Volltext Seite (XML)
JapoŠtołske skutki, 17. 18. 203 27. Zo liycłiu Boha pytali, hač bychu jeho snadź naniasali a nadešli, hač runje njeje daloko wot kčždeho z nas.* 28. Přetož w uim smy žiwi, so hibamy a smy,* jako su tež nekotři wašich basnikow prajili: „Přetož smy tež jebo splah." 29. Ildyž pak smy Boži splali, nje- smĕmy sebi myslić, zo je zlotu abo slčbru abo kamjenjej, wutworej člowje- skclio wumjełstwa a myslenja, Božstwo podobne.* 30. A časy tuteje njewedomosće tak přohladawši připowĕduje Bćh nčtko čło- wjekam, zo bychu wšitcy wšudźom po- kutu činili, 31. Dokelž je dźeń postajil, na kotrymž budźe sudźić swĕt we sprawnosći přez muža, kotrehož je (k tomu) powolal, hdyž weru spožči wšĕm, zbudźiwši jelio z mort- wych. 32. Hdyž pak wuslyšachu wo liorje- wstaću mortwych, smĕjacłm drje so nĕ- kotři, druzy pak rjeknychu: Budźemy će wo toin druhi kroć slyšeć. 33. Tak woteńdźe Pawoł z jich srjc- dźizny. 34. Nĕkotři mužowje pak dźcržacliu so k njemu a wĕrjachu, mjez kotrymiž bĕše tež Dionysius Areopagita, a žona z mje- nom Damaris, a druzy z nimaj. STAW XVIII. Pawoł dokonja we Korinthu pola Aquile swoje rjemjesło, a hač runje Źidźa na jelio prĕdo- wanju Boha hanja, zhoni tola we widźenju, zo so wjele ludu k wĕrje wobroei. Po połdra lĕće je wobskorženy wot Židow pola prokonsula Galliona a za wjele dnjow prińdźe do Efesa a wobkruća we wšelakicli krajinacli bratrow. Apollo přepokazuje Židow, z IMsma roz.estajejo, zo je Jĕzus — Khrystus, hač runje jeno Janowu křćeńcu znaješe. Potom woteńdźe z Athena a přińdźe do Korintha. 2. A nadeńdźe jenolio Žida, z mjenom Aquilu, rodźeneho z Ponta,* kiž bč nje- dawno z Italskeje přišol, a Priscillu jelio žonu (dokclž bĕ Klaudius přikazał, zo bycłiu wšitcy Židźa z Roma wušli), a přińdźe k nimaj. 3. A dokelž bčše toho samelio rje- mjesła, wosta při nimaj a dźĕłaše (bčštaj pak po rjemjesle tkalcaj stanow). 4. A rozrĕčowaše so w synagodzy kćždy sabat, přispominajo mjeno Knjeza Jĕzusa, a přeswčdčeše Židow a Grekskich. 5. A hdyž z Macedonije Silas a Ti- motheus přińdźeštaj, prčdowaše Pawol z horliwosću a swĕdčeše Židam, zo Jĕzus je Khrystus.* 6. Ildyž pak so woni přećiwjachu a hanjachu, wottřase swoju drastu a rjekny k nim: Waša krej (přińdź) na wašu hlowu; ja (sym) čisty, wot nĕtka pćńdu k pohanam.* 7. A wotsaliwši so wottam zastupi do domu jenoho česćerja Božeho z mjenom Tita Sprawneho, kotrchož dom bĕše při samej synagodzy.* 8. Krispus pak, předstojnik synagogi, wčrješe do Knjeza ze swojim cylym do- mom; a mnozy Korinthscy, kotřiž (jelio) slyšachu, wĕrjachu, a buchu křćeni. 9. Bjekny pak Knjez Pawołej w nocy we widźenju: Njebćj so, ale rĕč a nje- mjelč! 10. Přetož ja sym z tobu, a nichtć će njepřimnje, zo by ći škodźił, dokelž wjele ludu mam w tomle mĕsće. 27. t. r. rnožemy jelio spoznać z jeho skutkow, z jelio stworjenjow. — 28. t. r. wot njeho wotwisujemy w swojim cyłym byću. — 29. t. r. njesmĕmy złote abo slĕborne abo kamjeńtne a druhe wobrazy jako nĕšto bćžske čosćić. XVIII. 1. Korinth bĕ hłowne mĕsto krajiny Aehaje a leži mjez joniskim a aegejskim morjom. — 2. Pontus mjenowaše so krajina při ĕornym morju. — 5. t. r. zo je Jĕzus z Nazaretha slubjeny zbćžnik, na kotrehož so w starym zakonju pod mjenom Khrystus tak husto pokazuje. — 6. t. r. ja sym bjez winy. — 7. Runy puć ze synagogi, wot Židow, wobroći so Pawoł k pohanam, a zastupi do susodneho domu, kotryž Titej Sprawnemu, prjedy pohanej, słušeše.
