Volltext Seite (XML)
Japoštołske skutki, 4. 177 26. Wam najprjcdy je Boh, zbudźiwši swojeho Syna, jeho phsial, was žohno- waceho, zo by koždy so wobrocil wot swojeje zlosćc. STAW 1Y. Japoštołaj po zajeću prašanaj wo wustrowjenju khromeho dopokazujetaj, zo je jeno w Khry- stusu jako w rćžkownym kamjenju zbožnosć, a njeposłuchataj wyššich mĕšnikow, kotřiz jimaj přećiwo Božej kazni poručeju, zo byštaj Jĕzu- soweje wučby so wostajiłoj. Pušćenaj so mo- dleštaj a dostaštaj- swĕdčenje Ducha swjatelio. Žadyn mjez nimi njemĕješe ničo za swoje, ale rozpředawši swoje tworješe zhromadne wob- sydnistwo, jako to Barnabas sčini swoje polo předawši. Jako pak wonaj k ludej rĕčeštaj, přiń- dźechu mĕšnicy, a předstojnik templa a Sadducejowje, 2. So hnĕwajcy, zo lud wučitaj a w Jĕ zusu wot-mortwych-wstaće wozjewjataj; 3. A zložichu na njeju rucy, a sadźichu jeju do jastwa hač nazajtra; přetož bĕ hižo wječor. 4. Mnozy pak z tych, kotřiž bĕcliu slowo slyšeli, wĕrjachu; a ličba muži bu na pjeć tysacow.* 5. Sta pak so nazajtra, zo so zhroma- dźichu jich wyšši mčšnicy a starši a pismawučeni w Jeruzalemje; 6. A Annas wyšši mĕšnik a Kaifas, a Jan a Alexander, a kotřižkuli bĕchu z mĕšniskeho splaha. 7. A postajiwši jeju do srjedźa pra- šachu so: W kajkej mocy abo w kajkim mjenje staj wdj to činiłoj? 8. Tuž Pĕtr z Duchom swjatym na- pjelnjeny rjekny k nim: Wjeřchowje ludu a starši, posluchajće. 9. Jelizo smdj dźensa sudźenaj dla do- broty na khorym ĕłowjeku, přez kotruž bu wdn strowy sčinjeny, 10. Budź znate wam wšitkim, a wšomu ludej israelskemu: W mjenje našeho Knjeza Jĕzusa Khrystusa Nazarethskeho, kotrchož sće wy křižowali, kotrehož je Bdh wot mortwych zbudźił, přez tolio stoji tutdn před wami strowy. 11. Tdn je kamjeń, wot was twarcow zaćisnjeny, kotryž bu rćžkowny kamjeń sčinjeny; Ps. 117, 22; Is. 28, 16; Mat. 21, 42; Mark. 12,10; Liik. 20,17; llorn. 9, 32; 1. Pĕtr. 2, 7. 12. A njeje w žanym druhim zbdž- nosć; přctož druhe mjeno njeje pod njebjom čłowjekani date, přez kotrež bychrny mdłili zbdžni być. 13. Widźicy pak Pĕtrowu a Janowu wobstajnosć, a zhoniwši, zo staj njewuče- naj a sprostaj čłowjekaj, dźiwachu so, a pdznachu jeju, zo bĕštaj z Jĕzusom byłoj;* 14. Widźicy tcž čłowjeka z nimaj stoja- cebo, kotryž bĕ wustrowjeny, njemdžacłm ničo napřećiwo prajić. 15. Přikazachu pak, zo byštaj ze zliro- madźizny won wušłoj, a radźachu mjez sobu, 16. Prajicy: Što sčinimy z tutymaj čłowjckomaj? přetož zo wšak je zjawny dźiw so stał přez njeju, jc zuate wšĕm wobydlerjam Jeruzalema, a njctndžemy to zaprĕć. 17. Ale zo by to bdle so njerozujesło mjez ludom, polirožmy jimaj, zo byštaj w tom mjenje wjacy njerĕčałoj žanomu čłowjekej. 18. A zawoławši jeju wozjewichu, zo byštaj z cyła njerĕčałoj, ani njewučiłoj w Jĕzusowym mjenje. 19. Pĕtr pak a Jan wotmołwjejcy rjeknyštaj k nim: Haĕ je sprawne před wobliĕom Božim, zo bychmoj was bdle posłuchałoj dyžli Boha, rozsudźće; 20. Přetož njemdžemoj njerĕĕeć wo tom, štož smdj widźałoj a słyšałoj. . 21. A woni pohrozywši pušćichu jeju, njenamakawši, kak bychu jeju khostali, ludu dla, dokelž wšitcy khwalachu to, štož bĕ so stało w tom podawku. IV 4. To bĕ prĕnje, bymje njekrwawne přesćĕhanje młodeje cyrkwje, kotraž pak runje přez to přibĕraše. — 13. Wysoka rada so dźiwaše, zo njezdźĕłany čłowjek sebi zwĕri tak dowĕrnje rĕčeć 'a tež tak derje, zo jemu njemćžachu ničo wotmołwić.
