Volltext Seite (XML)
Ijist s. japoStoła Pa-woła na Galatiskich, 3. 30? 17. To pak praju: Wot Boha wob- krućeuy zwjazk njozbčha zakoń, kotryž hu po štyri sta a třiceći letach dat-y, zo by slubjenje zničih* 18. Přetož jelizo je licrbstwo ze zako- nja, njeje wjacy ze slubjenja. Abralm- niej pak dari je Boh přez slubjenje. 19. K eomu je netko zakoń? Přestu- pjenjow dla bu přistajeny, liač hdyž by symjo přišlo, kotremuž bĕ iBoh) sluhil, wustajeny přez jandźelow w rucy srje- dźićerja.* 20. Ale srjedźićeř njeje jenolio; Bćh pak je jedyn* 21. Je potajkim zakoń přećiwo Božini slubjenjam? Nilidy. Přetož jelizo by za- koń daty był, kotryž by wožiwić zamńhl, by zawčrno sprawnosć ze zakonja była. 22. Ale Pismo wobzamkny wšitko pod hrčch, zo by slubjenje z wčry Jčzusa Khrystusa date było wĕrjacym.* Rom. 3, 9. 23. Prjedy pak dyžli wčra přińdźe, bĕchmy pod zakonjom stražowani, zam- knjeni za tu wĕru, kotraž mčješe so wo- zjewić.* 24. Potajkim hu zakoń naš pĕston za Khrystusa, zo bycluny z wčry wospraw- njeui byli. 25. Ale lidyž je wĕra přišla, njejsmy wjacy pod pĕstonom.* 20. Přetož wšitcy sće synowje Boži přez wčru do Jĕzusa Khrystusa.* 27. Přetož kotřižkułi sće. wukřćeni na Khrystusa, sće Khrystusa so woblekli.* Kom. 6, 3. 28. (Mjez nimi) njeje Źid aui polian, njeje wotročk ani swobodny, njeje mužski ani žćnska; přetož wy wšitcy sće jene w Khrystusu Jčzusu* 29. Sće-li pak wy Khrystusowi, sće tak symjo Abrahamowe, (a) po slubjenju herbja* abo slubjenje Uože, kotrež bu Abrahamej a jenomu z jeho potouinikow, t. j. Khrystusej date; přeź tutoho jenoho mĕješe so to dopjelnić a na wšitkich druhich rozśerie, štož bĕ Abrahamej slubjene. — 17. 18. Zakoń bu wjacy stow lĕt pozdźišo daty, tola prjedy hač bu slubjenje we Khrystusu do- pjelnjene; lidy by uĕtko zakoń na mĕsto slubjenja stupił, a herbstwo, t. r. wosprawnjenje přez dokoujenje zakońskich skutkow so dobyło, njeby mohło ze slubjenja přińć, a slubjonje lłože by tak njedopjelnjene zwostało, dokelž by sebi koždy wosprawnjenje ze zakońskimi skutkami zasłužić mńhł. Zakoń njebu daty, zo by slubjenje zbĕlinył, abo zo by herbstwo poskićił, ale mĕješe drulii zamĕr. — 19. Zakoń bu daty, zo bychu čłowjekowje swoju hrĕšnosć jasnje spoznali, to po swojicli nakhilnosćach činicy, štož zakoń zakazuje; płaćiwosć ma zakoń, doniž symjo, kotremuž bu slubjenje date, t. j. Khrystus, njepřińdźe. Zakoń mĕješe na Iihrystusa přihotować, žadosć za nim wubudźeć; daty bu zakoń srjedźićerjej israelskeho ludu, Mńjzesej, přez jandźelow; slubjenja pak buchu bjez srje- dźićeřstwa, wot Boba samoho Abrahamej date. — 20. IJokeiž Boh sain Abrahamej, a jeho symjenju, Khrystusej Synej Božemu, slubjenje ]>oda, njebĕ srjedźićeř trĕbny; přetož jedyn sam srjedźićerja nje- trjeba, Itoii a Syn pak staj w byću jedyn; jedyn a tńn samy bĕ potajkim ton, kotryž slubjenje sčini z tym, kotryž je dństa. — 22. Zakoń njeje přećiwo slubjenjam, ale bu podla sluba daty; tola njezbĕha slu- bjenja, dokelž njezamńže nikołio wosprawnić a tak duchowne žiwjenje wudźĕleć, ale Pismo, t. r. I’ismo starelio zakonja, a wosebje Mńjzesowy zakoń, je wšitko pod hrĕch wobzamkło, t. r. wuči, zo su wšitcy hrĕšnicy a z tym tež, zo pod niiu wosprawnjenje a ducliowne žiwjenje so dobyć njemože; to pak je wot Boha tohodla so stało, zo by slubjene lierbstwo wĕrjacym přez Khrystusa date było. Ze zakońskimi skutkami ujemože sebi nichto wosprawnjenje dobyć, ale jeno z wĕru do Jĕzusa Khry- stusa. — 23. Zakoń mĕješe nas, prjedy bač Khrystus přińdźe, w Božim poddanstwje dźeržeć a žadosć za wĕrnej swobodu wubudźeć, potom pak nas tež zakitać kaž murja před pohanstwoin, při- boham a njekmanstwu słužacym, a nas tak přihotować za wĕru, t. j. za evangelium; potajkim bĕ zakoń naš pĕston abo kubłař, kotryž hiĕješe nas pokazować na Klirystusa. ■— 25. Wĕra abo evan- gelium sčini nas samostatnycli, a jakož tajcy njetrjebamy dale kubłarja, t. r. zakonja. — 26. Synowje Boži su njewotwisni, njejsu poddanjo nikolio. — 27. W swjatej křćeńcy wutorhnje so čłowjek takrjec z hrĕšnelio splaha Iladamoweho a zašćĕpi so do Khrystusa, do jeho potajneho ćĕła, a wo- bleče so Khrystusa, t. r. z jeho sprawnosću. — 28. Wšitkćn rozdźĕl, kiž liewak wobstoji na zemi, a kiž wukhadźa z nabožnistwa, narodnosće, postajenja abo ze wšelakeho rodu, je přez křćeńcu we křesćanstwje wurunany, wšitcy wučinjeju jene ćĕło. — 29. Słušeće-li Khrystusej, kiž je symjo Abrahauiowe, maće tež wy podźĕl na symjeuju Abrahamowym, a prawo k jeho herbstwu, k lierb- stwu wĕčneje zbńžnosće. 21*
