Volltext Seite (XML)
S. Jana, 10. 11. 153 22. Bčše pak w Jeruzalemje (swjedźeń) poswjećenja templa, a bĕše zyma. 23. A Jĕzus kliodźeše w templu, w 8a- lomonowym přitwarku. 24. Tuž wobstupichu jeho Židźa a pra- jachu jemu: Kak dollio zadźeržuješ našu dušu? sy-li ty Khrystus, powčz nam zjawnje. 25. Jĕzus jim wotmolwi: Powĕdam wam, a njewĕriće; skutki, kotrež ja ĕinju w mjenje swojeho Wćtca, swĕdča wo mni; 26. Ale wy njewĕriće, dokelž njejsće z mojich wowcow. 27. Moje wowcy slyša mćj ldćs, a ja je znaju, a sćĕhuja mje. 28. A ja wĕčne žiwjenje jim dawam, a njezahinu do wĕčnosće, a nichto je nje- wutorhnje z mojeje ruki. 29. Štož je mćj W6tc mi dał, je wjetše dyžli wšitko, a nichtń njemćže je wutor- lmyć z ruki mojeho Wćtca.* 30. Ja a Wćtc smćj jedne.* 31. Tuž zbĕhachu Židźa kamjenje, zo bycliu jeho kamjenjowali. 32. Jĕzus jim wotmolwi: Mnohe dobre skutki sym wam pokazał wot swojeho Wćtca, dła kotreho z tych skutkow mje kamjenjujeće? 33. Židźa jemu wotmolwichu: Dobreho skutka dla tebje njekamjenjujemy, ale bobahanjenja dla, a dokelž ty, kiž sy čło- wjek, sebje samoho Boha činiš. 34. Jčzus jim wotmolwi: Njeje pisane we wašim zakonju: „Ja rjelmych: sće bohowje?" Ps. 81, 6. 35. Jelizo bohow pomjenowa tycli, lto- trymž so slowo Bože sta, a pismo nje- mćže so zbĕhnyć: 36. Kak wy (wo mni), kotrehož Wćtc poswjeći a na swčt pćsla, prajiće: Boha haniš! dokelž rjeknych: Syn Boži sym?* 37. Nječinju-li skutki Wćtca, njewĕřćc mi; 38. Činju-li pak je, a nochceće-li mi wĕrić, wĕřće mojim skutkam, zo byšce spćznali a wĕrili, zo je Wćtc we nmi, a ja we Wćtcu. 39. Tuž pytachu jelio zajeć, ale wuńdźe z jich rukow. 40. A woteńdźe zaso za Jordan na wone mĕsto, lidźež Jan prjedy křćiješe, a tam zwostawaše. 41. A mnozy přińdźechu k njemu a prajachu: Jan drje žanoho dźiwa činit njeje; 42. Wšitko pak, štožkuli Jan wo tomle powĕ, bčše prawda. A mnozy wĕrjacbu do njeho. STAW XI. Jžzus zbudźi I.azara, kotryž bž liižo štyri dny mortwy, a rozmołwja so z wueownikami a z Mar- tliu. Dokelž toholo dźiwa dla mnozy do Jezusa wžrjacliu, wobzamknycliu wyšši mĕšnicy a fari- sejowje jelio morie; wyšši mĕšnik Kaifas při tom praji, zo dyrbi Jĕzus wumrčć, zo njeby cyły lud zahinył. Jezus pak wotsali so do mčsta lifrem. Kešc pak jedyn kliory, Lazarus z Bc- thanije, z mĕstačka Marije a Marthy, jeje sotry. 2. Marija pak bčšc ta, kotraž bĕ Knjeza ze žałbu žałbowala, a jelio nozy ze swo- jimi włosami wotrčla, kotrejež bratr lai- zarus bčše khory. Mat. 26, 7; Luk. 7, 37; niže 12, 3. 3. Tuž posłaštej jelio sotře k njemu, prajicy: Knježe, hlej, kotrehož lubuješ, je khory. 4. Słyšawši pak to rjekny jimaj Jĕzus: Tuta khorosć njeje k smjerći, ale k česći 29. Swojim weriwym dawam žiwjenje linady tudy a wečnu zbožnosć w njebjesacli; wone nje- zaliinu, dokelž ja a moj njebjeski Wotc je zakitamoj, a nicbto je namaj njewutorhnje, khiba zo bychu same we wčrje wosłabnyłe. — 30. Ja mam z Woteom to same božske byće, a toliodla tež tu samu božsku moc a wolu. — 36. Hdyž hižo tamni čłowjekowje so bohowje mjenuja, kotřiž jako Boži namčstnicy skutkuja, na kotrychž so tamne słowa swjateho pisma poćahuja, kak mćžeće prajić, zo ja Boha hanju, Syn Boži so mjenujo, hdyž sym tola jako Messias wot Boha na swčt pćsłany a wot njeho jako tajki wobkrućeny ze skutkami, kotrež dokonjam?
