Volltext Seite (XML)
S. Lukaš, 18. 19. 110 31. Jezus pak wza dwauaćoch ksebi, j a dźeše k nim: Hlej, dźemy horje do Je-] ruzalema, a wšitko budźe dokonjane, štož j je wot profetow pisane wo Synu člowjeka;; Mat. 20, 17; Mark. 10, 32. I 32. Přetož budźe pohanam podaty a wusmĕšany, a šwikany a popluwany, 33. A wušwikawši jeho morja jeho, a na třećim dnju wstanje wot mortwych. 34. A woni z toho ničo njezrozymichu, a to slowo bĕ zakhowane před nimi, a njerozymjachu, štož bu prajene.* 35. Sta pak so, hdyž k Jerichej so při- bližowaše, sedźeše jedyn slepy při puću, a prošeše. Mat. 20, 29; Mark. 10, 46. 36. A hdyž słyšeše lud nimo hić, pra- šeše so, što by to było. 37. Rjeknychu pak jemu, zo Jĕzus Na- zarethski nimo dźe. 38. A wdn zawolaprajo: Jĕzuso, syno Davidowy, smil so nade mnu. 39. Ci, kotřiž w prĕdku dźĕchu, swa- rjachu jeho, zo by mjelĕal. Wćn pak wjele bćle wołaše: Syno Havidowy, smil so nade mnu. 40. Jĕzus pak zastawši přikaza jeho k sebi přiwjesć. A hdyž bĕ so přibližił, wopraša so jeho, 41. Prajo: Što chceš, zo bych ći sĕinił? A wćn rjekny: Knježe, zo bych widźał. 42. A na mĕsće widźeše, a sćĕhowaše jeho, Boha khwalo. A cyły lud, to wu- hladawši, da Bohu khwalbu. STAW XIX. Jĕzus liospoduje pola Zachea, na čož so mnozy horša. Powžda přirunanje wo wosebnym mužu, kotryž, hdyž woteńdźe, zo by kralestwo přijał, dźesać mnow přepoda a kotrehož poddani jeho jako krala mčć nochcychu. Na wćsleću ćehnje swjatočnje do Jcruzalema, płaka uad nim, wĕšći jeho zapusćenje, a do templa zastupiwši wu- honja kupowarjow a předawarjow. A zastupiwši dźĕše Jĕzus přez Jericho. 2. A hlej, tu bĕ muž z mjenom Za- cheus, a tćn bĕ wyšši cłownikow,* a bĕ bohaty. 3. A žadaše Jĕzusa wohladać, štć by wćn był; a njemdžeše pře lud, dokelž bĕ małeje postawy. 4. A bĕžawši do prĕdka zalĕze na dźiwi figowc, zo by jeho widźał, dokelž mĕješe tam nimo hić. 5. A hdyž Jĕzus k tomu mĕstu přiridźe, pohladnywši horje wuhlada jeho, a rjekny k njemu: Zacheo, zcstu[) spĕšnje, dokelž dźensa dyrbju w twojim domje wostać. 6. A wćn zestupi spĕšnje, a přija jeho z wjesołosću. 7. A wšitcy to widźawši morkotachu prajicy: Pola hrĕšneho ĕłowjeka je nutř zašoł. 8. Přistupiwši pak rjekuy Zacheus ke Knjezej: Hlej, połojcu swojich kubłow, Knježe, dam khudym, a sym-li uĕkolio zjebał, wrćću to štyrikrćć. 9. Jĕzus dźeše k njemu: Dźensa je so tomu domej zbćžnosć stała, dokelž jc tež wćn syn Abrahama. 10. Přetož Syn ĕłowjeka přińdźe pytać a wumćžić, štož bĕ zhubjene. Mat. 18, 11. 11. Hdyž woni na to posłuchacliu, rjekny jim dale powĕdajo přirunanje, do- kelž bĕše blizko pola Jeruzalema, a woni sebi myslachu, zo so kralestwo Bože hnydom zjewi.* 12. Tohodla rjekny: Jedyn wosebny ĕłowjek woteńdźe do dalokeje krajiny, zo by kralestwo přijał a so wrććił.* Mat. 25, 14. 34. Woni njemćžachu tele słowa zjednoćić ze swojimi nadźijemi přichodneho mćcneho kra- lestwa, kotrež mčješe Messias po jich wočakowanju załožić. XIX. 2. Wyšši cłownik, t. r. tćn, kiž mčješe cło wot Komskich wotnajate; tajki mĕješe pod sobu druhich, kotřiž cło wot ludźi bjerjechu. — 11. t. r. zo w swojej mocy a krasnosći na swĕće so pokaza. — 12. Tćnle wosebny čłowjek je Khrystus, kiž woteńdźe, zo by swoje njebjeske kralestwo přijał; wotročcy su jeho japoštołowje a wšitcy křesćenjo; mna, kotruž jim přepoda, su hnady křesćanstwa, s. wĕra a s. sakramenty, z kotrymiž maju křesćenjo wikować a nowe mny sebi za- słužić; jeho krajenjo pak su Židźa, kotřiž nochcychu, zo by Khrystus nad nimi knježił.
