Volltext Seite (XML)
S. Jana, 11. 155 plakaju, bu hnuty w duchu, a zrudźi so při sebi, 34. A rjekny: Hdźe sće jeho položili? Prajichu jemu: Knježe, p6j a pohladaj. 35. A Jĕzus zaplaka. 36. Tuž rjeknychu Židźa: Hlej, kak jeho lubowaše. 37. Nĕkotři pak z nich rjeknychu: Nje- mdžeše t<5n, kotryž woči slepeho wot naroda wotewri, sčinić, zo by tćnle nje- wumrĕl? 38. Jĕzus pak znowa sam při sebi pohnuty * přińdźe k rowej; bĕše pak to prozdnjeńca a kamjeń bĕ na nju połoženy. 39. Jĕzus dźeše: Wzmiće kamjeń preč. Martha, sotra toho, kiž bĕ wumrĕł, praji jemu: Knježe, hižo smjerdźi; přetož štyri dny je w rowje. 40. Jčzus jej praji: Njerjeknych tebi: Budźeš-li wĕrić, wułiladaš Božu krasnosć? 41. Tuž wotewzachu kamjeń; Jĕzus pak pozbĕhny woči a rjekny: Wńtče, dźakuju so tebi, zo sy mje słyšał. 42. Ja drje wĕdźacli, zo mje přeco słyšiš, ale ludu dla, kiž wokoło stoji, to rjeknycli, zo byehu wĕrili, zo ty mje posła. 43. Hdyž bč to prajił, zawoła z wulkim hłosom: Lazarje, pńj won. 44. A hnydom wuńdźe, kiž bĕ wumrĕł, wuwjazany na rukomaj a nohomaj z ruba- mi, a jeho wobličo bč z pńtnym rubiš- kom wobwite. Jčzus jim rjekny: Wot- wježće jeho, a dajće jemu woteńć. 45. Toliodla mnozy ze Židow, kotřiž bčchu k Mariji a k Marće přišli, widźawši, štož bč Jčzus činił, do njeho wĕrjachu. 46. Nĕkotři pak z nich woteńdźechu k farisejam a powĕchu jim, sto bĕ Jĕzus činił. 47. Tuž zhromadźichu wyšši mĕšnicy I X, V • • a farisejowje radu a prajachu: bto čim- my,dokelž tńnle čłowjek čini wjele dźiwow? 48. Wostajimy-li jeho tak, budźa wšitcy do njeho wĕrić a Romjenjo přińdu, a wozmu naše mĕsto a lud. 49. Jedyn pak z nich, z mjenom Kaifas, kiž bĕ toho lĕta wyšši mĕšnik, rjekny jim: Wy ničo njewĕsće, 50. Ani (na to) njemysliće, zo je wam wužitne, zo by jedyn čłowjek wumrĕł za lud, a nic, zo by cyły narod zahinył. 51. To pak sam wot sebje njerjekny, ale dokelž bĕ tolio lĕta wyšši mĕšnik, wĕšćeše, zo ma Jĕzus wumrĕć za (tńn) narod;* 52. A nic jeno za narod,* ale zo by dźĕći Bože, kotrež bĕchu rozpjeršene, do jenoho zhromadźił. 53. Tuž wot toho dnja wuradźowachu, zo bychu Jčzusa morili. 54. Jčzus pak njekhodźeše wjacy zjawnje mjez Židami, ale woteńdźe do krajiny při pusćinje, do mĕsta, kotrež Efrem rĕka; a tam zwostawaše zc swojimi wučownikami. 55. Bčchu pak blizko židowske jutry; a mnozy z kraja postupichu do Jeruza- lema před jutrami, zo bychu so wočisćili.* 56. Tuž pytachu Jčzusa a rozmłowjacliu so mjez sobu w templu stńjcy: Što so wam zda, njepřińdźe wńn na swjedźeń? 57. Mĕšnicy a farisejowje pak bĕchu přikaznju wudali, zo l)y, štńž zhoni, lidźe je, to wozjewił, zo bychu jeho zajeli. STAW XII. Tola Martliy a Lazara přijaty bu Jĕssus wot Marije žałbowany, na což JudaŠ so b6rŠi. Wyšši mĕš- nicy wotmyslichu sebi tež Lazara moric. Jĕzus na wosleću scdźo ćehnje cesćowany do Jeruza- lema, a pohanam, jeho widźeć žadacym, praji, zo cas jeho wokrasnjenja so bliži, ale zo dyrbi pšeńčne zorno najprjedy wotemrĕć. Hłćs Wćtca 38. t. r. Jezus so zrudźi njewery dla, kotruž Židźa zjewichu. — 51. Kaifas praješe, zo je lepje, hdyž Jezusa morja, dyžli zo by lud pod Romskich pHšoł. Njewgdomje pak wupraji tež potajnosć, zo Jezus za lud wumrje a zo hudźe lud přez jeho smjerć wumćženy; kaž často, tak zjewi tudy B6h prez rot wyššeho mčšnika swoju wolu. — 52. t. r. Jezus wnmćže přez swoju smjerć mc jeno zidowski lud, ale wšitkich prawych česćerjow Božich. — 55. t. r. dźčchu tam zahe, zo bychu so wucisćili, n. pr. wusadni, zo bychu so mešnikej pokazali, a tak so přihotowali k jutram, na jčdź jutrowneho jehnjeća.
