Volltext Seite (XML)
230 List s. japoštoła Pawoła na Romskich, 5. 8. Dopokazuje pak B6h swoju lubosć k nani, (lokelž, lulyž bechiny liišće hreš- nicy, w (postajcnym) času, 9. Wumre Klirystus za nas; ćim wjacy potajkim budźcmy, hdyž smy wospraw- njeni w jcho krwi, wot hnewa wumćžcni přez njcho. 10. Přetož jclizo, lidyž bechmy nje- přcćclowje, wujednani buclmiy z Bohom přez smjerć jelio Syna, budžemy jako wujednani wjele wjacy wumćžcni w jeho žiwjcnju* 11. A nic jcno to, ale kbwalimy so tež w Boliu přcz našeho Knjeza Je- zusa Khrystusa, přez kotrehož nčtko wu- jcdnanje dostaclnny* 12. Tohodla, jako přez jcnoho čłowjcka lirecli do tohole swčta přińdźe a přcz hrech smjerć; a tak na wšitkich čłowjc- kow smjerć přeńdźc, dokclž wšitcy w nim zhrešichu,* — 13. Přetož liač do zakonja bčšc lirčcli na swećc; hrecłi pak so njepřiličcše, lnlyž zakoń njcbeše; 14. Tola knježiła je smjere wot Ha- dama hač do Mńjzesa tež nad tymi, kotřiž njezhrĕšichu po podobnosći přc- stupjenja Hadamoweho, kotryž je před- znamjo přichodneho (Hadama).* 15. Ale njeje jako z padom, tak tcž z darom; přetož hdyž přcz pad jcnoho ći nniozy wumrĕchu, je wjcle bolc přcšla nadobnje hnada Boža a dar w łmadźc jenoho čłowjeka Jĕzusa Khrystusa.* 16. A njeje jako z hrĕchom přez je- noho, tak tež z darom; přetož wotsud (bu) drje z jenoho (hrĕcha) k zatamanju, lmada pak z mnohich padow k wospraw- njcnju.* 17. Přctož jc-li z padom jcnoho smjerć knježiła přez jenolio, budźa wjelc bdłe, kotřiž połnosć hnady a dara a sprawnosće dństawaju, w žiwjenju knježić přez jenoho Jčzusa Khrystusa. 18. Jako potajkim přcz pad jenoho na wšĕcli čłowjekow zatamanje (přińdźe), tak tcž přez sprawnosć jenoho na wšit- kicli čłowjekow wosprawnjcnjc žiwjcnja. 19. Jako łmcliu mjenujcy přcz nje- posłušnosć jenolio čłowjeka mnozy lirĕš- nicy sčinjcni, tak budźa tež přez posłuš- nosć jenobo mnozy sprawni sčinjeni. 20. Zakoń pak (k tomu) přistupi, zo by so rozmnožił hrĕch.* Hdyž pak so rozmnoži hrčch, bu hnada přenadobna, 10. lldyž je Jezus nas, jako bĕchmy njeprećelowje Boži, ze swojej smjerću wujednał, smĕmy so ćim skerje nadźeć, zo nas nĕtko, hdyž smy přećelowje Boži, w swojim žiwjenju wumože, t. r. zo zmĕjemy přez njelio dźĕl we wĕčncj zbćžnosći. — 11. Zo je nas Syn Boži, sam wĕrny Boh, ^wn- mćlił, je dopokaz za našu wysoku lićdnosć, dokelž je Boh nam na pomoc přišoł. Z tym mćžemy so kliwalić. — 12. Dokelž smy přez Jĕzusa Khrystusa wosprawnjeni, a nadźiju wĕčneje zbćž- nosće dćstachmy, přirunuje s. Pawoł hnady, kotrež přez njelio dobychmy, z hrĕšnosćjn kotraz z Ha- dama so rozšĕri na cyłe jeho potomnistwo. Jako buchu přez Hadama wšitcy hrĕšnicy, tak buchu přez Khrystusa wšitcy wosprawnjeni. — 14. Wšitcy su hrĕšnicy přez Iladama, wšitcy, kotřiž bĕchu před Mojzesowym zakonjom žiwi a tež wšitcy po nim; liaĕ runje tamni, kotřiž bĕchu před zakonjom žiwi, jćn přestupić njemćžachu, dokelž tu zakoń njebĕ, bĕchu tola hresnicy, dokelz mĕjachu herbski iirĕcli na sebi a tež zakoń, do jicli wutrobow zapisany, wšelako přestupicliu. Powšitkownu hrĕšnosc dopokazuje smjerć, kotraž je wunošk hrĕclia, a kotraž tež na tych přeńdźe, kotřiž njebechu po- dobnje zhrĕšili, jako Hadam, t. r. wosebitu, z jasnymi słowami wuprajenu kaznju, kaž bĕ Hadam a pozdźišo israelski lud přez Mojzesa dostał, njebĕchu přestupili. Hadam je znamjo přichodneho, t. r. Iiohačłowjeka Jĕzusa Khrystusa, w tom nastupanju, zo přez njełio powšitkowna lirĕšnosć, přez Khrystusa powšitkowne pohnadźenje přińdźe, hewak pak staj sebi tak njepodobnaj, jako kleće a žohnowanje. — 15. Tu spomina Pawoł na rozdzeł mjez hrĕchom a hnadu; přoz lnĕch mnozy, t. j. wšitcy wumrĕcliu, přez lmadu su mnozy, t. j. wšitcy z duehownynń kubłami wobohaćeni. — 16. Dar, kotryž so nam přez Khrystusa doby, přewyšuje škodu, kotruž nam Hadam načini; přetož z Hadamoweho hrĕcha přińdźe” drje zatamanje, ale z hnady Klirystusoweje přińdźe wo- sprawnjenje ze wšitkich lirĕcliow. — 20. Zakoń ze swojinń kaznjemi be wina, zo čłowjekowje časćišo a ćežšo zlirĕšichu, dokelž winowatosće lĕpjo znajachu.