Volltext Seite (XML)
288 Druhi list s. japoStoła Pawoła na Korinthskich, 5. STAW Y. I)la wčsteje naflźije na pneliodnu krasnosć žadaju japoštołojo /a wuinoženjom ćeła, dokelž ju łiinak wnžiwać njenićža, prccy pak sebi přcjn, zo tiyelni so Khrystnsej, sprawnenm sudnikej wšitkicli, spodołiali. Dawaju swojim wuřowni- kam piiležnosć, z ninii so kliwalić před pře- ćiwnikami, słužlm Klirystusowu dokonjejey, ani zo łiychu Kłirystusa samolio, kotreliož wozje- wjeju a z kotreliož smjerću łm swřt z Holiom wujednany, po mjasu znali. Přetož wčmy, zo lindźe-li wottorhany naš zemski (lom tohole přebytka, mamy twar wot Bolta, nic z ruku natwarjeny, weeny dom w njebjesach * 2. Dokelž tež w tntorn žatoseimy, ža- dajey, woblečeni bye z našim přebytkom, kotryž je z njebjes: 3. Jclizo budźcmy mjenujey wobleecni, nie nazy natuakani.* /jcwj. 16, 15. 4. Přetož tež, kotřiž smy w tomlc stanje, žatoseimy wobćeženi, dokelž noclicemy swleeeni bye, ale nadwoblceeni, tak zo by smjcrtne pćžrčte było wot žiwjenja* f). Ton pak, kiž nas k tomu spřihotowa, je Bćh, kotryž je nam dał zawdawk duclia.* 6. Tuž stajnje dowčriwi, wčd/.iey, zo doniž smy wćčle, smy daloko wot Knjeza;* 7. (Přetož we wčrje khodźimy, a nie wc widźenju.) 8. Dowĕrjamy wšak so a mamy dobru wolu, radši wućahnyć z ćčla a doma bye při Knjezu. 9. A tohodla procujemy so, njeeli smy daloko abo doma, jemu so spodobae* 10. Přetož my wšitcy dyrbimy so zje- wić před sudnym stolom Khrystusowym, zo by kćždy wotnjesł, štož je ćčlcj při- słušne, za tym hač je činił, dobre abo złe.* 11. I>okelž tohodla bojosć Knjeza zna- jemy, přepokazujeiny čłowjekow, Bolni pak smy znaei. Nadźiju pak so, zo smy tež wc wašich swčdomjach znaći.* 12. Znowa njeporučamy so wam, ale přiležnosć dawamy wam, so khwalić nas dla, zo byšće nčšto (prajić) mčli napřećiwo tym, kotřiž so kliwala po wobliču, a nie po wutrobje.* V. 1. Pawoł wobkruća tudy swoju nadźiju pHcliodneho překrasnjenja; ćeło nijenuje doni, w kotryniž duša w řasu swojelio zeińskebo žiwjenja přebywa; lidyž ton so wottorłia, t. r. lidyž wn- mrjeiny, dostanjemy drulii, wot łiołia natwarjeny njebjeski. Zda so potajkim, zo duše sprawnyeli před liorjewstaćom cyle lijez ćřłow njebudža. — 2. 3. Žadamy liorco liižo w tomle ćčle, zo bychmy so njebjeske ćčło jako drastu wolilekli. ani zo liyclnny tele ćčło přisadźili, wiimrčli, t.. r. zo byc.limy lijez smjerće překrasnjeni byli; to mćže so jeno stać, jelizo smy na dnju Klirystusowełm přikliada, z iiř.teišim ćełom liišće wolileeeni, t. r. liišće žiwi; potom mńžemy so z lijelijeskim takrjcc přewoblcc. 4, My žałosćimy w tomle liydle, wobćeženi z bojosću před smjerću; tołiodla žadamy, zo byclimy překrasnjene ćeło so woblec inołili, ani zo byclimy netčiše so swlekli, zo by nioc žiwjenja pře- krasnjeneho ćčła předoliyła, štož je na netčišim smjertne. — 5. Tajke žadanje ma swoju přiřmu w łioliu, kiž je nam k tomu zawdawk dał w křćeńcy, lidźež buclimy dnehownjc znowa narodźeni a z tym přiliotowani za ćčłne překrasnjenje; liižo w křćeńcy dćstaclimy załožk li přelirasnjenemu ćełu, kotryž rosće z přiličranjom ducbownelio žiwjenja, a woselije z miłosću Hožej, kotraž sn nam w swjatyeli sakramentach, liajnadobnišo pak w swjatym wopiawjenju wudźeliije. — (!—8. Doniž smy w ćele, smy kaž w cuzlije, doltelž wot Knjeza zdaleni; jeno we werje jelio spoznawamy, nje- widźimy pak jelio wot wobliřa k wobličn; we wčstej nadźiji přicliodnebo překrasiijenja clicemy rady wumrčć, zo byclimy k Iloliu přišli, do našeje praweje domowiny. — !). Dokelž chceiny Ite Knjezej, prticujemy so nčtko stajnjc, zo byclimy jemu, łidyž sudźić přińdźe, so spodobali, njec.li smy telidy hišće w cuzbje, t. r. žiwi, alio liižo při nim, w lijebjesacłi. — 10. Wšitcy, njecli smy liišce žiwi abo liižo zemrčći, liudźemy před sudny stoł Klirystusowy stupić dyrbjeć a wšitke swoje skutlti zjewjeć, a ltćždemu liudźe so płaćić, štož je w ćełnym žiwjenju skutltował. Duša skutkuje w tomle žiwjenju jeno přez ćčło, a tuž žada sebi sprawnosć, zo ina ćeło dźel při wotpłaćenju, kaž, mřješe dźřl při dobryeh abo złycli skutkacli. — 11. Wopominajo sml Boži rozestaja japoštoł křesćanskej wo- sadźe, zo je talt žiwy a zo tak skutlcuje, zo by před Itołioin a čłowjełtami wobstał, wšitko řini za Jiolia a za swoju wosadu. Iiojosć Knjeza, t. r. doltelž wĕmy, zo mamy suilu Iioželio so bojec, priicujn so řłowjekow přeswčdčić wo swojim řistym wotpoliladanju, łioliu palc sym znaty; ale smem so tež nadźijeć, zo budźeće wy w swojim swčdomju wo mojicb dobrycli wotpoliladanjacli ]iře- swedčeni, łiyrnje łiyšće to zwonkownje njezjewjeli. — 12. Njepisam to, zo liyeli so wam znowa poručał, ale zo byšće priležnosć meli a wřdźeli, z řim možeće mje před tamnymi wosprawnjeć,
