Volltext Seite (XML)
232 Ijist s. japoštoła Pa\v< 14. Přctož hrech njezmĕje moc nad j wami, dokelž njejsće pod zakonjom, ale ■ pod hnadu.* 15. Řto potajkim? Mamy hrĕšie,* do- kelž njejsmy pod zakonjom, ale pod hnadu? Nilidy. 16. Njewĕsće, zo komuž so podawaće jako słužownicy k posłušnosći, tolio sće słužownicy, kotrehož posłucliaće, pak (słu- žownicy) lirĕcha k smjerći, pak posłuš- nosće k sprawnosći? Jan. 8, 34; 2. l’ĕtr. 2, 19. 17. Bohu pak budź dźak, zo bušće, kotřiž bĕšće słužownicy łirĕcha, tola z wu- troby posłušni tej podobje wuĕl)y, ko- trejž bušće podaći. 18. Wuswobodźeni pak wot hrĕcha bušće słužownicy sprawnosće. 19. Po ĕłowjesku rĕču dla słabosće wa- šeho mjasa; přetož jakož podašće swoje stawy do słužby njeĕistoće a njeprawosći na njeprawosć, tak podajće nĕtko swoje stawy do słužby sprawnosći na swjato- sćenje. 20. Přetož, lidyž bĕšće słužownicy hrĕcha, bčšće swobodni w nastupanju sprawnosće.* 21. Kajki płćd pak sće mĕli tehdy z toho, ĕohož nĕtko so hańbujcće? Přetož kćnc toho je smjerć. 22. Nĕtko pak wuswobodźeni wot hrĕ- elia, sće služownicy sĕinjeni Bohu; maće la na Romskicli, C. 7. swćj płćd k swjatosćenju, jako kćnc pak wĕĕne žiwjenje. 23. Přetož mzda hrĕcha je smjerć; hnada Boža pak jc wĕĕne žiwjenjc w Khrystusu Jĕzusu, našim Knjczu. STAW YII. Runja žonskej, kotrejž je mnž wumrřł, smy přez Klirystusa wot zakonja, přez kotryž bechu na- kliilnosće k lirčchej mocniše, wotwjazani, zo hychmy Khrystusej słužili w nowym ducliu; ze zakonjom, hrech přisudźacym, zjewi so a rosćeše lirech, hač runje he zakoń swjaty a duchowny; liaj tež netko liišće smy wahjeni z napřećiwnej nakhilnosću, byrnje so wobarali, k tomu, štož z rozomom zacpewamy a štož je přećiwo za- konjej. Abo njewĕsće, bratřa, (přetož k tym, kotřiž zakoń znaja, rĕĕu),* zo zakoń nad ĕłowjekom knježi, doniž je žiwy? 2. Přetož žona, kotraž je pod mužom, je žiwemu mužej zwjazana ze zakonjom; by-li pak muž wumrĕł, je wotwjazana wot zakonja mužoweho. 3. Tohodla, douiž je muž žiwy, budźe mandźelstwałamafka rĕkać, by-li z druhim mužom była; jelizo pak by jejc muž wu- mrĕł, je wuswobodźena wot zakonja mu- žoweho, tak zo njeje mandźelstwałamarka, by-li z drułiim mužom była. 4. A tak bušće tež wy, moji bratřa, za zakoń morjeni přez ćĕło Khrystusowc, zo byšće słušeli druhemu, kotryž je wot mortwych wstanył, zo byclnny płćd da- wali Bohu* 14. Zakoń ze swojimi kaznjemi wahješe čłowjeka, a dokelž Božeje podpery njemĕješe, zlireši lmsto; křćeny pak dopjelni winowatosće žiwjenja lćže, haj wjeselšo, dokełž jelio hnada Boža mćcnje podpera. — 15. Hdyž pod zakonjom njejsmy, smemy tak jelio kaznje přestupować? tak by mćlił so nechto prašeć. Tola s. japoštoł hnydom na tajke prašenje wotmołwja, w slčdowacyeli rjadkach rozestajejo, zo maju so wzdać dotalneje słužby lirĕeha, kotraž k smjerći wjedźe, a swoje stawy słužbje Božej swjećić, kotraž wečne žiwjenje přinjese; přetož čłowjek mćže jeno posłušny być pak lirĕchej, pak sprawnosći; wot lirĕclia pak je křćeny wumoženy, njemćže toliodla jemu dale poslušny hyć, toliodla ma jeno słužić sprawnosći a hyć słužownik Boži; toliodla, tak napomina s. Pawoł, maće, jako sće prjedy w hrĕcliach žiwi hyli, nčtko w sprawnosći a swjatosći pokracowac. 20. t. r. njebĕšće sprawni. — 23. t. r. sprawne a swjate žiwjenje, kotrež jeno z hnadu Božej wje- dźemy, přinjese nam wĕčnu zbožnosć. VII. 1. t. r. tajkim, kotřiž wotpoliladanje Mćjzesoweho zakonja rozymja a znaja, potajkim wosehje křesćanskim Židam. — 4. Poćali zakonja k čłowjekej wujasni s. Pawoł w přirunanju z mandźelstwom. Mandźelstwo rozwjaza so za žonu jeno ze smjerću mandźelskelio; wumrje-li muž, je tež mandźelska w nastupanju swojelio mandźclstwa tak rjec mortwa, dokelž mandźelstwo dale njewobstoji, wona možo z nowa so wudać. Podohnje je tež přez Khrystusa wumoženy čłowjck zakonjej niorjeny, talc zo tuton nad nim dale njeknježi; kaž je w prjedawšim stawje so rozestajało, wumrje
