Volltext Seite (XML)
116 S. LukaS, 17. 29. A Abraham praji jemu: Maju M6j- zcsa a profetow, tycli njech posluchaju. 30. Tola w6n dźefie: Nĕ, wdtče Ahra- łiamje, ale hdy by nĕchtd z mortwych k nim přišol, budža pokutu ĕinić. 31. Wćn pak jemu rjekny: Jelizo M6j- zesa aprofetow njeposłuchaju,njebudźa ani wĕrić, hdy by nĕchtć z mortwych wstanył. STAW XVII. Hžda tomu, kotryž tndlickich pohdršuje. liratrej, kiž je přećiwo nam zhrĕSił, mamy po rozwuce- nju wodać, hdyž je jemu žel. Japoštołam roze- staja Jĕzus mćc wĕry, a zo dyrbja, hdyž su wšitke přikaznje dopjelnili, so njewužitni wotroccy injenować. Dźesaćo wusadni su wućisćeni a jeno jedyn, kiž je Samaritan, so wrćći, zo by so dźakował. Jĕzus praji, zo přikhad Syna Božeho potajny njebudźe, ale swjatoćny, a zo njewoćako- wany přińdźe, jako lijeńca na swćt a zapusće- nje na *Sodomu. A. dźeše k swojim wučownikam: Nje- mćžno je, zo bychu pohćrški njepřišle; bĕda pak tomu, přez kotrehož přikhadźeju. Mat. 18, 7; Mark. 9, 41. 2. Wužitnišo by jemu było, zo by młyn- ski kamjeii na jeho šiju powĕsnjeny, a wćn do morja ćisnjeny był, dyžli zo by po- hćršował jenoho z tutych mćličkich. 3. Kedźbujće na sebje! By-li twćj bratr zhrĕšił přećiwo tebi, naswař jeho; a bu- dźc-li jemu toho žel, wodaj jemu. 3. M6jz. 19, 17; Sir. 19, 13; Mat. 18, 15. 4. A by-li sedmkrćć za dźeń zhrĕšił přećiwo tebi, a sedmkrćć za dźeń so wo- broćił k tebi prajo: Mi je žcl; wodaj jemu. 5. A japoštołowje rjeknychu Knjezej: Přispoř nam wĕru. * 6. Knjez pak rjekny: Zmĕjeće-li wĕru, jako žonopowe zomo, rjeknjeće tutomu lčsnemu figowcej: Wukorjeń so, apřesadź so do morja; a budźe was posłuchać. Mat. 17, 19. 7. Štć pak mjez wami ma wotročka, kotryž wora abo (skćt) pase, zo by jemu, hdyž so z pola wrćći, prajił: Pćj hnydom, a sydń so za blido? 8. A njerjeknje jemu: Přihotuj, štož bych powječerjał, a wopasawši so słuž mi, hač so najĕm a napiju, a potom budźeš ty jĕsć a pić? 9. Dźakuje snadź so tomu wotročkej, zo je činił, štož bč jemu přikazał. 10. Njemyslu. Tak tež wy; lidyž sčinićc wšitko, štož je wam přikazane, prajće: Njewužitni wotročcy smy; štož bĕdimy sčinić winowaći, smy sčinili.* 11. A sta so, hdyž Jĕzus do Jeruza- lema ćehnješe, dźĕše wosrjedź Samarije a Galileje. 12. A hdyž do jenoho mĕstačka dźĕše, zetkacliu jeiio dźesaćo wusadni mužowje, kotřiž nazdala zastachu. 13. A pozbĕhnycliu hłćs, prajicy: Jĕ- zuso, poručerjo, smil so nad nami. 14. A hdyž jich wohlada, rjekny: Dźiće, pokažće so mĕšnikam. A sta so, jako dźĕchu, buchu wučisćeni. 3. M6jz. 14, 2; Mat. 8, 4. 15. Jedyn pak z nich, hdyž wuhlada, zo je wučisćeny, wrćći so a khwaleše Boha z wulkim hłosom, 16. A padźe na wobličo k jeho noho- maj a dźakowaše so; a tćn bĕše Sama- ritan. 17. Wotmołwjejo pak rjekny Jĕzus: Njejsu dźesaćo wučisćeni? a hdźe su dźewjećo? 18. Njenamaka so žadyn, kiž by so wrććił a Bohu česć dał, khiba tutćn cuzy? 19. A dźeše k njemu: Wstań, a dźi, twoia wĕra ie će wustrowiła. XVII. 5. t. r. posylń nas we wĕrje, zo bychmy to, štož nam radźiš, tež cinili. 10. Jako słužownik, hdyž je cyły džeń wonka dźĕłał, domoj přišedši najprjedy swojemu knjezej při wječeri słuži, a potom hakle sam jĕ a pije, dokelž słužownik wot knjeza cyle wotwisuje, tak mamy tež my, hdyž smy cyły dźeń dźĕłali a swčrnje swoje winowatosće dopjelnjeli, wječor, prjedy dyžli so k wot- počinkej podamy, Boliu słužić, t. r. jemu so dźakować, jeho khwalić a prosyć, dokelž smy tež cyle wot 'Boha wotwisni, a hdyž smy wšitko činili, štož je nam poručene, nimamy tola prawo na myto.
