Volltext Seite (XML)
038 List s. japořśtoła Pawoła na 'Romsldch, 9. lio a- 11. I’řetož prjccly dyžli so naroilźištaj, j 18. Tuž tak smiluje so, na kimž chce, abo nešto dobreho abo zlclio sčiništaj,; a zatwjerdži, kohož clice. (zo by postajcnje Bože jako po wuzwo-I 19. A tak prajiš mi: Čohodla liišće lenju wostawalo), ' porokuje? přetož što spjcćujc so jel 12. Nic ze skutkow, ale z powolaceho j woli?* bu jej prajcne: | 20. O elowjeee, što sy ty, zo Boliu n 13. „Starši budźe mlćdšcnni služić", kaž j přeeiwješ? Praji snadź wutwor tomu, kiž je pisane: „Jakuba sym lubowal, Esaua j e j(5 n tworił: Oohodla sy mjc takle sčinil? pak hidźil."* 1- M6jz. 25, 23; Mal. 1, 2. Mudr. 15, 7; Is. 45, 9; Jer. 18, 6. 14. Śto potajkim rjeknjemy? Jc snadź 21. Abo nima snadź hornčeř moo nad njesprawnosć pola Boha? Nihdy. hlinu, zo by z teje sameje hruzły wu- 15. Přetož Mojzcsej praji: „Poluiadźu, dźčlal jcnc sudowjo k česći, druhe k nje- kotrchož polniadźić clicu, a smilnosć wo pokažu, na kotrymž so smilić chcu.“* 2. M6jz. 33, 19. 1ti. Potajkim njeleži na tom, kotryž elice, ani na tom, kotryž beži, ale na Bohu, kotryž so smilujc.* 17. Přetož Pismo praji Faraonej: „Runje k tomu ćc zbudźich, zo bych na tebi pokazał swoju moe, a zo by so wo- zjewjalo moje mjeno po wšej zeini.“* 2. M6jz. 9, 16. česći?* 22. Kak pak, je-li Boli, kiž chcc po- kazać linew a zjewić swoju mćc, z wulkej sćcrpnosću znjesł sudowja hnčwa, kotrež su přihotowane k zaliubjenju,* 23. Zo by pokazał bohatstwo swo- jejc krasnosće nad sudowjemi smilnosće, kotrež je přiliotowal ke krasnosći; — 24. Jako tajke powoła tež nas, nic jeno ze Židow, ale tež z pohanow,* 13. Kaž bu Isaak před Ismaelom wnzwoleny, jako syn slubjenja, talc tež Jakub abo Israel přod prĕnjorodźenym Esauom; přctož to be Boža wola. Te přikłady ze starelio zakonja .naspomma Pawoł, zo by dopokazał, zo Bože slubjenja njepłaća wšĕm Israelitam, ale jeno tym, kotriz su wot Bol.a wuzwoloni. — 15. Bob njeje nikomu dołžny, zo by snadź nĕclito prawo mĕł na jelio smilnose, alc won wopokazujc swoju smilnosć po swojej njoskćnenej mudrosći a mocy cylc po swo.iej woli. Sam Mojzes, kotryž wšo dokonja, štož sebi Boli žadaše, dosta linadn Božu, dokelž B6łi chcy^c, nic dokelž sebi ju Mćjzes zasłuži. — 16. Čłowjeske procowanje samo, bjez pomocy a lmady Bozejo njewjedźe k zl.ćžnosći, nichtć njesmĕ tak na seł.je samoho twarie. Napinanje mocow a procowanje zii dobrvm budźe Bolm so spodobać, ale samo njedobudźe nam zbožnosć, kotruž dostanjemy jeno z linady Božeje. — 17. Farao dćsta tež wnlke dopokazma Božeje lmady w dźiwacli, kotrez B6h přez Mojzesa před nim skutkowaše, ale wšitke dźiwy zatwjerdźiclm jelio hišće bołe a won woperaše so Božej mocy, kotraž jel.o skćnenje tak spodźiwnjć zalmbi, zo wumožene israolske dzeci a wsćn swet mjeno Bože kłiwaleše. Mojzesa Boh połmadźi, dokelž clicyše; Faraona zatwjerdzi, dokelz be to jeho nmdra, swjata wola. - 19. Z tymile słowami čini s. Pawoł naprĕkowanje, kotrez be snadz časćišo wot zasakłycb Židow słyšał: Ildyž ełowjek bjez Božoje wole so_njezatwjerdźi, jako łarao, čohodla skorži tak na Židow, zo Božcj woli so napřećiwjeju? Wotmołwjenje slĕduje w r. 22 a 23. — 21. Z rjadkomaj 21. a 22. wotpokazuje s. Pawnł prawo k činjenenm naprčkowanju. Stworjenje, kotrež cyle wot stworićela wotwisujc, njesmč sebi wot njelio zamołwjenje žadać, čohodla to^tak a nic hinak čini; jakož skutk skutkowarjej, sudowjo liornčerjej porokować njemćže a njesmĕ, col.odla je to same rnnje tajke sčinił, abo k česći abo k njeeesći postajił, tak nima čłowjek prawa, z Bo- liom prawowaći zo jeho tak wjedźe a nie hinak. S. Pawoł wuzbčlmje pak tu wosebje Bozu wsoho- moc, z kotrejž mćžc w6n, ani zo ma čłowjek prawo porokowanja, jenoho połmadźic, a .lruheho zaćisnyć; tola B6h tak njcčini, jelio wšohomoc je wobmjezena wot sprawnoseo, mudrosce, lu- bosće; a kćždemu poskića w6n swoju łmadu, a jeno toho, kiž ju zaćisnje, won zatwjerdzi jako Faraona. — 22. Sudowja hnewa, přihotowane zaliubje, su ći, kothž Božej hnadze so spjećuja, kotriz na jeje polmuwanja njckedźbuja abo je cyle wotpokazuja, a k z.łcmu přikliileni wostanu; wom su sami wina, zo l.udźa wĕčnje zhubjeni; tola jicli Bołi zo sćerpnosću znjese, wselako dobroty jim wo- pokaznje, na jicli nakazanje čaka. Z tym je tež wotmołwjene naprĕkowanju w r. 19 emjenemu. Boli njeje potajkim njesprawny, lidyž tych zatwjerdźi, kotřiž jel.o hnady wotpokazaja, tycli pa , kotřiž jo wužiwaju, k wččnej zl.ćžnosći wjedźe. - 24. t. r. jako sudowja smilnosce, pnbotowane za krasnosć: tak mjenuje Pawoł lcřesćanow; zo su woni powołani „nic jeno ze /ulow, ale tez