Volltext Seite (XML)
S. Jana, 21. 171 4. Hdyž pak bu rano, stoješc Jĕzus na Itrjozy; tola wueownicy njespdznachu, zo by Jezus był. 5. Tuž rjekny jim Jĕzus: Dźĕĕatka, maĕo nĕšto jĕsĕ? Wotmołwichu jeinu: Nĕ. (5. Praji jim: Wuĕisńĕe syĕ na prawu stronu ĕołma, a namakaĕe. Tuž wuĕis- nyehu (ju), a hižo njemĕžaehu ju wuĕah- nyĕ (lla mnohosĕe rybow. 7. Tuž rjekny tĕn wuĕownik, kotroliož .Tĕzus lubowaše, k Pĕtrej: Knjez je. Sy- man Pĕtr, hdyž bĕ słyšał, zo je to Knjcz, wopasa so (spodnju) drastu (přetož bĕ nahi),* a pušĕi so do morja. 8. Druzy wuĕownicy pak přińdźecliu na ĕołmje (přetož njebĕchu daloko wot kraja, alc na dwĕ sĕĕ łohĕi) wleĕicy syĕ z rybami. 9. A hdyž stupichu na kraj, wuhladac.hu žehliwe wuhlo, a rybu nadpołoženu a khlĕb. 10. Jĕzus jim praji: Přinjesĕe wot ry- bow, kotrež nĕtko popadnyšĕe. 11. Syman Pĕtr postupi a wuĕahny syĕ na kraj, połnu wulkich rybow, (kotrycliž l)ĕ) sto a tři a pjeĕdźesat. A ruujež ł)ĕ jich telko, njeroztorže so syĕ. 12. Jĕzus jim praji: Pńjĕe a pojĕzĕe. A nichtĕ z přisydowacycli njezwaži sebi jelio so woprašeĕ: Štń ty sy? wĕdźachu, zo jc Knjez. 13. Tuž přińdźe Jĕzus a wza khlĕb, a da jim, a tak tež rybu. 14. To bĕ hižo třeĕi kroĕ, zo Jĕzus swojim wuĕownikam so zjewi, hdyž bĕ wot mortwych wstanył. 15. Hdyž pak bĕchu powobjedowali, praji Jĕzus Symanej Pĕtrej: Symanje Ja- nowy,* lubuješ mje bolc, dyžli ĕi? Praji jemu: Haj, Knježe; ty wĕš, zo ĕe lubuju. Praji jcmu: Pas moje jehnjata. 16. Praji jemu zaso: Symanje Janowy, łubuješ mje? Dźeše jemu: Haj, Knježe; ty wĕš, zo ĕc lubuju. Praji jcmu: Pas moje jelmjata. 17. Třeĕi kroĕ jemu praji: Symanje Ja- nowy, lubuješ mje? Pĕtr so zrudźi, zo Jĕzus třeĕi krńĕ rjekny: Lulmjcš mje? a rjekny jemu: Knježe, ty wšitko wĕš; ty wĕš, zo ĕe lubuju. Kjekuy* jemu: Pas mojc wowcy * 18. Zawĕrno, zawĕrno praju tebi: Hdyž bĕ młĕdši, wopasowašc so ty a khodźeše, lidźež cheyše; hdyž pak zestariš, wupře- strješ swojej rucy, a druhi ĕe wopasa, a po- wjedźe ĕe, hdźež ty nochceš. 2. I'fitr. 1,14. 19. To pak rjckny woznamjenjejo, z kaj- kej smjerĕu wĕn Boha wokrasni. A hdyž bĕ to prajił, rjekny jemu: Sĕĕhuj mje* 20. Pĕtr so wobroĕiwši wuldada tołio wuĕownika, kotrehož Jĕzus lubowaše, zo za nim dźe, kotryž bĕ tež při (wonej) wječeri na jelio wutrobnje wotpočował, a prajił: Knježe, štĕ je, kiž ĕe přeradźi? 21. Hdyž pak Pĕtr toho wuhlada, rjekny Jĕzusej: Knjcže, što pak tutĕn? 22. Jĕzus jemu praji: Chcu, zo wĕn tak wostanje, hač přińdu; što je tebi wo to? ty mje sĕĕluij.* 23. 4’už wuńdźe ta rĕč mjez bratrami, zo tĕn wučownik njewumrje. Jĕzus pak njerjekny jemu: Wĕn njewumrje, ale: Clicu, zo tak wostanje, hač přińdu; što je tebi wo to? 24. To jc tĕn wučownik, kotryž swĕd- čenje dawa wo tom a je to napisał; a wĕmy, zo jc jeho swĕdčenje prawe. 25. Je pak tež wjele druliicli skutkow, kotrež je Jĕzus činił; a bychu-li te wo- sebje so spisałe, myslu, zo by aui swĕt sam njcmĕhł napisajomne knihi wobsahnyĕ. 7. t. r. bjez suknje, jeno w rybařskej košli. —15. „Janowy“ je to samekaž Jonasowy; lil.wyšel,42. — 17. Z tymile słowami postaji Jezus I'ĕtra jako najwyššebo pastyrja swojeho stadła, kotryž ma kedźbu dawać na wowcy a jehnjata, na pastyrjow a wĕriwycli, a sčiui jeho wjeřeha swojeje cyrkwje; hlad Mat 16, 19. — 19. Seĕliuj mje, swojelio Knjeza, w žiwjenju a w smjerći. — 22. Pĕtr, kiž bĕ zhomł, kak wumrj'e clicyše tež wĕdźeć, kajka smjerć na Jana, lubowaneho wučownika, čaka; tola Jĕzus njewotmołwi na jeho prašenje tak jasnje, zo bycliu Pĕtr z drubimi japoštołami to zrozymił. Ja chcu, zo by tak wostał, hač ja pnńdu, t. r. zo by žiwy był, doniž jeho njewotwołam přez smjere. -tgeśe^-