Volltext Seite (XML)
S. Jana, 7. 145 68. Tuž rjekny Jčzus k dwauaćom: Cliceće tež wy woteńć? 69. Syman Pĕtr pak wotmolwi jemu: Knježe, ke komu pćńdźemy? slowa weč- neho žiwjenja maš. 70. A my smy wĕrili a spćznali, zo sy ty Khrystus, Syn Boži. Mat. 16,16; Mark. 8, 29; Luk. 9, 20. 71. Jĕzus wotmolwi jim: Njejsym ja was dwanaćoch wuzwolil, a mjez wami je jedyn djaboł? 72. To pak praješe wo Judašu Iska- riotskim, (synu) Symanowym; přetož tćn chcyše jeho přeradźić, a bĕše jedyn z dwa- naćoch. STAW VII. Jĕzus dźe k swjedźenju stanow a přepokaza Zidow ze swojej wuebu, zo jelio njesprawnje rozsudźeju, dokelž je na sabaće čłowjeka wustrowił. Laĕ- nycli woła k sebi; wo nim pak rĕĕi lud wše- lako. Słužownicy, k jeho zajeću wuposłani, jeho prĕdowanje słyšicy, khwala jeho. Ale tež Niko- demus jeho zamołwjejo je swarjeny wot mĕšni- kow a farisejow. Potom pak khodźeše Jĕzus po Galileji; přetož nochcyše po Judeji khodźić, dokelž Zidźa pytachu jeho morić. 2. Bĕše pak blizko židowski swjedźeń stanow.* 3. Mojz. 23, 34. 3. A rjeknychu k njemu jeho bratřa: Woteńdź wottudy a dźi do Judeje, zo bychu tež twoji wučownicy widźeli twoje skutki, kotrež činiš.* 4. Nichtć wšak ničo potajnje nječini, ale hlada, zo by na zjawnym byl; hdyž tajke činiš, wozjeA so swĕtej.* 5. Přetož ani jeho bratřa njewĕrjachu do njeho* 6. Tuž praji jim Jĕzus: Mćj čas hišće njeje přišoł, ale waš čas je přeco hotowy.* 7. Swĕt njemćže was hidźić; mje pak hidźi, dokelž ja swĕdčenje dawam wo nim, zo su jelio skutki złe. 8. Wy dźiće na tćnle swjedźeń, ja pak njepćńdu na tćn swjedźeń,* dokelž mćj čas njeje hišće dopjelnjeny. 9. To prajiwši wosta wćn w Galileji. 10. Hdyž pak bĕcliu jeho bratřa wo- tešli, tehdy zeńdźe tež wćn na swjedźeń, nic zjawnje, ale jako w potajnym.* 11. Židźa pak pytachu jeho na swje- dźenju, a prajachu: Hdźe je wćn? 12. A bĕše wulke wadźenje wo nim mjcz ludom. Přetož nĕkotři prajachu: Wćn je dobry. Druzy pak prajachu: Nĕ, ale zawjeduje lud. 13. Nichtć pak njerĕčeše zjawnje wo nim z hojosćc před Židami.* 14. Hdyž pak bĕše hižo srjedź swje- dźenja, zastupi Jĕzus do templa a wučeše. 15. A Židźa so dźiwachu prajicy: Kak tćn pismo rozymi, hdyž je njeje wuknyl?* 16. Jĕzus pak jim wotmolwi a rjekny: Moja wučba njeje moja, ale tolio, kiž mje pćsla. 17. Zechce-li štć jelio wolu činić, spć- znaje wo wučbje, hač je wot Boha, aho hač ja sam wot sebje rĕču. 18. Štćž sam wot sebje rĕči, hlada sam- sneje khwalby, ale štćž hlada khwalby toho, kiž jeho pćsla, tćn je wĕrnosćiwy, a njesprawnosć njeje we nim. 19. Njeje wam Mćjzes zakoń dał? a nichtć z was njedopjelni zakoń.* 2. M6jz. 24, 3. VII. 2. Swjedźen stanow swjeceše so k dopomnjecu, zo Zidźa po wućehnjenju z Egiptow- skeje pod stanami přebywachu a k dźakej za dobroty, jim wot Boha w pusćinje wopokazane. — 3. Bratřa su krejni přećelowje; wučownicy pak ći, kotřiž su w Judeji a w Jeruzalemje do njelio werili, lidyž bĕ tam posledni krćć wučił. — 4. t. r. tajke dźiwy. — 5. Njewčrjachu, zo je wot Boha pćsłany. — 6. t. r. m6j čas, zo bych k swjedźenju do Jeruzalema ćahnył, tu hišće njeje, dokelž nochcu zjawnje tam hić, zo bych presćĕhanju wušoł; wy to mćžeće po swojim spodobanju, dokelž so nicoho bojeć njetrjebace, ze swĕtom dźerzicy. — 8. t. r. n% spočatk swjedźenja, kotryž w6sm dnjow traješe. 10* t. r. sam, nic z crj6du. — 13* Wbsebje před farisejemi a pismawučenymi. — 15. t. r. w židowskich šulach. — 19. W kotrymž je tež kaznja: njedyrbiš mordować. Jĕzus jich na to dopomni, zo by dopokazał, kak jich potajne wotpohladanja znaje. 10
