Volltext Seite (XML)
140 S. Jana, 5. 7. Khory jeniu wotmolwi: Knjcže, lii- mam člowjeka, kotryž by mje, lidyž so woda spohiba, do hata pušćil; přetož lidyž ja du, druhi přede mnu zestupuje. 8. Jezus praji jemu: Wstań, wzmi swoje ložo, a khodź. 9. A hnydom bu ton člowjek wustro- wjeny, a wza swoje łožo, a khodźeše. Beše pak sabat na tomle dnju. 10. Tohodla prajacliu Zidźa tomu, kiž bĕ wustrowjeny: Sabat je; tebi so nje- sluša, swoje łožo nosyč. 2. Mojz. 20, II; Jer. 17, 24. 11. Wotinolwi jim: Kotryž mje wustro- wi, ton mi rjekny: Wzmi swoje ložo, a khodź. 12. Tuž woprašachu so jelio: Štć je tćn člowjek, kotryž tebi rjekny: Wzmi swoje ložo, a khodź? 13. Tćn pak, kiž bĕ wustrowjeny, njc- wĕdźeše, štć by był. Přetož Jĕzus bĕ wotstupił wot ludu na tom mĕsće zhro- niadźeneho. 14. Potoin nadeńdźe jelio Jčzus w tcm- plu, a rjekny jemu: Hlej, wustrowjeny sy; njehrčš wjacy, zo by ničo lićrše tebi so njestalo. 15. Tćn čłowjek woteńdźe, a powĕ Ži- dam, zo je Jĕzus był, kotryž jeho stro- weho sčini. 16. Tohodla přesćĕhachu Židźa Jĕzusa, dokelž to na sabaće činješe. 17. Jĕziis pak jim wotmołwi: Mćj Wćtc hač do nĕtka skutkuje, a tež ja skutkuju.* 18. Tohodla Židźa liišće bćle pytachu jclio morić, dokelž nic jeno sabat zbĕhaše, ale tež Bolia swojeho Wćtca mjenowaše, sebje Bohu runja činjo. Tuž wotmołwi Jĕzus a rjekny jim: 19. žawĕrno, zawĕrno praju wam: Syn njemćže niĕo sam ze sebje činić, khiba zo widźi Wćtca (to) činić; přetož štožkuli tćn čini, to čini podobuje tež Syn.* 20. Přetož Wćte lubuje Syna, a poka- zuje jemu wšitko, štož sam čini; a wjetše skutki, dyžli tc, pokaže jemu, tak zo bu- dźeće so wy dźiwać.* 21. Přetož jako Wćtc zbudźa mortwych a čini žiwych, tak tež Syn čini žiwych, kotrychž clice. 22. Přetož Wćtc ani njesudźi nikoho, ale wšitkćn sud je Synej dał,* 23. žo bychu wšitcy Syna česćili, jako Wćtca če.'jća; štćž nječesći Syna, nječesći Wćtca, kiž jelio pćsła. 24. žawčrno, zawĕrno praju wam: Štćž moje słowo słyši a wĕri tomu, kiž mje pćsła, ma wĕčne žiwjenje, a njepřińdźe na wotsudźenje, ale je přešoł ze smjerće do žiwjenja. 25. Zawĕrno, zawĕrno praju wam: Přiń- dźe liodźina, a nĕtko je, hdyž mortwi wu- słyša liłćs Syna Božeho, a kotřiž jćn wusłyša, budźa žiwi.* 26. Přetož jako ma Wćtc žiwjenje we sebi samom, tak je tež Synej dał, zo by žiwjenje mĕł we sebi samom. 17. t. r. wot spočatka sweta liač do nĕtka skutkujo moj Wotc, dokelž po swojej woll, kotraž njeje wobmjezowana přez nĕkajki zakoń, tež nic přez sabat, dźerži a wjedźe won eyły swĕt a wsitko we swĕće; tak tež ja skutkuju njedźiwajo na sabat. Sabat je postajeny k dopomnjecu, zo je B61i wotpočował po stworjenju na sedmym dnju, nic pak zo by ze skutkowanjom docyła přestał. — 19. B6žske skutki, kotrež činju, su tež W6tcowe skutki, dokelž jako we swojim byću, tak sym tež we swojim skutkowauju wot'Wotea njedźĕlomny. — 20. Jako dźĕći sebi wot staršicli pokazować dadźa a rady to činja, štož starši, tak ma tež won, jedńorodźeny Syn Boži, tu samu moo a dokonja to sameskutki; tohodla budźeće jeho skutki dokonjeć widźeć, jalco t6n, kiž je so nĕtko stał, dokelž tež ja budu mortwych wubudźeć. — 22. Syn njebudźe jeno khorych wustrowjeć a mortwyeh wubu- dźeć, kaž to W6tc čini, ale tež wšitkich sudźić; dokelž je wumćžnik wšitkich čłowjekow, zmĕje moc a prawo, zo wšitkich, kotřiž wĕrja do njelio jako wot Wotca posłaneho, z wĕčnym žiwjenjom mytuje; wšitkich pak, kotřiž so k njemu njedźerža, z wĕčnym zatamaujom khosta. — 25. Khrystus njerĕči tudy jeno wo wubudźenju z ćĕłneje smjerćo, ale wosebje tež wo wubudźenju z duchowneje smjerće, wo wubudźenju z błuda a hrĕcha. Wšitcy, kotřiž na wubudźacy hł6s Syna Božeho posłuchaju, wožiwja we duchu, wgtanu z błuda a hrĕcha.
