Volltext Seite (XML)
S. Jana, 17. 18. 165 17 Poswjeć jicli we swojej prawd/.e* bĕšc zahroda, do kotrejež zańdźe wńn a Twoje slowo jc prawda. jeho wuĕownicy. 2 Kral 1*28; 'Mat. 28, s«; 18. Jakož ty mje posla na swĕt, težja Mark. 14, ; jich posłach na swĕt 19. A ja poswjećam sebje samolio za nich, zo bychu tež woni poswjećeni byli w prawdźe.* 20. Nic pak jeno za nich prošu, ale tež za tych, kotřiž přez jich słowo wĕrić budźa do mnje, 21. Zo bychu wšitcy jene byli jako ty, Wńtce, we mni a ja we tebi, zo bychu tež woni wc namaj jene byli, zo by swĕt wĕrił, zo ty mje pćsla. 22. A ja sym krasnosć, kotruž sy mi dał, (tež) jim dal, zo bycliu jene byli, jako tež mćj jene smćj. 23. Ja we nich, a ty we mni, zo bychu dospołnje na jene byli, a zo by swĕt spć- znał, zo ty mje pćsla, a zo sy jich lubo- wał, jakož sy tež mje lubował. 24. Wćtĕe, kotrychž sy mi dał, clicu, zo bychu, hdźež sym ja, tež woni byli ze mnu, zo bychu widźeli moju krasnosć,* kotruž sy mi dał, dokelž sy mje lubował před załoženjom swĕta. 25. Sprawny Wćtĕe, swĕt tebje nje- spćzna; ja pak tebje spćznach, a woni spćznacliu, zo ty mje pćsła. 26. A sĕinich jim znate twoje mjeno, a sĕinju je znate,* zo by lubosc, z kotrejž sy mje lubował, we nicli była a ja we nich STAW XVIII. Židźa jimaju Jĕzusa, na jelio słowo najprjedy k zemi padnywši, a wjedu k Annasej a Kaifasej. Hdyž Jezus mĕšnikej na prašenje wotmołwi, je do wobliča dyrjeny. Tři kroć je wot Pĕtra za- prĕty. l)o sudnicy pnwjedźeny praji Pilatej zo jelio kralestwo njeje z toho swĕta. Zidźa žadaju, zo by Jĕzus morjeny był, liarabbas pak pušćeny. Hdyž bĕ Jĕzus to prajił, wuńdźe ze swo jimi wučownikami přez rĕku Cedron, hdźež 2. Wĕdźeše pak tež Judaš, jeho přc- radnik, to mĕsto, dokelž Jĕzus ĕasto tam ze swojimi wuĕownikami so zcńdzc. 3. Tohodla přińdźe tam Judaš, (sobu) , wzawši kohortu,* a słužownikow wot wyš- šich mĕšnikow a farisejow, z latarnjemi a swĕcami a brćnjemi. Mat. 26, 47; Mark. 14, 43; Luk. 22, 47. 4. Jĕzus pak wšitko wĕdźo, štož mĕješe na njeho přińć, wuńdźe (jim napřećiwo), a rjekny: Koho pytaće? 5. Wotmołwichu jemu: Jezusa Nazaroth- skeho. Jĕzus jim praji: Ja sym. Judaš pak, jelio přeradnik, stoješe z nimi. 6. Hdyž pak jim rjekny: Ja sym, po- stupichu dozady, a padnycłiu k zemi. 7. Tuž wopraša so jich znowa: Kolio pytaće? Woni pak rjeknychu: Jĕzusa Na- zarethskeho. 8. Jĕzus wotmołwi: Rjeknych wam, zo ja sym; tnž pytaće-łi mje, dajće tutym woteńć; 9. Zo by słowo dopjelnjene było, kotrež jĕ prajił: „Kotrychž sy mi dał, z tycli ujezhubich žanoho." Wyše 17,12. 10. Tuž Syman Pĕtr, kiž mĕješe mjeĕ, jćn wućahny, rubny wotroĕka wyššeho mĕš- nika, a wotća jemu prawe wucho. Wo- troĕkowe rnjeno pak bĕ Malchus. 11. Jĕzus pak rjekny Pĕtrej: Tykń swćj mjeĕ do nćžnjow. Kelucli, kotryž je mi Wćtc dał, nimam jćn pić? 12. Kohorta pak, a wjednik a židowscy słužownicy jachu Jĕzusa, a zwjazachu jeho. Luk. 3, 2. 13. A wjedźechu jeho najprjedy k An- nasej; přetož bĕ přichodny nan Kaifasa, kiž l)ĕ tolio lĕta wyšši mĕšnik. 14. Kaifas pak bĕše tćn, kotryž bĕ "Židam radu dał, zo je wužitne, lidyž jedyn ĕłowjek wumrje za lud. Wyše 11, 49. 17. t. r. zo bycliu wĕrnosć wozjewjeli. - 19. Wopruju so za mcb, zo bycl.u « swiatei słužbje jako wučerjo a mĕšnicy kćždy wopor přinjesli, kotryz so wot mch zada. 24. t■ w njebjesach. — 26. Po horjewstaću a donjebjesspĕću přez Ducha swjateho, kiz je Duch lnbosće. XVIII. 3. Koborta je dźĕlba romskeho wojska, hl. Mat. 27, 27.