Volltext Seite (XML)
162 S. Jana, 15. 16. 11. To sym wam rĕčal, zo by moje wjeselo we was było, a waše wjeselo połne było. 12. To je moja kaznja, zo so lubujeee mjez sobu, jako sym was lubował. Wyše 13, 34. 13. Wjetšu lubosć nichtć nima dyžli tu, zo by swoje žiwjenje dał za swojich přeeelow. 14. Wy sće moji přećelowje, einiće-li, štož ja wam přikazuju. 15. Hižo njebudu was słužownikow mjenować, dokelž słužownik njewe, što jelio knjez čini. Was pak sym přećelow mjenował, dokelž wšitko, štožkuli sym wot swojeho Wćtca słyšał, sym wam znate činił. 16. Nic wy mje wuzwolišće, ale ja was wuzwolich, a postajich was, zo byšće šli a płdd njesli a waš płćd wostał, zo by, wo čožkuli byšće Wćtca prosyli w mojim mjenje, wam dał. Mat. 28,19. 17. To wam přikazuju, zo byšće mjez sobu so lubowali. l. j an . 3,11; 4, 7. 18. Jelizo was swĕt hidźi, wčzće, zo je mjc prjedy dyžli was liidžił.* 19. Byšće-li ze swĕta byłi, by swčt, štož je jeho, łubował; dokelž pak ze swĕta njejsće, ale ja was ze swĕta wuzwolich, tohodla liidźi was swĕt. 20. Dopomńće so na moje słowo, ko- trež wam rjeknych: Słužownik njeje wjetši dyžli jelio kujez. Su-li mje přesćĕliali, budźa tež was přesćĕhać; su-li moje słowo dźerželi, budźa tež waše dźeržeć.* Wyše 13, 16; Mat. 10, 24. 21. Ale to wšitko budźa wam činić mojeho mjena dla, dokełž njeznaja toho, kiž mje pćsła. 22. Hdy bycb njepřišoł a k nim njerĕčał, bycliu hreclia njemĕli; nčtko pak wuza- mołwjenja nimaju swojelio lirĕcha dla.* 23. Štćž mje hidźi, tež mojeho Wćtea hidźi. 24. Hdy budźech skutki nječinił mjez nimi, kotrež nichtć drułii činił njeje, bychu łirecha njemĕli; nĕtko pak su je widźełi, a su mje a mojeho Wćtca hidźili. 25. Ale (to bu), zo by so dopjełnilo słowo, kotrež je we jiełi zakonju napisanc: „Hidźili su mje bjez winy.“ r s . 24, 19. 26. Hdyž pak přiudźe Pokojićeř, kotre- hož ja wam wot Wćtca pćsćclu, Ducha wĕrnosće, kotryž wot Wćtca wukhadźa, tćn budźe wo nmi swĕdčić. Lak. 24, 49. 27. Tež wy budźeće swĕdčić, dokclž wot spočatka ze mnu sće. STAW XVI. Wučownikam wĕšći Jezus přichodne přesćĕhanja, a praji, zo je jim k wužitku, hdyž woteńdźe, zo by Duch swjaty přišol; tćn budźe swĕt kho- stać, jich samych pak wučić, a Klirystusa wo- krasnjeć. Wukładuje, štož bĕ prajił: Kliwilku a njebudźeće mje widźeć atd., a přidawa přiru- nanje wo porodźacej žonskej. Napomina, zo bychu Wćtca w jeho mjenje prosyli, a wĕšći jich ćĕkanje. o sym k wam rĕčał, zo njebyšćc so polićršowali.* 2. Wustorča was ze synagogow;* haj hodźina přińdźe, zo kćždy, kiž was mori, budźe mĕnić, zo Boliu z tym słužbu wo- pokaže. 3. A to sčinja wam, dokcłž njeznaja Wćtca ani mje. 4. Ale to sym k wani rĕčał, zo byšće, lidyž přińdźe (ta) hodźina, na to so do- pomnili, zo sym ja wam prajił. 5. To pak wam wot spočatka njerjek- nycli, dokclž bĕch z wami. A nĕtko du k tomu, kiž mje pćsła, a nichtć z was njepraša so mje: Hdźe dźeš? 18. Swĕt su ludźo, kotřiž so jeno wo časne wĕcy staraju a swoje nijasno nakhilenja spokojić pytaju. 20. Jako su swĕtnje zmysleni ludźo mje a moje słowa zacpĕwali, tak budźa was a waše wučby zacpĕwać; jako su nĕkotři moje słowo přijeli, tak budźa tež nĕkotři was posłuchać. — 22. Hrĕch, kotryž zamołwjeć njemćža, je zasakłosć wutroby, z kotrejž su so Jĕzusowym napomi- nanjom přećiwili. XVI. 1. t. r. swoju wĕru do mnje jako Syna Božeho zhubili. — 2. t. r. ze swojich zhroma- dźiznow was wuzamknu.
