Volltext Seite (XML)
154 S. .Tana, 11. Božej, zo by Syn Boži přez nju wo- krasnjeny był. 5. Jčzus pak lubowaše Marthu a jeje sotru Mariju a Lazara. 6. Jako bĕ nĕtko słyšał, zo bĕ won kliory, wosta tehdy dwaj dnaj na tom samym mĕsće. 7. Potom pak rjekny swojim wuĕowni- kam: Pdjmy znowa do Judeje. 8. M T uĕownicy jemu prajichu: Mištrje, hakle pytachu Zidźa de kamjenjować, a znowa tam dźeš? 9. Jĕzus wotmołwi: Njeje dwanaće ho- dźinow dnja? Khodźi-li štć wodnjo, nje- postorĕi so, dokelž swĕtło toho swĕta widźi.* 10. By-li pak w nocy kliodźił, postorĕi so, dokelž swĕtło njeje we nim. 11. To dźeše, a na to rjekny jim: La- zarus naš přcćel spi; ale du, zo bych jeho ze spanja zbudźił. 12. Tuž rjeknychu jeho wuĕownicy: Knjcže, lidyž spi, budźe strowy. 13. Jĕzus pak bĕ rĕĕał wo jeho smjer- ći; a woni mĕnjachu, zo rĕĕi wo wu- snjenju spanja. 1.4. Tohodla rjekny jim Jĕzus nĕtko zjawnje: Lazarus je wumrĕł. 15. A wjesełu so was dla, zo tam nje- l)ĕch, zo byšće wĕrili; ale pćjmy k njemu. 16. Tuž rjekny Domaš, kiž Didymus* rĕka, k sobuwuĕownikam: Pćjmy tež my, zo bychmy wumrĕli z nim. 17. Tak přińdźe Jĕzus, a namaka jelio liižo štyri dny w rowje ležaceho. 18. Bĕše pak Bethanija blizko při Jeru- zalemje, wokoło pjatnaće stadijow. 19. Mnozy pak ze Židow bĕchu přišli k Marće a Mariji, zo bychu jeju pokojili jeju bratra dla. 20. Martha pak, hdyž wusłyša, zo Jĕzus dźe, wuńdźe jemu napřećiwo. Marija pak doma sedźeše. 21. Tuž rjekny Martha k Jĕzusej: Knježe, hdy budźeše ty tudy był, njeby mćj bratr wumrĕł. 22. Ale tež nĕtko wĕm, zo, štožkuli wot Boha požadaš, Bćh tebi da. 23. Jĕzus jej praji: Twćj bratr zaso wstanje. 24. Martha jemu praji: Wĕm, zo wstanjc při horjewstaću na poslednim dnju. Luk. 14, 14; wyše 5, 29. 25. Jĕzus jej rjekny: Ja sym horje- wstaće a žiwjenje. Štćž do mnje wĕri, byrnje wumrĕł, budźe žiwy. Wyše 6, 40. 26. A kćždy, kiž je žiwy a do mnje wĕri, njewumrje do wĕĕnosće. Wĕriš to?* 27. Dźeše jemu: Haj, Knježe, ja wĕrju, zo sy ty Khrystus, Syn žiweho Boha, kotryž sy na tćnle swĕt přišoł. 28. A hdyž bĕ to prajiła, woteńdźe a zawoła Mariju swoju sotru, potajnje pra- jicy: Mištr je tudy, a woła tebje. 29. Jakož wona wusłyša, wstany spĕšnje, a dćńdźe k njemu; 30. Přetož Jĕzus njebĕ hišće do mĕ- staĕka dćšoł, ale bĕ dotal na tom mĕsće, lidźež bĕ jeinu Martha napřećiwo přišła. 31. Hdyž pak Židźa, kotřiž bĕchu z njej w domje a ju pokojachu, Mariju wuhla- dachu, zo spĕšnje wstany a wuńdźe, dźĕchu za njej prajicy: Dźe k rowej, zo by tam płakała. 32. Hdyž nĕtko Marija tam přińdźe, hdźež Jĕzus bĕ, wuhladawši jeho padźe k jeho nohomaj a praji jemu: Knježe, hdy budźeše ty tudy był, njeby mćj bratr wumrĕł. 33. Jako pak Jĕzus wuhlada, zo wona płaĕe, a zo Židźa, kotřiž bĕchu z njej přišli, XI. 9. Jako ma dźeń swoje wSste hodźiny, tak je mi wĕsty čas skntkowanja na tomle swećo postajeny, a doniž tćn traje, sym pod zakitom Božim; njetrjebam strachow so bojeć, jako žadyn, kiž wodnjo při swetle khodźi, so jich njeboji. — 16. t. r. słowo Domaš reka w grekskej rĕči Didymos t. j. dwćjnik. — 26. Jĕzus rjekny: T6n, kiž twojeho bratra na sudny dźeń wubudźi, mćže to tež nčtko, a ton sym ja; štćž do mnje' wĕri, njewumrje, jeho smjerć je jeno krotki spar, z kotrehož ja wšitkich wubudźu k prawemu, wĕčnemu žiwjenju.