Volltext Seite (XML)
S. LukaS, 22. 23. 127 53. Hdyž bĕch wšĕdnje z wami w tem- plu, njejsće ruku na mnje zložili; ale to je waša hodźina a m<5c ćĕmnosće. 68. A woprašam-li so, njewotmolwiće ii, a njepušćiće mje.* 69. Wot nĕtka pak budźe Syn člowjeka 54. A jeho zajawši wjedźechu jeho do sedźeć na prawicy mocy Božeje. domu wyššeho mĕšnika; Pĕtr pak dźĕše | 70. Rjeknychu pak wšitcy: Ty potajkim za Ilim nazdala. Mat. 26, 57; Mark. 14, 53; Jan. 18, 14. 55. A jako bĕchu wosrjedź dwora woheń zadźĕlali, a wokolo so zesydali, bĕše Pĕtr mjez nirni. Mat. 26,69; Mark. 14,66; Jan. 18,25. 56. Hdyž pak jeho jena dźowka wu- hlada při wohnju sedźaceho, rjekny jeho wobhladawši: Tež tćn bĕše z nim. 57. Ale won zaprĕ jeho, prajo: Žćnska, njeznaju jeho. 58. A po khwilcy druhi jeho wuhla- dawši rjekny: Tež ty sy z nich. Pĕtr pak dźeše : O ĕlowjeĕe, njejsym. 59. A pozdźišo nĕhdźe po hodźinje wob- krućeše nĕchtć druhi prajo: Zawĕrno, tež tćn bĕše z nim, přetož je tež Galilejski. Jan. 18, 26. 60. A Pĕtr dźeše: člowjeĕe, njewĕm, što prajiš. A hnydom, hdyž wćn hišće rĕĕeše, zaspĕwa honaĕ. 61. A Knjez so wobroćiwši pohlada na Pĕtra. A Pĕtr dopomni so na Knjezowe slowo, jako bĕ prajił: Prjedy dyžli honaĕ zaspĕwa, zaprješ mje třikrćć. Mat. 26, 34; Mark. 14, 30; Jan. 13, 38. 62. A Pĕtr wuńdźe won a zapłaka hćřcy. 63. A mužowje, kotřiž jeho dźeržachu, smĕšachu a ćepjechu jeho. ’ 64. A zawodźĕchu jeho, a bijachu jeho do wobliĕa, a prašachu so jeho, prajicy: Wĕšć, štć je, kotryž će dyri? 65. A wjele druheho hanjenja prajaehu přećiwo njemu. 66. A hdyž dźeń bu, zhromadźichu so starši ludu a wyšši mĕšnicy a pismawu- ĕeni, a přiwjedźechu jeho do swojeje rady, prajicy: Sy-li ty Khrystus, praj nam. Mat. 27, 1; Mark. 15, 1; Jan. 18, 28. 67. A dźeše knim: Powĕm-li wam, nje- budźeće mi wĕrić. sy Syn Boži? A wćn dźeše: Wy prajiće, zo ja sym. 71. A woni rjeknychu: Što trjebujemy swĕdĕenja? Wšak słyšeli z jeho rta. hišće po- sami sniy STAW XXIII. Jĕzusa wobskoržuja před Pilatom a sćelu k llero- desej, kiž jelio zacpĕwa a wusmĕša. Pilatus prt’]- cuje so, zo by jeho pušćił, mordarja Barabbasa na jelio mĕsto poskićejo a pokhostanje Jĕzusa lubjo. Zidźa pak při swojim žadanju wostaclin, a Jĕzus bu k smjerći wotsudźeny; na smjertnym puću zakazuje žćnskim pře njeho płakać. Z ru- bježnikomaj křižowany prosy wćn W 6tca za křižo- warjow. Wusmĕšanemu wot wyššich a wojakow podachu kisało; wot jenoho z rubježnikow bu hanjeny, druhemu přislubi paradiz. Při woćĕm- njenju słćnca a druhich znamjenjach wumrĕ, wćtře zawoławši; stotnik jeho jako sprawnelio spćzna a Jćzef polirjeba jeho ćĕło. -A_ cyla jich mnohosć wstany, a wjc- dźechu jeho k Pilatej. 2. Poĕachu pak jeho wobskoržeć, pra- jicy: Toho smy namakali, zo naš lud mući, a zakazuje kejžorej dawki dawać, a praji, zo je wćn kral Khrystus. Mat. 22, 21; Mark. 12, 17. 3. Pilatus pak so jeho wopraša prajo: Sy ty kral Židow? Wćn pak wotmołwjejo dźeše: Ty prajiš. Mat. 27, 11; Mark. 15, 2; Jan. 18, 33. 4. Pilatus pak dźeše k wyššim mĕšni- kam a ĕrjćdam: Žaneje winy njenama- kam na tomle ĕłowjeku. 5. A woni wćtřišo wolachu, prajicy: Šćuwa lud a wuĕi po cylej Judeji, po- ĕawši wot Galileje haĕ sem. 6. Pilatus wo Galileji wusłyšawši, wo- praša so, je-li ĕlowjek z Galileje? 7. A hdyž zhoni, zo je z Herodesowelio poddanstwa, pćsla jeho k Herodesej, kotryž bĕše sam wtych dnjachtež w Jeruzalemje.* 68. t. r. dokelž njeslĕdźiće za prawdu, ale jeno, zo byšće nĕkajku winu wotsudźenja mĕli. XXIII. 7. Herodes bĕ jutrow dla w Jeruzalemje.
