Volltext Seite (XML)
Druhi list s. japoštoła Pawoła na Korinthskich, 5. C. 289 13. Přetož njech rĕčimy bjez rozoma, (stawa so) za Boha; njech smy roztnyslni, (stawa so) za was.* 11. Přetož lubosć Khrystusowa nuei nas, dokelž to rozpominamy, zo hdyž je jedyn wumrel za wšitkich, su potajkim wšitcy wumrĕli:* 15. A za wšitkich je wumrĕl Khrystus, zo bychu tež, kotřiž su žiwi, hižo sebi sa- mym žiwi njebyli, ale tomu, kiž je za nich wumrĕl a wot mortwych wstanyl.* 16. My potajkim wot toho ĕasa nikoho njezuajemy po mjasu; a haĕ runje smy Khrystusa po mjasu znali, jeho nĕtko hižo njeznajemy tak.* 17. Je-li tohodla štd w Khrystusu, je (won) nowe stworjenje; stare je zašlo, hlej, wšitko je nowe sčinjene.* 18. Wšitko pak je z Boha, kiž je nas ze sobu zjednal přez Khrystusa, a nam podal słužbu wujednanja,* 19. Dokelž dźĕ je Bdh w Khrystusu swĕt wujednal, jich hrĕchi jim njepřiličejo, a na nas złožil slowo wujednanja.* 20. Za Khrystusa potajkim činimy po- selstwo, jako by Boli napominal přez nas. Za Klirystusa prosymy: wujednajee so z Bohom.* 21. Toho, kotryž hrĕcha njeznaješe, sčini za nas k hrĕchej, zo bycluny my sĕinjeni byli k sprawnosei Božej we nim.* STAW VI. Pawoł uapomina, zo bychu dćstatu miłosć njeza- ćisli, (lopokazujo, kak jara je so prćcował, zo by łiodny słuiśownik Boži był, a namołwjejo, zo bychu w žiwjenju a wołikliadźe wot njewĕri- wycli so dźřlili. Sobudźĕlajcy pak napominamy, zo byšee miłosć Božu podarmo njedćstali;* 2. Přetož (wćn) praji: „W spodobnym času* wuslyšach će, a na dnju spomoženja pomhacli ći.“ Hlej, nĕtko je spodobny čas, hlej, nĕtko je dźeń spomoženja;** Is. 49, 8. kotřiž so na mnje přisłodźeja, jeno so samycli wuzbĕlnijcy a z wonkownymi počinkami so khwaliey. Porno nim njetrjebaće za mnje so hańbować, ale mćžeće wĕdźeć, z čim maće mje zamołwjeć. —• 13. Stawa-li so, zo so přejara khwalu, takrjec bjez rozoma, stawa so to za Božu česć, dokelž wot njeho wšitko dćstach a jeho česć so rani, hdyž so jeho słužownik liani; rĕču-li pak ponižnje wo sebi, stawa so to was dla, zo bych wam přikład ponižnosće dawał. — 14. Wšitko tak činić za česć Božu a čłowjesku zbožnosć, k tomu nuzuje nas lubosć, kotruž je Khrystus nam wopokazał za nas wumrĕwši. Je-li pak Khrystus, cyłe čłowjestwo zastupiwši, za wšĕch wumrĕł, wumrĕchu tež wšitcy w nim; koždy može sebi Khrystusowu smjerć, t. r. jeje płody přiswojić. — 15. Khrystus wumrĕ za wšĕch, zo bychu za njeho žiwi byli, k jeho česći, nic pak sebi, t. r. nic swojim nakliilnosćam. — 16. My nikoho njesudźimy po swĕtnych wobstojenjach, njecli je bohaty abo khudy, knjez abo wo- tročk, žid abo poban, ale w koždym wažimy sebi, štož je w Khrystusu, kak wĕrny křesćan je. Jelizo prjedy, t. r. před swojim wobroćenjom Klirystusa jeno jako čłowjeka rozsudźacli, spoznawam nĕtko we nim Syna Boželio, wumožnika a zboźnika wšitkicli čłowjekow. — 17. Stćž bu přez swjatu křćeńcu staw Khrystusowy, je kaž znowa stworjeny, stary hrĕšny čłowjek je z Khrystusom wumrĕł; nowe žiwjenje z nowymi bohuspodobnymi počinkami pokazuje so w nim. — 18. Tute wobnowjenje pak ma swoju přičinu w Bohu, kiž nam Khrystusa jako wumćžnika pćsła a tćn, za nas so woprujo, nas z Wćteom zjedna, naš dołh zapłaćiwši. Khrystus poda nam słužbu wujednanja, t. r. postaji nas, zo byclimy druhich k wujednanju z Boliom pohnuli, přede wšim, zo bychmy ze swojej wučbu wĕru do Klirystusa, zbožnika swĕta, wobtwjerdźeli. — 19. B6h woda Khrystusa dia čłowjekam lirĕehi, wot njeho wukhadźa wujednanje a nas je postajił, zo byclimy jelio miłosć swĕtej připowĕdali. — 20. Smy pćsłojo Khrystusowi, na jeho mĕsće rozšĕrjamy jeho wučbu, a připowĕdamy miłosć, přez njeho nam dobytu, a dokelž nas Bćh k tomu postaji, napomina wćn přez nas; tohodla napominamy a prosymy was, zo byšće wam poskićanu miłosć přijeli a so z Boliom wujednali. — 21. Khrystus, kotryž hrĕcha njeznaješe, a runje dokelž j6n njeznaješe, wza ćežu hrĕehow na so, a zdaše so takle sam hrĕšnik być a bu kliostany jako lirĕšnik; wšo to sta so za nas, zo bychmy wosprawnjeni a před Bohom sprawni byli. VI. 1. Japoštoł napomina Korintliskich, zo bychu poskićane hnady derje nałoželi a zbćžni byli, pokazuje tež na swoju japoštołsku słužbu, w kotrejž jeno za česć Božu a za jicli zbćžuosć skutkowaše. ■— 2. We spodobnym času, t. r. w času, w kotrymž budźe so mi spodobać, clicu was wusłyšeć; tak slubi Kujez swojemu ludej přez profetu Isaiasa. ** IS'čtko, lidźež su wam wot Jĕzusa zasłužene hnady poskićane, je tamny slubjeny spodobny čas; tohodla wužijće j6n, hnady Bože přijawši. 20