Volltext Seite (XML)
Drulii list s. japoStoła Pawoła na Korinthskich, 8. 9. 28. Njoch (rčču) za Tita, kotryž je moj towafš a moj pomoenik mjez wami, njeeh za našeju hratrow, kotrajž staj wotposłanaj eyrkwjow, kliwala Khrystusowa. 24. Tuž dajee jim dopokaz wašeje lubosee a našeje khwaly za was před woblieom cyrkwjow.* STAW IX. Pawoł pokročuje liapominajo, zo i)yc!iu jałmožim rady a nadohnje poskićeli; namołwja, no nje- byclm kbudoby tobodla so bojeli, ale na Božu jiřcdwidźiwosć so spušćeli; mjonnje wšelake l>łody tuteje jałmožny. w o słužbjc, kotraž so stawa za swjatych, drje je za mnje njetrebne wam pisać. 2. Přetož znaju wašu zwdlniwose, ko- trejež dla z wami so kłiwalu pola Macc- donskieli. Tež Achaja je (k tomu) liotowa wot lońšeho leta a waša liorliwosć je mnohich zbndźila.* 8. Pdsłach pak bratrow, zo by, čohož- dla was kliwalimy, prćzdne njebyło w tej A\ĕcy, zo sće, (kaž sym prajił) liotowi: 4. Zo byehmy, lidyž Macedonscy ze mnu přińdu a was njepřihotowanych nadcńdu, my (zo njerjeknu wy) zahańbjeni njebyli av tej doAvĕrje* 5. Mĕjach tohodla za potrĕbne, bratroAV prosyć, zo liychu do prčdka k Avam šli a přihotoAvali slułijene žohnoAvanje, zo by było přihotoAvanc, tak jako žolmoAvanje, nic jako skuposć.* (i. To pak praju: Stož skupjc Avusywa, hudźe tež skupje žnjeć; štož pak Avusywa . av žohnoAvanju, budźc ze žohnowanjotn tež žnjeć:* 7. Kdždy (njeeh da), kaž je avc swojej AY’utrobje postajił, nic ze zrudoby abo z nuzy; „přetož AA'jesołelio daAvaćerja Bćh lubuje.“* gir. 35, II. 8. Mćeny jiak je Bćli, zo kćždy dar rozmnoži Ave Avas, zo hyšće, avc Avšim j)řeco za dosć mĕjiey, bohaći byli k avšouiu dol)reinu skutkej, 9. Kaž je pisano: „lvozdźĕli a dari kluidym; jeho sprawnosć ZAVOstawa Avĕki na Avĕki.“* l’s. 111, <). 10. Štćž pak daiva symjo wusyAvarjej, ivobradźi tež khlĕb k jĕdźi, a roztnnoži Avaše symjo, a přispori zrćst plodow Ava- šcjc sj)raAvnosće, 11. Zo byšće avc Avšim wobohaćeni byli ke Avšej dobromyslnosći, kotraž skutkuje přez nas dźakprajenje Knjezej.* 12. Přetož słužba tohole zastojnstwa ivupjełnja uie jeno njedostatki sivjatyeh, ale roznmožuje so tež avc mnohich dźak- prajenjaeh Knjezej,* 23» 24. Jajioštoł naj)omina skćnenje, /o bycliu wšitkich třocli, Tita a jelio towařšow, jiřećelnjo jiřijeli, a z tym jiui a wosadam, kotrež zastupuja, dopokazali swoju mjezsobnu křesćausku lubosć, a tež prawdu kliwalby, lcotruž je jim dawał. IX. 1. 2. Spokoju so z tym, zo wam Tita a jelio towařšow jioručam; k słužbje, t. r. k bro- madźenju jałmožny ujetrjebam was jiolionjeć, dokelž wem, kak zwolniwi sće, zo mćžu so z wami tohodla khwalić a zo je waš jiřikład drulie wosady Acliaje za tonle dobry skutk zahorił. — 3. 4. Pawoł pak toia Tita a towařšow do predka posła, zo bychu z hromadźenjom kliwatali, a hdyž won z Macedonskimi přińdźe, liotowi byli; hewak by z tolio bańbu rneł, zo bĕ jicli kbwalił nĕčohodla, w čimž njebecliu sebi, kaž so wupokaza, kbwalby zasłužili. — 5. t. r. zo byeliu dary žolmowaue, prawje nadobne łiyłe a skuposć so njepokazała w snadnycli daracłi. — 6. Dobre skutki, wosebje jałmožna, su takrjec symjo, kotrež wusywamy a kotrež nam myto jako bohate žnĕ za njebjesa při- hotuje ; čim wjacy dobryeh skutkow nĕcbtć dokonja, ćim bohatše myto na njeho čaka. — 7. Zo by so jałmožna liohu spodobała a čłowjekej zasłužbna była, dyrbi nic jeno přimĕrjona być jelio zamćž- nosći, ale ma tež so darić z lubosće, nic ze zrudoby a nuzowanja. — 8. 9. Boh zamože wam koždy dar bohaće zapłaćić, zo zmĕjeće, jelizo sće hewak spokojni ludźo, ua wšim dosć, haj hišće wjacy, tak zo možeće druhim sobudźĕlić, kaž je pisane, zo sprawny darniwje rozdźĕla a jeho darniwosć nima konca, a zo ma přeeo dosć k rozdźĕlenju. — 10. 11. Bćh, kotryž wusywarjej symjo dawa, poda tež wam tak wjele, zo mćžeće druhim dobroty ĕinić, a kotryž wusywarjej prćcu płaći, zo symjo rozmnoži, tak zo ma khłĕba dosć a liišće k wnsywej, budźe tež wašu dobroćiwosć z t.ym mytować, zo z wašeje dobroćiwosće wurosć da płody, z kotrymiž mćžeće nowe dobroty wopokazować; z tym zbudźiće dźakowne wutroby, kotrež so Knjezej dźakuja za dobroty wot was dćstate. — 12—14, Tak dopokazaće z jałmožnu swoju lnbosć k bližšemu, dokelž jim podawaće, štož nimaju,
