Volltext Seite (XML)
Japoštołske skutki, 28. 221 18. Hdyž bĕchu tući mje přesłyšeli, chcychu mje pušćić, dokelž žana wina smjerće na mni njebĕše. 19. Alc dokelž Židža tomu so pře- ćiwjachu, buch nućeny, na kejžora so wotwolać, nic jako bycli na swćj lud nĕkak skoržić chcyl. 20. Z tuteje přiĕiny sym nĕtko was prosyl, zo bych was widźał a k wam ])orĕĕaI. Přetož za nadźiju Israela sym •/. tymle rjećazom wobdaty. 21. Woni pak rjeknychu k njenui: My njcjsmy ani lista wo tebi z Judeje do- stali, ani žadyn z bratrow njeje přišedši wozjewił abo powĕdał nĕšto zleho wo tebi. 22. Žadamy pak wot tebje słyšeć, što mĕniš; přetož wo tej sekće je nam znate, zo jej wšudźe so napřećiwo rĕĕi* 23. A hdyž bĕchu jeniu dźeh postajili, přińdźechu mnozy k njemu do hospody,* kotrymž swĕdĕo wukładowaše wo kra- lestwje Božim, a dopokazowašc jim wo Jĕzusu z Mojzesowelio zakonja a pro- fetow, wot ranja haĕ do wjeĕora. 24. A nĕkotři wĕrjachu tomu, štož bu prajene, nĕkotři pak njewĕrjachu. 25. Hdyž pak mjez sobu jeneje mysle njebĕchu, woteiidźccliu, jako Pawoł jene slowo rjekny: Derje je Duch swjaty rĕ- cal přez profetu Isaisa k našim wńtcam, 26. Prajo: „Dźi k tomu ludej a rjekni k nim: Z wuchom budźeće słyšeć, a nje- zrozymiće; a widźicy budźeće widźeć, a njepćznajeće; 27. Přetož zasakła je wutroba tohole ludu, a z wušomaj su ćežcy slyšeli, a swojej woči su zańdźełili, zo bychu trje- baj njewidźeli z woĕomaj a z wušomaj njesłyšeli, a z wutrobu njezrozymili a so njewobroćili, a zo bych jich njcwumćhł." Is. 6, 9; Mat. 13, 14; Mark. 4, 12; Luk. 8, 10; Jau. 12, 40; Rom. 11, 8. 28. Tuž budź wam znate, zo je polia- nam tuto spomćženje Bože pćsłane, a ći budźa słyšeć. 29. A lulyž bĕ to prajił, woteńdźechu Židźa, a mĕjachu mjez sobu mnohu zwadu. 30. Wćn pak zwosta cyłej dwĕ lĕće* we swojej najatej hospodźe, a přijimaše ; wšitkich, kotřiž k njemu přikhadźachu, | 31. Prĕdujo kralestwo Bože, a wuĕo i wo Knjezu Jĕzusu Klirystusu ze wšej ; dowĕru bjez zadźĕwka.* 22. Židźa zacpewachu křesćanow tež w lłomje, lidźež 1)6 wulka křesćanska wosada, a chcycliu wot Pawoła zhonić, kak je wo tom zmysleny. — 23. t. r. k jelio přećelej, pola kotrehož bĕ na liospodźe. — 30. t. j. do lĕta 63 a 64. — 31. Z tym konči s. Lukaš swoje stawizny, dokelž chcyše jenož załoženje Cyrkwje mjez Židami a pohanami wopisać; wćn njechce žiwjenje japoštołow abo jenoho a drulieho z nich powĕdać, ale spocatk ziwjenja Cyrkwje. 15
