducha swjatełio pohuadźena płodźi nĕtko ta prjedy njepłćdna wjele dźĕći, runja Sarje, kotraž bu přez Isaaka mać wulkeho ludu. — 28. My wĕriwi křesćenjo, byrnje Jirjedy pohani, smy tola synowje Abrahamowi, nic po mjasu, kaž Ismael, ale po slubjenju, kaž Isaak, nić podćisnjeni zakonjej, ule dźĕći swobodneje. — 29. t. r. jako tehdy po mjasu spłodźeny, Ismael, toho po duchu spłoilźeneho, Isaaka, prescĕhaše, tak tež nĕtko; Židźa, Abrahamowi potomnicy po mjasu, přesćĕhaju křesćanow, Abrahamowe dźĕći po slubjenju. — 30. Tola kaž łiu Ismael, Abrahamowy syn po mjasu, z domu a herbstwa wustorčeny, tak wuzamkuja so tež njewĕriwi Židźa z kralestwui Božełio, a njemoža dźĕl mĕć na wĕenym herb- stwje. — 31. lłokelž jiak smy łierbja, njejsmy dźĕći słužowneje, ale swobodneje, a tohodla sami swobodni, dokelž nas Khrystus ze słužownosće zakonja wmnoži; tuž napomina Bawoł w 5. stawje: Njetykajće znowa kwakulu słužownosće na sełije, zakońske jiostajenja wobkedźbujcy. V. 2. Wobrĕzanje samo na sebi njerubi jiłody wumoženja, ale wopačna wĕra, jako by wob- rĕzanje k zbožnosći trĕłine było; přetož zbožnosć njewukliadźa z wobrĕzanja, ale z wĕry do Khrystusa. — 3. Štćž pak so přez wobrĕzanje staremu zakonjej přizamknje z jiřeswĕdčenjoin, zo je k zbćžnosći trĕbny, ma potom wšitke zakońske winowatosće dokonjeć, dokelž čłowjek njesmĕ ženje přećiwo swojemu jiřeswĕdčenju činić, byrnje wone błudniwe było. — 4. Z tym, zo w za- konju swoje wosprawnjenje hladaće, wotrjeknjeće so Khrystusa, a zhubiće prawo na jeho miłosć. — 5. My, kotřiž z Khrystusom zjednoćeni wostanjemy, wočakujemy z wĕry, a nic ze zakonja, do- konjenje toho, čoliož so tudy nadźijemy, płćd wosprawnjenja, mjenujcy wečnu zbćžnosć, kotraž je nam zawĕsćena přez Duclia swjatelio. — 6. Pola tych, kotřiž su z Khrystusom zjednoćeni, njehlada so na to, što je wobrĕzany a št6 nic, ale wšitcy, Židźa a poliani, su znowa stworjeni a jedyn
