Volltext Seite (XML)
164 S. .Tana, 17. 28. Wuńdźeeh wot Wńtca, a sym na swĕt přišol; znowa wopušćam swĕt, a du k Wńtcej. 29. Jeho wuĕownicy jemu prajicliu: Hlej, nĕtko rĕĕiš zjawnje a žanoho přiru- nanja njeprajiš. 30. Nĕtko wĕmy, zo wšitko wĕš, a tebi trjeba njeje, zo by so će štć prašał; na to wĕrimy, zo wot Boha wuńdźe. 31. .Tĕzus jim wotmołwi: Nĕtko wĕriće? 32. Hlej, hodźina so bliži, a je hižo přišła, zo budźeće rozpjeršeni kćždy do swojeho,* a mje samoho wostajiće; ale njejsym sam, dokelž Wćtc je ze mnu. Mat. 26, 31; Mark. 14, 27; 33. To sym k wam rĕčał, zo hyšće we mni pokoj mĕli. Na swĕće zmĕjeće ćĕs- nosć, tola mĕjće dowĕru; ja sym swĕt předobył.* STAW XVII. Klirystusowa modlitwa k W6tcej za wokrasyjcnje, za wučownikow a za tych, kotřiž budźa přez nich do njeho wžrić, zo bychu zakitani byli před złym, a zo bychu wšitcy přezjeni byli a zo by swĕt jeho jako wot Wot.ca pdsłaneho spdznał. To dorĕĕa Jĕzus, a pozbĕhnywši woĕi k njebju rjekny: Wćtĕe, hodźina je přišła, wokrasni swojeho Syna, zo by twćj Syn tebje wokrasnił, 2. Jakož sy jemu mćc dał nad wšitkim mjasom,* zo wšitkim, kotrychž sy jemu dał, da wĕĕne žiwjenje. siat. 28,18. 3. To pak je wĕĕne žiwjenje, zo tebje jeniĕkeho wĕrneho Boha spćznaja, a kotre- hož pćsła, Jĕzusa Khrystusa.* 4. Ja tebje wokrasnich na zemi; skutk dokonjach, kotryž sy mi dał, zo bych ĕinił. 5. A nĕtko M okrasni mje, ty Wćtĕe, pohi sebje samoho z krasnosću, kotruž mĕjach pola tebjc prjcdy, dyžli swĕt bu.* 6. Wozjewich twoje mjeno ĕłowjekam, kotrychž mi da ze swĕta; twoji bĕchu a mi jich da, a twoje słowo su dźerželi* 7. Nĕtko su spćznali, zo je wšitko, štož mi da, wot tebje; 8. Přetož słowa, kotrež mi da, sym jim dał, a woni je přijachu a woprawdźe spć- znachu, zo wot tebje wuńdźech, a wĕrjachu, zo ty mje pćsła. 9. Ja za nich prošu. Nic za swĕt prošu, ale za tych, kotrychž sy mi dał, dokelž su twoji;* 10. A wšitko moje je twoje, a twoje je moje, a sym wokrasnjeny we nich. 11. Ja pak hižo njejsym na swĕće, ale woni su na swĕće, a ja du k tebi. Wćtče swjaty, zdźerž jich we twojim mjenje, kotrychž sy mi dał, zo bychu jene byli, jako tež mćj.* 12. Hdyž bĕch pola nicli, zdźeržacli jich wc twojim mjenje. Kotrychž sy mi dał, zakhowach, a žadyn z nicli njezahiny, khiba syn zahubjenja, zo by so pismo dopjel- niI °- r s . 108, 8. 13. Nĕtko pak k tebi du, a to rĕču na swece, zo bychu meli moje wjeselo dopjelnjene we sebi* 14. Ja sym jim dał twoje słowo, a swĕt je jicli liidźił, dokelž njejsu ze swĕta, jako tež ja njejsym ze swĕta. 15. Njeprošu, zo by jich wzał ze swčta, ale zo by jich zakhował před złym. 16. Ze sweta njejsu, jako tež ja njejsym ze swĕta. 32. t. r. do swojeho wobydlenja. - 33. Wo hidźenjn, z kotrymž swSt mje a was přesćĕha, ’ O lnodle . nju ; wo pnkhaaze Ducha swjatelio sym k wam rĕčał, zo byšće we tom mĕr a pokoi mĕli do mnje kruce wĕnh a tak tež swĕt předobyli, jako sym ja jon předobył. * n r l" a - ř ł ° wjekami ' - »• Wĕ2ne ž!wjenje dobudu sebi, spoznawajcy Boha, a toho, kotrehoz je k wozbozenju wšitkich do swĕta posłał, Jĕzusa Klirystusa — 5. Dai tež mojemu cłowjestwu tu samu krasnosć, kotruž mam jako Syn Boži wot wĕĕnosće. - <i. Jĕzus mĕnt tu swojich japostołow a wucownikow. — 9. Jĕzus modli so za wšitkicli, jako je so tež za cvłv swĕt na knzu woprował; ale tudy a nĕtko runje poruča wćn z nutrnej prćstwu swojich wučownikow