Volltext Seite (XML)
304 List s. japoštoła Pawoła na Galatiskich, 2. 8. (Přetož ton, kotryž skntkowaše z Pč- troin w japoštołstwje nijez wobrĕzanymi, skntkowaše tež ze mnu mjez polmnami); — 9. A sjioznawši miłosć, kotraž bu mi (lata, podaelui Jakub a Kefas a Jan, kotřiž so stołpy być zdachu, mi a Barnabasej pra- wicy zjednoćenstwa, zo bychmoj moj mjez pohauow(šłoj), woni pak mjez wobrezanych, 10. Jeno zo bychmoj na khudych spo- minałoj, wo čož sym tež starosćiwy był, zo bycli to same činił. 11. Hdyž pak Kefas do Antiochije přińdźe, znapřećiwich zo jemu zjawnje, dokelž bč poroka hćdny.* 12. Přetož prjedy hač nĕkotři wot Ja- kuba přińdźechu, jčdźeše won z pohanami; lulyž pak bĕcliu přišłi, wotsali a wotdźĕli so, bojo so tych, kotřiž bčchu z wobrč- zanja. 13. A jeho tajeństwu přihłosowachu druzy Židźa, tak zo bu tež Barnabas wot nich do toho tajeństwa zawjedźeny* 14. Ale hdyž dowidźacli, zo prawje njekhodźa po wĕrnosći evangelia, rjcknycli Kefasej před wšitkimi:* Sy-li ty, kiž sy Žid, pohanscy žiwy, a nic židowscy, kak nućiš pohauow židować?** 15. My (smy) po narodźe Židźa, a nie hrčšnicy z pohanow;* 16. Wĕdźicy pak, zo so njewosprawnja čłowjek ze zakońskieh skutkow, ale je- ničcy přez wĕru do Jĕzusa Khrystusa, wĕrimy tež my do Jčzusa Khrystusa, zo bychmy wosprawnjeni byli z wĕry Kliry- stusoweje a nic ze zakońskieh skutkow, dokelž ze zakońskich skutkow njebudźe wosprawnjeny žadyn čłowjek.* Koin. 3, 20. 17. Buclimy-li pak, kotřiž žadamy, zo bychiny wosprawnjeni byli w Khrystusu, w tom sami jako hrĕšnicy namakani, je (te- hdy) Khrystus słužownik hrĕcha? Naniluly. 18. Přetož jelizo to, štož powalich, zaso stajam, činju so přestupnik.* mjez Židarni, podpĕra mje mjez polianami), podachu mi prawicy, t. r. přijachu mje mjez japoštołow', zo byeh z Barnabasom dale mjez pohanami evangelium wopowĕdował, a zo hycli tež wo khudyeh so starał, kotřiž su w Jeruzalemje a z cyła mjez Židami. Jakub, jeruzalemski hiskop, Ketas abo Pĕtr, a Jan bĕchu najnahladniši mjez japoštołami. — 11. Pawoł njedčsta wot druhich japoštołow swojeje wučby dla žanoho poroka, ale dyrbješe w krotkim Pĕtrej jeho přemĕnjateho zadźerženja dla zjawnje poroki činić. l’o koncilu japoštołow w Jeruzalemje (Jap. sk. 15, 30), pućowaštaj Pawoł a Barnabas do Antiocliije a prjedy liač Pawoł swoje drulie japoštołske pućowanje nastupi, přińdźe tam tež Petr a pozdźišo nĕkotři wot Jakuba posłani. Pijedy liač ći přińdźechu, jĕilźeše Pĕtr z po- lianami, štož bĕ po židowskim zakonju zakazane; z tym Pĕtr zjawnje dopokaza, zo tćnle zakon dalšeje płaćiwose nima; hdyž pak tamni Židźa z Jeruzalema přińdźechu, wostaji so Pĕtr pohanskeje jĕdźe a njewobkhadźeše dale z polianami, zo njeby Židam pohorška dawał, prĕješe tak swoje znutř- kowne přeswĕdčenje, zo je židowski zakoń swoju płaćiwosć zlmhił, a bĕše we wĕstym zmysłu tajenc; bĕše to woprawdźe słabosć, kotruž pak možemy z tym zamołwjeć, zo Pĕtr nochcyše křesćanskich Židow, kotřiž swoje wobrjady jara lubowachu, rozhnĕwać a jicti pohoršować. — 13. Pĕtrowy při- kład pohnu Antiochiskich Židow, kotřiž bĕcłiu dotal na Pawołowej stronje, a tež Barnabasa, zo swoje přeswĕdčenje zaprĕwši polianskeho wobkhada so wostajicłiu. — t J. Pĕtr njeprĕješe tu atio tamnu wĕrnosć evangelia, ale njebĕ cylo po spćznatej wĕrnosći žiwy. ** Zidować rĕka po židow- skim zakonju žiwy być; z tym zo Pĕtr, wjeřch cyrkwje, židowski zakoń wobkedźbowaše, nućeše takrjec pohanow pod tćnle zakoń, dokelž dyrbjachu sebi mysłić, zo zakoń za wšitkicli křesćanow płaći. — 15. Słowa liač do konca toho stawa rĕčeše Pawoł ke Ket'asej w Antiocliiji, zo liy jelin přepokazał, zo wćn njeprawje čini, ze swojim přikładom polianow pod židowski zakoń nućo. Pawoł praji: my siny Židźa, mainy zakoń a wozjewjenja Bože, a njejsmy jako polianjo lijez zakonja, a tohodla lirĕšnicy wot naroda; pohanow mjenuje wćn tudy hrešnikow, dokelž Bolia a jelio zakoń njeznajacłui, a toliodla po bjezbožnych pučach kliodźachu. — 16. Hač runje mamy my Židźa tak wosebne kubła, přijachmy tola wĕru do Jĕzusa Khrystusa, wĕdźiey, zo smy jeno přez nju wo- sprawnjeni a nic ze zakońskicli skutkow; a tuž by njeprawda była, hdy byclimy sebi zakońske skutki wot pohanow žadali. — 17. t. r. Hrĕšimy-li z tym, zo zakoń dale njewobkedźbujemy, ale přez wĕru do Khrystusa wosprawnjenje wočakujemy, ujeby Khrystus, kiž nas k tomu polinu, słužownik lirĕcłia, t. r. wina był, zo my lirĕšimy? To njesmĕmy nihdy sebi myslić. — 18. Jelizo zakoń, kotryž jako njepłaćiwy powalidi, t. r. kot.reliož dale kedźbu ujemčjach, z nowa stajam, t. r. wobkedźbować počinam, dopokazuju z tym, zo mĕjacli jćn tež prjedy wobkedźbować, a zo bĕ tak jeho přestupjenje hrĕšne.
