Volltext Seite (XML)
S. Lukaš, 21, 123 45. Jako pak wšitkdn lud posluchaše, rjckny swojim wučownikani: 46. Hladajće so pismawučenyeh, kotřiž chcedźa khodźić w dolhich drastach, a lubuja postrowjenja na torhošću, a prĕ- nje stoly w synagogach a prĕnje mĕsta při hosćinach, Mat. 23, 6; Mark. 12, 38; wyše 11, 43. 47. Kotřiž spćžeraju domy wudowow pod wudawanjom dolheje modlitwy. Ci docpĕja wjetše zatamanje. Mark. 12, 40. STAW XXI. Wudowu, dwaj pjenježkaj woprowacu, bohatym wjele woprowacym Jĕzus do prĕdka staja. Wĕšći zapusćenje templa, wšelake wojny, liorja a pře- sćčhi, přećiwo kotrymž japoštołow wobrćnja. Wĕšći tež zapusćenje Jeruzalema a zajeće a roz- pjeršenje Zidow. Wo znamjenjach, kotrež bu- dźa před sudom so pokazować. Wožrałstwa a wopiłstwa a swĕtnych starosći maju so wučow- nicy wostajić, tež dyrbja kedźbni być a so modlić. Pohladawši pak wuhlada bohatych, ko- třiž swoje dary mjetaehu do pokladnicy. 2. Wuhlada pak tež jenu khudušku wu- dowu, kotraž (tam) dwaj pjenježkaj ćisny. Mark. 12, 41. 3. A rjekny: Zawĕrno praju wam: Tale khuda wudowa ćisny wjacy dyžli wšitcy. 4. Přetož ći wšitcy ćisnycliu z toho, štož jim zbywaše, do darow Božich; wona pak ćisny ze swojeho njedostatka wšitku swoju žiwnosć, kotruž mĕješe. 5. A nĕkotrym, kotřiž wo templu pra- jacliu, zo je z rjanymi kamjenjemi a da- rami* wudebjeny, rjekny: 6. Na to, štož widźiće, přińdu dny, we kotrychž kamjeń na kamjenju njewostanje, kotryž by rozwaleny njebył. Mat. 24, 2; Mark. 13, 2; wyše 19, 44. 7. Woprašachu pak so jeho, prajicy: Mištrje, hdy to budźe, a kajke je znamjo, hdyž zmĕje to so stać?* 8. A won rjekny: Kedźbujće, zo byšćc zawjedźeni njebyli; přetož mnozy přińdu w mojim mjenje, prajicy: Ja sym, a čas je so přibližił; njekhodźće tohodla za nimi. 9. Hdyž pak zaslyšiće wo wńjnach a zbĕžkach, njestrńžće so; to dyrbi so prjedy stać, ale hišće njeje hnydom kćnc. 10. Tehdy praješe jim: Narod zbĕhnje so přećiwo narodej, a kralestwo přećiwo kralestwu. 11. A wulke zemjerženja budźa tu a tam, a mćr a ldćd, a budźa hrćzby z nje- bja a wulke znamjenja. 12. Ale přede wšim tym złoža swojej ruey na was, a budźa was přesćĕhać, po- dawajcy was do synagogow a jastwow, a wodźicy was před kralow a bohotow mo- jeho mjena dla. 13. To pak přińdźe na was k swĕdčenju.* 14. Zapołožće tohodla do swojich wu- trobow, zo byšće prjedy njepřemysleli, kak byšće wotmolwjeli. Wyše 11, 12. 15. Přetož ja dam wam rot a mudrosć, kotrejž njebudźa mćc so sprĕć a napře- ćiwo rĕĕeć wšitcy waši přećiwnicy. 16. Budźeće pak podaći wot staršich a bratrow, wot přiwuznych a přećelow, a (nĕkotrych) z was morja. 17. A budźeće hidźeni wot wšitkich mojeho mjena dla. 18. Ale ani wlćsk z wašeje hłowy nje- zliinje. Wyše 12, 7. 19. We swojej sćerpnosći zmĕjeće swoje duše. * 20. Hdyž pak wuhladaće Jeruzalem z wćjskom wobdaty, tehdy wĕzće, zo je so přibližiło jeho zapusćenje. Dan. 9, 27; Mat. 24, 15; Mark. 13, 14. 21. Tehdy njech ći, kotřiž su w Judeji, ćĕkaju na hory, a kotřiž su wosrjedź njeje XXI. 5. W templowych předdworach bĕchu wšelake dary, slĕborne a złote krony, kotrež bĕchu so wot Zidow a tež pohanow jako dźak za wusłyšane prostwy woprowałe a tež wĕcy, kotrež bĕchu we wojnach dobyte. — 7. Mjenujcy zapusćenje Jeruzalema a posledni sud; tež tu rĕči Khrystus wo wohĕmaj podawkomaj; hl. Mat. 24, 3. — 13. t. r. To so wam stanje, zo byšće wo wĕmosći mńhli swĕdčenje dawać. — 19, Jelizo sćerpnje wšitke te ćĕsnosće znjeseće, zawĕsćiće sebi zbńžnosć swo- jeje duše.
