Volltext Seite (XML)
S. LukaS, 19. 20. 121 .39. A nekotri farisejowje z erjody rjek- nychu: Mištrje, naswař swojich wučow- nikow. 40. A k nim dźeše wdn: Praju wam: Budźa-li tući mjelčee, budźa kamjenje wołać. 41. A hdyž so přibliži, wuhładawši mĕsto, zaplaka nad nim, prajo: 42. Zo by tež ty spćznało, a to na tomle twojim dnju, što je k twojemu pokoju; ale nĕtko je to zakhowane před twojimaj wočomaj. 43. Dokelž dny přiiidu na tebje, a twoji njepřećelowje wobdadźa će z nasypom, a woblelmu tebje, a wobćčsnja tebje ze wšĕcli stronow. 44. A k zemi poraža tebje a twoje dźeći, kotrež su we tebi, a njewostaja we tebi kamjeń na kamjenju, dokelž njespćzna dźeii swojeho wopytanja. Mat. 24, 2; Mark. 13, 2; niže 21, 6. 45. A zastupiwši do templa poča wu- honjcć, kotřiž w nim předawachu a kupo- waehu, Mat. 21, 12; Mark. 11, 15. .46. Prajo jim: „M6j dom je dom mod- ]itwy“; wy pak sće z njeho sčinili mor- dařsku jamu. i s . 56, 7; Jer. 7, 11. 47. A wćn wučeše wščdnje w templu; wyšši mĕšnicy pak a pismawučeni a starši lndu pytachu jeho zaliubić. 48. A njenamakaehu, što byehu jemu sčinili. Přetož cyły lud dźeržeše so k nje- mu, a posłuchaše na njeho. STAW XX. Jĕzus njepraji mĕšnikam a pismawučenym, z čejej mocu wuči, dokelž tež. woni jemu, za Janowej křćeńcu so prašacemu, njewotmołwichu. Powĕda jim přirunanje wo winicarjach, kotřiž, lidyž bĕchu kujezowyeh wotročkow zabili, tež syna morichu. Jĕzus je prašany wo dawku, kotryž ma so kej- žorej dawać a wot sadducejow wo wotmortwych- wstaću. Kak mjenuje so Khrystus Dayidowy syn? Česćelakomych pismawučenych maju so hladać. A sta so na jenom dnju, hdyž won lud w templu wučeše a evangelium wopowĕ- dowtiše, zhromadźiclm so wyšši mĕšniey a pismawučeni ze staršimi, Mat. 21, 23; Mark. 11, 27. 2. A dźaclm k njemu prajicy: Powĕz nam, z kajkej mocu to činiš abo št6 jc, kotryž tebi da tu mćc? 3. Wotmołwjejo pak rjekny Jĕzus k nim: Woprašam so tež ja was jene słowo. Wot- mołtřće mi: 4. Bĕše Janowa křćeńea z njebjes abo z čłowjekow? 5. A woni myslachu, sami při sebi pra- jicy: Powčmy-li: Z njcbjes, rjeknje nam: Coliodla potajkim njejsće jenm wčrili ? 6. Powĕmy-li pak: Z čłowjekow, budźe nas wšitkon lud kamjenjować; ])řetož su přeswčdčcni, zo je Jan profeta. 7. A wotmołwichu, zo njewĕdźa, zwot- kel je. 8. A Jĕzus dźeše k nim: Tcž ja wam njepraju, z kajkej mocu to činju. 9. Poča pak ludej tuto přirunanjc po- wčdać: Cłowjek nasadźa winicu, a pře- naja ju winicarjam, a sam poda so preč na dołhe časy. Is. 5,1; Jer. 2, 21; Mat. 21, 33; Mark. 12, 1. 10. A w swojim času pćsła wotročka k winicarjam, zo bychu jemu dali wot płodu winicy. Ci pak nabiwši jełio wot- pćsłachu prćzdneho. 11. A pćsła zaso druheho wotročka. A woni tež tołio nabiwši a wohaniwši wotposlachu prćzdncho. 12. A posła hišće třećeho. Woni pak tež zraniwši jeho wustorčichu. 13. Rjekny pak knjez winicy: Što sči- nju? pćsćelu swojeho lubowaneho syna; snadź budźa jeho wuhladawši so stracho- wać. 14. Hdyž jelio winicarjo wuhladachu, myslacliu při sebi prajicy: Tćnjeherba; zabijmy jeho, zo by herbstwo naše było. 15. A z winicy wustorčiwši jeho mo- richu. Što sčini jim tohodla knjez wi- nicy?* XX. 15. hl. Mat. 21, 39.
