Volltext Seite (XML)
Japoštołske skutki, 26. 27. 217 mje preseĕhaš? ćežko je tehi, přećiwo | lepši Festo; ale wuprajam siowa prawdy kaiakej bie. i a rozmysła. 15. J;i pak rjeknyeli: Što sy, Knježe? 26. Přetož we wo tom kral, ke kotre- A Knjez rjekny: Ja sym Jezus, kotreliož j muž tež khroble reeu; dokelž menju, zo ty přeseehaš. 16. Ale wstań a stufi so na swojej nozy; přetož tohodla sym so tebi zjewił, zo byeh će postajil jako słužownika a swedka toho, štož sy widźał, a toho, eohož dla so teł)i zjewju,* 17. Wutorhujo tebje z ludu a z poha- now, mjez kotrychž ja će nĕtko sćelu,* 18. Zo by jich woči wotwĕrał, tak zo bychu so wobroćili z ćĕmnosće k swĕtlu, a z moey djaboła k Bohu, zo bychu dć- stali wodaće hrĕehow, a lierbstwo mjez swjatymi přez wĕru, kotraž je do mnje. 19. Tohodla, kralo Agrippa, njebĕch njewĕrjacy njebjeskemu zjewjenju, 20. Ale tym najprjedy, kotřiž su w Da- masku a w Jcruzalemjc, a po wšej kraji- nje judejskej, a polianam prĕdowaeli, zo byclm pokutu ĕinili a so wobroćili k Bolm, hodne skutki pokuty ĕiniey. Wyše 13, 14. 21. Z teje přiĕiny mje Zidźa, hdyž bĕeh w templu, zajachu a pytachu mje morić. Wyše 21, 31. 22. Ale z pomocu Božej podpĕrany stoju haĕ do dźensnišeho dnja, swĕdĕe- nje dawajo před lnałymi a wulkimi, a njeprajo ničo druhe, kliiba štož su pro- t’etowje a Mńjzes rčĕeli, zo ma so stać: 23. Zo mĕješe Khrystus ćerpjeć, a prĕni z mortwych wstanyć, a swĕtło při- powĕdać ludej (israelskcmu) a pohanam.* 24. Hdyž wćn to rĕĕeše a zamoł- wjenje dawaše, rjekny Festus z wułkim liłosom: Błazniš, Pawole; mnoha wuĕe- nosć wobroća će k błaznosći. 25. A Pawoł rjckny: Njebłaznju, naj- j jemu niĕo z tutyeh wĕeow potajno njeje; wšak njejc niĕo z toho w kuće so stało. 27. Wĕriš, kralo Agripjia, profetam? Wĕm, zo wĕriš. 28. Agrippa pak (rjckny) Pawołej: Mało je trjeba, zo mje narĕĕiš, zo so křcsćan sĕinju. 29. A Pawol (rjekny): Zadam wot Boha, zo byšće, njech je mało abo wjele trjeba, nic jeno ty, ale wšitey, kotřiž mje słyša, dźensa tajcy so sĕinili, kajkiž tež ja sym, z wuwzaćom tyclile putow. 30. A wstany kral, a bołiot a Berniee, a kotřiž z nimi sedźachu. 31. A lidyž bĕchu w stronu wotešli, rĕĕachu mjez sobu j)rajicy: Niĕo smjerćc abo jastwa hćdneho njeje tćn ĕłowjek činił. 32. Agripjm j>ak rjekny Festej: Tćn ĕłowjek ł>y mćhł juišćeny być, hdy l)y njebył na kejžora so wotwołał. STAW XXVII. l’awoł, wot stotnika Julia do Roma wjedźeny, wjeze so přez wšelake mĕsta. Dokelž pak be wĕtr napřećiwny, dojĕdźeeliu łodźnicy lĕdma do jcnoho mĕsta na kupje Kreta, z kotrehož so wotwjezeohu, haĕ runje jim Pawoł wotradźa. Potom maju surowe njewjedro wutrać, skćnĕnje su po zmĕrowaeych słowach wot Pawoła na- pominani, zo bychu pojĕdli; łćdź so rozłama, ale wšitcy přińdźechu njezranjeni na kraj. Hj,ž j>ak l)u j)ostajene, zo ł)ychmy do Itałije so wotwjezli, bu Pawoł z druhimi jatymi přepodaty stotnikej z Augustoweje kohorty, z mjenom Julius* 2. Stujiichmy pak na adrumetisku* łćdź, kotraž mĕješe při mĕstach Asije jĕć, a 16. Z tym so Pawołej slubi, zo jemu Knjez tež pnohodnje swoju pomoc a swćj zakit poda. — 17. t. r. z njesprawncje namocy židowskeho a pohanskeho ludu. — 23. t. r. swĕtło praweje wĕry rozšĕrjeĕ nic jeno mjez židowskim ludom, ale tež mjez polianskimi ludami. XXVII. 1. Augustowa kohorta bĕ wotdźĕlenje wojakow, kotřiž přede wšim kejžorowu wosobu škitowachu. — 2. Mĕsto Adrumetum ležeše w Mysiji při mćřskim brjozy; w tomle rjadku so z kr6tka eyły pu6 mjenuje, kiž najprjedy blizko při brjozy Małeje Asije wjedźeše a potom přez šĕroke morjo.
