Volltext Seite (XML)
XX liař: do stawa 13, 0, tak dołho lnjenujcy, liac mjez Židami skutkuje; wot Casa, łulyž mjez pohanami prebywa, mjenuje so „Paulus“; najskerje lnĕjese tož to mjeno wot naroda. Jelio starSoj mĕjeStaj mjenujcy prawa romskicli krajanow, a tohodla daStaj swojemu synej podla židowskelio mjena tež romske. Pawoł powoła so mudrje wjacykroć na tuto prawo (Jap. sk. 16, 36—39; ‘22, 25; 25, 12). Pawoł narodži so w hłownym mčsće Cilicije, z mjenom Tarsus (Jap.sk. 9,11; 21, 39), hdźež powsitkomna zdźCłanosć mnjo tak knježeše, jako w Athenje a w Alexan- drii. Staršej bCštaj ze splaha Benjamina (Romsk. 11, 1; Pilip. 3, 5) a dźeržeštaj z farisejami (Jap. sk. 23, 6; Filip. 3, 5). Hižo doma za młodosć bu w najnuznišicli wedomosćach, a wosebje w grekskej rĕči a pismowstwje rozwuĕeny; tež nawukny ruby a płachty z kozacych kosmow tkać (Jap. sk. 18, 10), rjemjesło, kotrež bĕ w jeho do- mowinje jara rozšĕrjene. Staršej žadaštaj, dokelž mĕješe Pawoł wubjeme dary, zo by mjez zakonjawuĕenych plijaty był a tutym so w židowskim zakonju nalcžnje radźeše, zo bychu z pilnym duehownym dźĕłom tež nĕkajke ćĕłno zjednoćili. Z tymle swojim rjemjesłom zasłuži sebi Pawoł wjacykroć w japoštołstwje, štož sam za sebjo a za swojich pomocnikow na zežiwjenje trjebaše. (Jap. sk, 18, 3; 20, 33.) Jako młodźenc bu do Jeruzalema posłany, zo by tu w srjodźinjo židowskeho nabožnoho žiwjenja prawe ĕitanje swjatelio pisma, židowski zakoń, wobrjady Božich słužbow a wšo drulie nawuknył, štož dyrbješe židowski rabbi wĕdźeć. Nĕkotro lĕta wopytowaše pilnje Gamaliela (Jap. sk. 22, 3), w tom Casu najsławnišeho zakonjawuĕe- noho, a doby sebi, štož jeho spisy wobswĕdCuja, wulku wĕdomosć, wosebje spodźiwnu wustojnosć we jasnym rozwuĕowanju, w rozeznawanju prawdy a błuda, w dopokazanju prawdy a wotpokazanju błuda. Jakož staršej a wuCeř, tak bĕ tež Pawoł farisej, tola tajenskeho žiwjenja, kajkež wulki dźĕl tuteje sekty wjedźeše, zminy so wćn po přikładźe swojeho mudreho a znjesliweho wuCeija. Jelio zwonkowne žiwjenje, rĕCe a skutki wu- khadźachu z nutřkowneho přeswĕdĕenja. Hižo před wustupjenjom Jana křćenika wopušći Pawoł Jeruzalem a najskerje Palestinu, a wrćći so tam hakle po .Tĕzusowym do-njebjes-spĕću, dokelž nihdźe nje- spomina, zo by Jĕzusa znał abo widźał. Jako kruty farisej (Jap. sk. 26, 5) zamołwješe židowstwo, přesćĕhaše a potłoĕowaše křesćanstwo, lidźež a štož mćžeše. Hdyž bu Šćĕpan kamjenjowany, bĕ Pawoł přitomny a stražowaše drastu kamjenjowarjow, a bĕ tež jeho smjerć žadał (Jap. sk. 7, 57. 59). Nic jeno w Jeruzalemje podćišćowaše Jĕ- zusowych wuznawarjow, ale tež do druhich mĕstow hnĕw jeho ćĕrješe, a won wužada sebi wot wysokeje rady dowolnosć, zo by w Damasku mužow a žony, kotřiž do Jĕzusa wĕrja, pytać a jatych na khostanje do Jeruzalema přiwjesć smĕł. (Jap. sk. 9, 2.) Tak zahorjeny bĕ wćn za židowstwo, tak njeznjosliwy přećiwo křesćanam. Ale miłosć Boža přemĕni jeho zmyslenje. 2. Na puću do Damaska wobjasni jeho nahle swĕtło z njebjes, tak zo woslepi a sylny hłćs wusłyša w hebrejskej rĕĕi: „Saule, Saule, Cohodla mje přesćĕhaš? 11 A wćn rjekny: „Št6 sy, Knježe?“ A tutćn praji: „Ja sym Jĕzus, kotrehož přesćĕhaš; ćežko budźe tebi přećiwo kałaĕej wubiwać 11 (.Tap. sk. 9, 5). A Knjez jemu poruCi, zo by so dowjesć dał do Damaska. Tři dny njejĕdźeše a njepiješe, haĕ Ananias, Knjezowy wu- Cownik, poručnosć dćsta, zo by k njemu šoł a jemu rucy napožił. A hlej, Pawoł bu widźacy, z Duchom swjatym napjelnjeny a křćeny. (Jap. sk. 9, 3—18.) Tute tři dny, w kotrychž so wćn posćeše a modleše, wobroćichu Pawoła; wćn zrozymi nĕtko wĕšćenja profetow, a přiruna z nimi, štož bĕ wo Jĕzusu słyšał. Cyły spodźiwny po- dawk na puću do Damaska, potajny njebjeski hłos, to wšitko zbudźi we nim wĕru do Jĕzusa, slubjeneho a woĕakowaneho Messiasa, a spćznawši swoj błud, přija wjesele jasnu wĕrnosć, a na mĕsto prjedawšeho lmĕwa stupi horca lubosć, w kotrejž w6n do- pokaza, zo je wot. Boha wuzwolene sudowjo, zo by jeho mjeno njesł před pohanow a
