Volltext Seite (XML)
228 List s. japoStoła Pawoła ua Romskich, 4. 5. Tomu pak, kotryž njedźĕla, ale wĕri do toho, kotryž bjezbdźnelio wosprawnja, přiliĕi so jeho wĕra k sprawnosći po po- stajenju Božeje linady.* 6. Jako tcž David zbćžncho praji ĕJo- wjeka, kotremuž B6h sprawnosć dawa hjcz skutkow. 7. „Zb<5žni, kotrychž njeprawosće su wodate, a kotrychž lirechi su přikryte; 8. Zhćžny je nutž, kotrcmuž Knjez nje- přiliĕi hrĕch.“* l’s.3l, 1. 9. Zwostawa nĕtko tuto zbožnoprajenje jcno we wobrĕzanju, aho tež w njcwob- rĕzanju? Přetož prajimy, zo hu Abra- liamej wĕra přiliĕena k sprawnosći.* 10. Kak pak bu jcmu přiliĕena? hdyž bĕše we wobrĕzanju abo njewobrčzanju? Nic we wobrĕzanju, ale we njewob- rĕzanju.* 11. A wćn dćsta znamjo wobrĕzanja jako znamjo sprawnosće z wĕry, kotruž mĕješe w njewobrĕzanju, zo by byl wćtc wšĕeh wĕrjaeych we njewobrĕzanju, tak zo by tež jim sprawnosć přiliĕena byla, 1. Mojz. 17, 10. 11. 12. A zo by był wćte wobrĕzanja tym, kotřiž nic jeno z wobrĕzanja su, ale kotřiž tcž khodźa w stopach wčry, kotraž jc (wopokazana) w njewobrĕzanju našcho wćtea Abraliama* 13. Přetož nic přez zakoń bu Abra- hamej abo jeho symjenju slubjene, zo by byl herba swĕta, ale přez sprawnose z wĕry.* 14. Přetož jelizo su lierbja (jeno) ći, kotřiž su ze zakonja, je wĕra zniĕcna, slubjenje je zbĕlinjene* 15. Přetož zakoń skutkuje hnĕw. Hdźež pak njeje zakoń, (tam) tež njeje pře- stupjenje.* 16. Potajkim (su herbja) z wĕry, zo by po hnadźe wĕste było slubjenje wšit- kemu symjenju, nic jeno tomu, kotrež je ze zakonja, ale tež tomu, kotrež je z wĕry Abrahama, kotryž je wćtc nas wšitkich* 5. Ilźĕłaćer, kiž swoje moey napiiia, ma prawo na mzdn; ton pak, kotryž jako lirĕšnik boku- spodobnje skutkować njeindže, builźe wosprawnjeny, jelizo wĕri. S. I’awoł njespomina tudy na to, kak ma wĕra w skutkacli žiwa so wopokazac, dokelž jeno wĕru do Jĕzusa Kkrystusa jako sredk wosprawnjenja přeeiwo Zidam zamołwja, kotřiž wosprawjenje zakonskim skutkam připisowaeliu. 8« Zo so wosprawnjenje, t. r. wodaee krĕełiow přez miłose llozu stawa a nic přez skutkowaoje eło- wjekow, dopokazuje tež David, kiž tyeli zbožnycli kkwali, kotrymž lioli sprawnosć bjez skutkow přidawa. ltrĕcki p'rikryć, rĕka tudy krĕclii spušćeć. — 9. S. Pawoł poeina nĕtko dopokazować, zo je wosprawnjenje, dokelž ma swćj korjeń we wĕrje a nie we skutkach zidowskeko zakonja, za wšitkicb. — 10. Akrakamej přiliči so wĕra k sprawnosći; w kotrym ĕasu? před wobrĕzanjom abo po wobrĕzanju? l’řed wobrĕzanjom, Abraliainej bĕše 90 lĕt a Ismaelej 13 lĕt, lidyž buštaj wobrĕzauaj, ale před tym ltižo da jemu lioli slubjenje a dokełz Abraham I*oliu kruće wĕrješe, wo- sprawnosći jelio. Wokrĕzanje pak bu kakle 14 lĕt pozdźišo porueene jako zwonkowne znamjo a wobknićenje sluba. — 12. W ĕasu njewobrĕzanja, t. r. před swojim wobrĕzanjom bu Abrakam za krutu wĕru wosprawnjeny, zo ky ducłiowny wotc był wšitkick, kotřiž w njewobrĕzanju t. r. w polianstwje wĕrja do Jĕzusa a so k rijemu wobroća, zo bychu přez weru so wosprawnili; ale tež w6tc wobrĕzanycli, dokelž po swojim wosprawnjenju wobrĕzanje dćsta jako znamjo spraw- nosĕe, ale jeno tych, kotřiž jelio tež w krutej wĕrje sćĕkuja, tak zo wobrĕzanje samo wosprawnjenje ujepřinjese, ale jeno wĕra. — 13. Abraliam dosta slubjenje, zo jeho potomnicy kraj Kanaan do- budu, a zo budźa přez jenoho z nicli wšitke ludy zemje žohnowane tež před wobrĕzanjom. Tuto najwažniše slubjenje, mjenujcy slubjenje přicliodnelio zbćžnika bu potajkim Abrahamej date, dokelž bĕ w6n sprawny přez wĕru. — 14. Hdy bycliu jeno ći, kotřiž su pod zakonjom, herbja byli, t. r. Židźa, njeby so wĕrje tajka moc připisować mćhła. jakož so to stanje; wĕra by potom nje- wužitna była. — 15. Zakoń postaja ĕłowjekej mjezy, a Mćjzesowy zakoń bu wosebje daty, zo by z nim ĕłowjeska złosć a njesprawnosć so wobmjezowała; toliodla lirožeše přestupnikam tež ze surowym khostanjom. Čłowjeska słabosć a zła nakhilnosć wabi k přestupjenju w zakonju postajenych mjezow a tak so stawa, zo je tajki skutk, kotryž so přećiwo znatemu zakonjej dokonja, hrĕcli, mjez tym zo tćnsamy skutk, njeby-li zakazany był, hrĕcli był njeby. Zakoń je potajkim wina přestupjenjow a lmĕwa lioželio, a njemćže toliodla wina slubjenja być. — 16. llerbja slubjenjow Božich su jeno ći, kotřiž słowam Božim we wšitkim so podćisnu, kotřiž sylnje a kruće do Boha wĕrja; jeno tak su slubjenja wšitkemu potomnistwu Abrahamowemu zawesćene, wĕriwym Židam a tež wĕriwym po- lianam; wotwisuja jeno wot hnady Božeje, kotraž pak so nikomu njezapowĕdźi.
